Χρήστος Μαγγούτας

Τα πολύ παλιά τα χρόνια, δηλαδή τώρα, μερικοί ποντικοί ζούσαν στη ΣυΡιζούπολη. Καλούτσικα περνούσαν, –εντάξει γινόταν κάνας σεισμός, καμιά

πλημμύρα, ήταν στο πρόγραμμα. Ξαφνικά όμως παρουσιάστηκε στην πόρτα μια αγριόγατα, η Τρόικα. Ορμούσε και κατασπάραζε όποιον εύρισκε μπροστά

της χωρίς να δίνει ευρώπουλο αν ήταν μωρό, νέος, μεσήλικας, γέρος.

Οι ποντικοί κατατρόμαξαν και συγκάλεσαν Έκτακτη Γενική συνέλευση. Πήρε το λόγω ο νεαρός αρχηγός:

-Σύντροφοι ποντικοί, η κατάσταση είναι κρίσιμη. Έτσι όπως πάει θα μας καταβροχθίσει όλους. Πρέπει να κάνουμε κάτι για να σωθούμε. Και έχουμε

υποχρέωση να σώσουμε και τους άλλους ποντικολαούς σ’ όλες της ηπείρους. Εχω τη λύση έτοιμη: θα πάμε και θα κρεμάσουμε μια κουδούνα στο λαιμό της

Τρόικας κι όταν πλησιάζει, θα το βάζουμε στα πόδια. Θα πεθάνει από την πείνα, θα σωθούμε και θα σώσουμε και όλη την ποντικότητα.

-Ομιλητές επί τους θέματος, είπε ο Προεδρεύων και χασμουρήθηκε γιατί και μόνο η λέξη γενική συνέλευση του έφερνε νύστα.

Πήρε πρώτος το λόγο ένας αρχαίος ποντικός, Δεινόσαυρο τον έλεγαν μερικοί και καμιά φορά σιγοψιθύριζε «ήρωες μες τις λάσπες και τα χώματα, αίματα

κόκκινο νερό»

-Δε θα μιλήσω πολύ. Κάθε μέρα μιλάω και πιο λίγο για να συνηθίσω τότε που δε θα μιλάω καθόλου. Σηκώστε τα χέρια όσοι ποντικοσύντροφοι είστε

διατεθειμένοι να πάτε να κρεμάσετε το κουδούνι στο λαιμό της γάτος.

Τα χέρια τους κόλλησαν στα πλευρά με ψαρόκολλα. Δεν ξέρω τι έγινε στη συνέχεια γιατί τότε έφυγε ο κατάσκοπός μας, ο Γιάνη.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

 iPorta.gr