Χρήστος Μαγγούτας

Μήπως εννοεί “φτύστε μας” ο Μητροπολίτης Αμβρόσιος; Δευτερολογία

Πιστεύω ότι στις μέρες μας όχι μόνο η θρησκεία, αλλά και η πολιτεία και οι μαζικές κοινωνικές δυνάμεις και οι κάθε μορφής ιδεολογίες πρέπει να

σεβαστούν τη βασική αρχή: (που δεν είναι «αγάπα τον πλησίον σου», αυτό είναι ουτοπία για να μας χαϊδεύει τα αυτιά, αλλά) «δείξε ανοχή στον πλησίον

σου με τον οποίο διαφέρετε στις ιδέες».

Ο κόσμος μας πλήρωσε πολύ ακριβά τις ακλόνητες αρχές: η μόνη αληθινή θρησκεία, το μόνο σωστό πολιτικό σύστημα, η μόνη αποδεκτή πολιτιστική

παράδοση, το μόνο σωστό είναι αυτό που πιστεύουμε εμείς.

Και είδαμε τι σημαίνει αυτό όταν αυτός που το ισχυρίζεται έχει τη δύναμη να το επιβάλει στους «άλλους»: η αλλοφροσύνη αντί να είναι ευ-φροσύνη για τον

άλλον, κατάντησε να σημαίνει παραφροσύνη.

Γυρίζοντας στα εν οίκω και εννοώ το χριστιανικό ιερατείο ανεξαρτήτως δογμάτων (ακόμα και τους ίδιους τους θεούς τους μακέλεψαν οι πιστοί πολλών

θρησκειών) έχει πολύ βαρύ ποινικό μητρώο για να μπορεί να διαδραματίσει το ρόλο του τιμητή. Από πού παίρνει τη ηθική δύναμη το ιερατείο αυτό να

συμβουλέψει και ακόμα χειρότερα να κατακρίνει κάποιον άλλον όταν βαρύνεται με τους φόνους εκατομμυρίων γιατί πίστευαν λίγο διαφορετικά ή ήταν

επιστήμονες σαν το Γαλιλαίο ή λάτρεις τους αρχαίου ελληνικού πνεύματος; Υπάρχουν εκατοντάδες έδικτα αυτοκρατόρων του Βυζαντίου που απειλούν με

τις χειρότερες ποινές τους «Έλληνες» όπως υβριστικά τους έλεγαν, από θάνατο μέχρι βασανιστήρια ή δήμευση της περιουσίας τους, επειδή αγαπούσαν κάτι

στο οποίο υποκλίνεται όλη η ανθρωπότητα.

Πότε η Εκκλησία θα έχει την τόλμη να ζητήσει συγνώμη από την Ελλάδα ως ιδέα, για τους ναούς που κατέστρεψε, για το πνεύμα που σκότωσε

εφαρμόζοντας την αρχή του Τερτυλλιανού: «Τώρα που ο Θεός μας έδωσε την Αγία Γραφή δεν πρέπει να διαβάζουμε οποιοδήποτε άλλο βιβλίο»; Ήτοι,

«θέλετε, δε θέλετε θα γίνετε πτωχοί το πνεύματι», δηλαδή σκέψη ΣΤΟΠ. Αυτό εννοεί το «ΟΠΟΙΟΣ ΒΟΥΛΕΤΑΙ οπίσω μου ελθείν ….; Αλλά μήπως ο

ανώτερος κλήρος δεν ανέτρεψε τις βασικές αρχές της θρησκείας; Το «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών», έγινε «σκοτώστε τους» (βλ. Σταυροφορίες, Σικελικός

Εσπερινός κλπ). Το «Ειρήνη υμίν» μεταμορφώθηκε σε «Θάνατος στους απίστους». Το «πάλιν δὲ λέγω ὑμῖν, εὐκολώτερόν ἐστι κάμηλον διὰ τρυπήματος

ραφίδος διελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν» (Ματθ.ιθ-24) αντικαταστάθηκε από το «τό κέρδος πολλάκις διώλεσεν» (Σοφοκλής).

Κι οι αρχαίοι είχαν τους Θεούς τους και τους λάτρευαν όσο αργότερα οι χριστιανοί, αλλά πέρα από μεμονωμένες περιπτώσεις, ο Ευριπίδης θα μπορούσε

κάποιο απόγευμα να πει στο θέατρο, «στο σχολείο του λαού» ό,τι ήθελε για κάποιο θεό δημόσια, ακόμα και να επινοήσει το δικό του θεό, τον από μηχανής,

χωρίς να φοβάται ότι τη άλλη μέρα θα βρίσκεται στην πυρά. Ναι και στο Βυζάντιο υπήρξαν μετά από πολλούς αιώνες φωτεινά μυαλά, όπως ο Φώτιος με τη

«Μυριόβιβλο», αλλά ήταν η εξαίρεση όχι ο κανόνας όπως στην αρχαία Ελλάδα.

Χάρηκα που πριν λίγες μέρες ο νεαρός πρωθυπουργός του Καναδά Justin Trudeau απαίτησε από τον Πάπα, ως τον ανώτατο θρησκευτικό ηγέτη των

Καθολικών, να ζητήσει συγνώμη για την κακομεταχείριση – ακόμα και σεξουαλική – που υπέστησαν στα υποχρεωτικά καθολικά σχολεία τα παιδιά των

Αυτόχθονων. Και είχε δικαίωμα να το κάνει αυτό ο Καναδάς γιατί πριν μερικά χρόνια ζήτησε συγνώμη για τη συμπεριφορά του απέναντι στους ιαπωνικής

καταγωγής πολίτες του κατά τον παγκόσμιο πόλεμο. Η ιστορία δεν αλλάζει με μια συγνώμη αλλά μαλακώνει την ένταση εναντίον του «άλλου», που τόσο

το χρειαζόμαστε στις μέρες μας. Φυσικά θα το πληρώσει αυτό μια και οι καθολικοί είναι οι πολυπληθέστερη πιστοί με 38.7% (χωρίς θρήσκευμα δηλώνει τον

28.5%), αλλά φαίνεται ότι ο Τρυντώ δεν υπολογίζει το πολιτικό κόστος, αντίθετα με τον συνομήλικό του, τον δικό μας, που σπεύδει να εκτελέσει εντολές

πριν καν του ζητηθούν.

Λέει ο Αμβρόσιος ότι ούτε τα ζώα δεν έχουν αυτή τη συμπεριφορά που έχουν οι ομοφυλόφιλοι. Σωστό. Αλλά η εκκλησία δεν ξέρει να διαβάζει μελέτες και

στατιστικές που δείχνουν τα ποσοστά πρωκτικού ή στοματικού έρωτα ανάμεσα στους ετερόφυλους; Το κάνουν αυτό τα ζώα; Γιατί η ίδια πράξη ζυγίζεται σε

διαφορετική ζυγαριά;

Δεν ξέρω για τις άλλες θρησκείες, και από ό,τι βλέπω είναι πολύ χειρότερες, αλλά η πρόοδος είναι θέλουμε να ανεβούμε στον πολιτισμό όχι να κατεβούμε

πάλι σε επίπεδο ιερής εξέτασης ή του τόπου του «Κυνηγίου» στο Βυζάντιο. Το ξαναλέμε: πού βρίσκει το ηθικό σθένος να κρίνει όταν η ίδια δε νοιάστηκε

ποτέ για το συμφέρον του λαού ή έστω μόνο των πιστών της, αλλά ήταν πάντα πρώτη να αγκαλιάσει τους δικτάτορες, να καταδικάσει τους κομμουνιστές,

να αφορίσει την Ελληνική επανάσταση – για να μείνουμε μόνο στα σύγχρονα για να μην κατηγορηθούμε για παλιά ξινά σταφύλια.

Ασχοληθήκαμε με τη θρησκεία, αλλά το ίδιο μπορεί να ισχύει και για κάθε οργανωμένη ιδεολογία. Και ζούμε σε μια εποχή που ο πόλεμος δε γίνεται

ανάμεσα σε δυο σπηλιές όπου μπορεί να σπάσουν το χέρι ή το πόδι κάποιου εχθρού ή ακόμα και να σκοτώσουν δύο, τρεις, πέντε, αλλά σε μια εποχή, όπως

του προηγούμενου αιώνα, που θα θύματα ήταν δεκάδες εκατομμύρια.

Ελπίζω, γιατί θέλω να ελπίζω ότι θα ξεφύγουμε από τον κίνδυνο αυτοκαταστροφής, αν με την παιδεία ή άλλον ειρηνικό μέσο καλλιεργήσουμε την αρχή

«Μην κάνεις κάτι που δε θα ήθελες να σου κάνουν».

Ναι δύσκολο, αλλά «Ὡς χαρίεν ἄνθρωπος, ὅταν ἄνθρωπος ᾖ».

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

 iPorta.gr