Αλέξανδρος Μπέμπης  

Συνάντησα 2-3 φορές όλες κι’ όλες, την Περσεφόνη(Φόνη) Τζίμα, πριν κάμποσα χρόνια. Πάνε δεκαετίες. Σε παρέα κοινών φίλων.

Έκτοτε δεν έτυχε να βρεθούμε ξανά, αλλά κρατήθηκε στη μνήμη μου η λιτή, μεστή προσωπικότητά της. Φιλόλογος από έρωτα, όχι από τύχη ή ανάγκη. 

Λίγα χρόνια μετά έμαθα ότι εκδόθηκε η πρώτη και τελευταία μέχρι στιγμής ποιητική της συλλογή.

”Παλινδρομήσεις” το 1996 σε ανεξάρτητη έκδοση.

Ένα μικρό δείγμα:

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ

Τα μανιφέστα της περασμένης νιότης

κλείστηκαν ερμητικά

στα συστάρια των θριαμβευτών.

Άλλοι παίζουν

με τις πολύχρωμες ψηφίδες

της συγκλίνουσας ιδεολογίας

στην καρδιά του κόσμου.

Άλλοι κοιμούνται

τον ύπνο των μακάρων

πλήρεις αγαθών

και αυξανόμενης μωρίας.

Μόνο εσύ, Αντρέα,

πάσχεις σταθερά.

Πάντα ρωτούσα τους κοινούς φίλους με ανυπομονησία, τι απέγινε. Αν γνωρίζουν αν και πότε θα κυκλοφορήσει καινούρια συλλογή.

Εγώ, ο ανυπόμονος αφελής.

Το όπλο του ποιητή είναι η υπομονή, που οπλίζει την λαχτάρα του να είναι ο λόγος του λακωνικά γενναιόδωρος.

Όχι φυσικά για να μας ταλαιπωρήσει, αλλά για να μας βάλει να σκεφτούμε κάθε λέξη. Κάθε σημείο στίξης.

Μια άνω τελεία στην κατάλληλη θέση, που μπορεί να γίνει ποταμός με κατάληξη σε θάλασσες. Γαλήνιες είτε φουρτουνιασμένες.

Φόνη με καθησύχασες, τώρα που διάβασα στο δεύτερο πόνημά σου ότι έχεις ”ποιήματα, φυλαγμένα στο συρτάρι”. 
Και με εξέπληξες.

Με το ”Ένα ποιητικό ταξίδι”. Ερμηνευτικές προσεγγίσεις στην ποιητική συλλογή.

 Τα εύρετρα της ΚΙΚΗΣ ΔΗΜΟΥΛΑ των εκδόσεων ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ παιδεία

Ξεκίνησα να το διαβάζω με τη βεβαιότητα ότι το έργο ερμηνεύει μεν με όλο τον προσήκοντα σεβασμό, την μεγάλη μας ποιήτρια, αλλά προσεγγίζοντας τα ποιήματά της με τρόπο που δεν καθοδηγεί τον αναγνώστη, αλλά απελευθερώνει τη σκέψη του και τον κάνει συμμέτοχο.

Αυτή είναι και η προσδοκία του ποιητή.

Θέλει συνοδοιπόρους στο ταξίδι και όχι παθητικούς δέκτες.

Αυτός ήταν ανέκαθεν ο φόβος και το άγχος μου, όταν έπιανα με τρεμάμενα χέρια, να διαβάσω ένα ποίημα και μόνο τότε το άφηνα. Δυνατός σας κολυμβητής, όχι ναυαγός.

Το πέτυχες αγαπητή Περσεφόνη Τζίμα. Δεν μου έβαλες σκέψεις, μου άνοιξες τη σκέψη. Συγχαρητήρια.