Κωστής Α. Μακρής  

Κι από σας κανείς δεν την ορίζει,
κι από σας κανείς δεν την κρατεί
την ακέρια Δικιοσύνη
και την ακοµµάτιαστη Αρετή•
Γιατί σέρνουν όργητες και µίση
πάντα, εσάς δεξά κι εσάς ζερβά,
και µαζί ένας τόπος εδώ κάτου
δε σας παίρνει, κι αν σας δίνανε τ’ απέραντα,
θα τα γύρευε ο καθένας σας δικά του.
(Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου, Κωστής Παλαμάς, Λόγος ΣΤ’, απόσπασμα)

Ο Κωστής Παλαμάς είχε γράψει το 1907 τον «Δωδεκάλογο του Γύφτου».

Σήμερα, εκατόν δέκα χρόνια μετά, ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας συγγράφει υλικό για τον μελλοντικό «Δωδεκάλογο του Ρομά».

Και αίφνης ανακαλύπτουμε ότι δεν φταίνε οι «Ινδιάνοι» της Αμερικής που χάσανε τη γη τους, τον πολιτισμό τους και έχουν καταντήσει ―πάρα πολλοί― περιθωριακοί, αλκοολικοί και παραβατικοί σε μια κοινωνία (των ΗΠΑ) που ακόμα παίζει «Καουμπόηδες και Ινδιάνους».

Λες και η ιστορικές διαδικασίες και το «είναι» δεν καθορίζει τη συνείδηση και τούμπαλιν (όσο γίνεται).

Οι «Ρομά» της Ελλάδας δεν είναι οι αυτόχθονες του τόπου μας.

Όπως και πολλοί άλλοι.

Αλλά δεν θα μπορούσαν να έχουν ενσωματωθεί στην κοινωνία μας ―κουτσά στραβά― με άλλου είδους πολιτικές και πρακτικές;

Με ποιον τρόπο όμως;

Μόνο με νόμους και κανονισμούς; χωρίς αγάπη; γίνεται;

Θυμήθηκα ένα παλιό ―και πλήρως πολίτικλι ινκορέκτ― ανέκδοτο:

Λέει ο #@&$ος Μήτσος στη #@&$ισσα Μήτσαινα:

― Έλα, γδύσου! Ήρθε η ώρα να κάνουμε σεξ.

Και εκείνη με νάζι όλο αγάπη:

― Το έπιασα το υπονούμενο, Μήτσο μου!

Σχόλιο για την αμορφωσιά ήταν το αστείο. Σχόλιο για τον άξεστο εραστή. Σήμερα όμως ποιος έχει το μονοπώλιο (ή μονοψώνιο) της χάρης, της ευγένειας και του αγαθού έρωτα; Μήπως οι πολιτικοί με (ή χωρίς) τη γραβάτα;

Και σκέφτομαι…

Ποιοι είναι εκείνοι που μας καλούν να απεκδυθούμε των ευθυνών μας, προσφέροντας νέες και γυαλιστερές χάντρες σε παραβατικούς ιθαγενείς; Ρομά και άλλους…

Και με ποιο σκοπό;

Ποιο είναι το υπονοούμενο όταν λίγο πολύ όλοι μας ξέρουμε ότι πίσω από κάθε ομαδική και οργανωμένη παραβατικότητα κρύβεται πολύ σάπιο κράτος;

Στο Ζεφύρι, στις Αχαρνές, στα Εξάρχεια…

Λύση;

Κάτι σκέφτομαι αλλά θέλει πολλή σκέψη ακόμα.

Και ενίσχυση θεσμών και νόμων.

Και αποδοχή του διαφορετικού από εμάς.

Και πάρα πολλή αγάπη.

Ατελείωτη αγάπη. Στον άνθρωπο και στον Πλανήτη.

17 Ιουνίου 2017

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr