Πάνος Μπιτσαξής

• Την υστάτη ώρα, με το κεφάλι μέσα στο νερό, τη στιγμή του επικειμένου πνιγμού, ενεργοποιήθηκε το βασικό ένστικτο. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Έπρεπε να έχει εκδηλωθεί πολύ καιρό πριν. Το κρατούσε όμως υπνωτισμένο, σε καταστολή, ο μοιραίος, όπως αποδεικνύεται, άνθρωπος που είχε τα ηνία της οικονομικής πολιτικής. Μια θλιβερή φιγούρα που με τις τελευταίες συνεντεύξεις παραβιάζει και τα τελευταία όρια ηθικής. Εκθέτει τον Πρωθυπουργό που έκανε τεράστιο λάθος να τον εμπιστευθεί, την Κυβέρνηση στην οποία ανήκε, το κόμμα που τον εξέλεξε και ολόκληρη τη χώρα. Ένας ανίκανος νάρκισσος που δεν μπορεί να χωρίσει δυο γαιδάρων άχυρα, από αυτούς που τους δείχνεις το φεγγάρι και κοιτούν το δάχτυλο. Αρκετά όμως με αυτόν. Άλλωστε, θα τον βρίσκουμε συνέχεια μπροστά μας. Με τέτοιους τύπους δεν ξεμπερδεύει κανείς εύκολα. Είναι σαν τα αναερόβια μικρόβια που διατηρούνται σε κάποιο είδος ημι-ζωής και ζωντανεύουν μόλις ξαναδημιουργηθούν κατάλληλες για αυτά περιβαλλοντικές συνθήκες. Έτσι είναι η Ελλάδα.

• Το βασικό ένστικτο οδήγησε μέσα σε ώρες, λίγο πριν την οριστική επέλευση της εθνικής τραγωδίας, στη συλλογική ευθύνη. Την αναζήτησε ως σωσίβιο ο Πρωθυπουργός και την προσέφεραν, χωρίς πολλά πολλά λόγια, οι πολιτικές δυνάμεις της δημοκρατικής φιλοευρωπαϊκής αντιπολίτευσης. Η πλειοψηφία των 251 βουλευτών ήταν ο καταλύτης, το κρίσιμο πλεονέκτημα που έσωσε την παρτίδα του άθλιου παιγνίου που έπαιξε η Κυβέρνηση στις πλάτες του ελληνικού λαού. Έσωσαν την παρτίδα οι γερμανοτσολιάδες, οι υποταγμένοι, οι ξενόδουλοι, αυτοί που διαπραγματευόντουσαν στα τέσσερα, αυτοί που τους προπηλακίζανε στους δρόμους, τους πετάγανε γιαούρτια, οι προδότες, οι πουλημένοι. Και τώρα που μιλάμε, από αυτούς εξαρτάται η παρτίδα. Αυτοί θα πάρουν το βάρος να ψηφίσουν τα νομοσχέδια για να διαμορφωθεί κοινοβουλευτική πλειοψηφία και να πάρει ανάσα η χώρα.

Έτσι φτάσαμε σε συμφωνία. Ακόμα έχει δυσκολίες. Ανηφόρες. Ατραπούς. Είναι μπροστά μας διάφορα παράδοξα εμπόδια, που ελπίζω να τα υπερβούμε. Οι «αληθινοί Φιλανδοί», ο κύριος Όσμπορν, Υπουργός Οικονομικών της Μεγάλης Βρετανίας, που δήλωσε ότι δεν του αρέσει η χρηματοδότηση της Ελλάδας και θα αντιδράσει, οι Χριστιανοκοινωνιστές της Γερμανίας και ο κάθε πικραμένος που η βλακώδης στρατηγική της Κυβέρνησης κατέστησε παράγοντα της εθνικής μας επιβίωσης. Και ακόμα εκστομίζουνε ηρωικά λογύδρια. Το βασικό, ωστόσο, εμπόδιο δεν είναι οι παραπάνω. Είναι άλλο και πιο άμεσο. Μάθανε πως πνιγόμαστε, πλακώσαν κι οι πλατφόρμες.

• Αν υπερβούμε τις επιταγές και τη μυθοπλασία της συγκυρίας, η συμφωνία που επετεύχθη στις Βρυξέλλες είναι εθνική επιτυχία τεραστίων διαστάσεων. Αντί να κάνουμε ένα σταυρό, αντί να πούμε δόξα τω Θεώ, αντί να κάνουμε σπονδή στη θεά Κλωθώ της τύχης, γκρινιάζουμε και διαμαρτυρόμαστε. Παντού ακούς κάθε είδους επίθετο: επώδυνη, οδυνηρή, επαίσχυντη, προδοτική, ασήκωτη, αβάσταχτη, τερατώδης, τραγική. Ακούς ότι ο Πρωθυπουργός εκβιάστηκε, υπέγραψε με το πιστόλι στον κρόταφο, πέρασε μια νύχτα με τα μαρτύρια του Άουσβιτς, το καϋμένο το παιδί που αγωνίστηκε και άλλα πολλά. Μια χώρα σχεδόν ολόκληρη που, παρά τις κλειστές τράπεζες, διαβιώνοντας με τα λεφτά που έχουν κρυφτεί σε στρώματα και μαξιλάρια, ζει ακόμα με την αμεριμνησία των δανεικών και αγύριστων, που κάποιοι είναι υποχρεωμένοι να μας δίνουνε επειδή είμαστε ο περιούσιος λαός κι έχουμε στρατηγική γεωπολιτική θέση.

Προς το παρόν και πριν μπούμε σε λεπτομερέστερες και βαθύτερες αναλύσεις, πριν καταφύγουμε στην ασυναρτησία μακροοικονομικών υπολογισμών, εγώ απλά σημειώνω τα εξής: Η χώρα χρηματοδοτείται για τρία χρόνια με το ιλιγγιώδες ποσό των 86 δισεκατομμυρίων ευρώ. Επιπλέον, εγκρίθηκε αναπτυξιακό πρόγραμμα 35 δισεκατομμυρίων ευρώ. Σύνολο για την τριετία 121 δις. Έχουμε άραγε συνείδηση τι σημαίνουν αυτά τα ποσά; Ότι τα λεφτά αυτά τα παίρνει το σύνολο των αφρικανικών λαών σε 10 χρόνια; Έχουμε συνείδηση πώς ζουν οι Σλοβάκοι, οι Σλοβένοι, οι Λετονοί και πολλές ακόμα χώρες που μας δανείζουν; Έχουμε πραγματικά τρελλαθεί; Μια χώρα ρημαγμένη με άδεια ταμεία, με νεκρή την ιδιωτική οικονομία, με το δημόσιο σε απόλυτη κατάρρευση, στα πρόθυρα της μεγαλύτερης φτώχειας και εξαθλίωσης στην ιστορία της, έχει την τρίτη κατά σειρά ευκαιρία, την τελευταία ευκαιρία να κάνει την ολική επαναφορά. Κι εμείς μιλάμε για το επαχθές τρίτο μνημόνιο. Ναι μου απαντούν, αλλά τα μέτρα είναι επαχθή. Δηλαδή, τι περιμένατε; Να πάρουμε 121 δις χωρίς κανένα μέτρο; Που το είδατε γραμμένο αυτό; Έχετε πάει ποτέ σε τράπεζα εκπροσωπώντας πτωχευμένη επιχείρηση ή τον εαυτό σας; Τι θα σας πουν; Περάστε πόσα θέλετε, να σας τα δώσουμε; Και ποια είναι τέλος πάντων αυτά τα μέτρα; Και γιατί είναι τόσο άδικα;

– Να πληρώνουν φόρο οι αγρότες. Μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος γιατί δεν πρέπει να πληρώνουν φόρο;

– Να κοπούν οι πρόωρες συντάξεις. Μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος γιατί πρέπει ο φορολογούμενος να πληρώνει σαραντάρηδες και πενηντάρηδες που παίζουν τάβλι στα καφενεία και τρώνε τοστ;

– Να μην αυξηθεί ο Φ.Π.Α. Σωστά. Το όργιο φοροδιαφυγής στις ομπρέλλες, στα ενοικιαζόμενα, στα οργιώδη πάρτυ των παραλιών, δεν το έχει κανείς αντιληφθεί;

– Να αλλάξει η Πολιτική Δικονομία. Ας μην αλλάξει. Ας κρατούν οι δίκες 20 χρόνια. Να πεθαίνουν οι διάδικοι και να ζουν οι Δικηγόροι. Να μην βρίσκεις το δίκιο σου ποτέ.

Δεν θα συνεχίσω, αλλά ας διαβάσουμε την επώδυνη συμφωνία κι ας αποφασίσουμε, αφού τη διαβάσουμε, αν με αυτές τις υποχρεώσεις αξίζει ή δεν αξίζει να πάρουμε 121 δις ή αν θα έπρεπε να προτιμήσουμε τη φτώχεια και την εξαθλίωση, τη δήμευση των καταθέσεων, τη μετατροπή της Ελλάδας σε Αλβανία για να ικανοποιηθούν οι διάφοροι ιδεοληπτικοί και η κυρία Ζωή με το στίλβον (γυαλιστερό) και απλανές βλέμμα.

• Κι έτσι πλακώσαν οι πλατφόρμες. Δεν είναι μία, είναι πολλές. Με διαφορετική αφετηρία αλλά κοινό μονοσήμαντο λόγο. Την απομόνωση. Την υπανάπτυξη. Την αναζήτηση θολών, συγκεχυμένων και τελικά καταστροφικών δρόμων. Την αναζήτηση της ηγεμονίας τους σε μια ερημωμένη χώρα.

– Η ακροδεξιά πλατφόρμα. Χειροκροτεί η Λεπέν, ο Φάραντς, «οι αληθινοί Φιλανδοί» και οι όμοιοί τους.

– Η ολιχαρχική πλατφόρμα. Μας σπρώχνουν προς τα έξω ως προπομπό της Ευρώπης των δύο ταχυτήτων. Και υπάρχουν αφελείς που καταπίνουν το αγκίστρι. Επικεφαλής ο Σόιμπλε.

– Η ναζιστική πλατφόρμα. Σε πλήρη σύμπλευση με την Πρόεδρο της Βουλής, όπως είπε ο Νίκος Φίλης, μας ζητάει να «τρώμε πέτρες» για να εκμεταλλευθεί το χάος και να έρθει η ίδια στην εξουσία ποδηγετώντας τον πεινασμένο λαό.

– Και τέλος η αριστερή πλατφόρμα. Αυτή απλά δεν ξέρει τι λέει, δεν ξέρει τι θέλει, δεν ξέρει πού βρίσκεται. Θέλει να είναι στην Κυβέρνηση αλλά δεν ξέρει γιατί. Και επιπλέον, θέλει να επιβάλει στη χώρα την απόλυτη ανοργανωσιά της. Δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εχθρό κι όταν δεν υπάρχει εχθρός τρώει τις σάρκες της και καταστρέφει τη χώρα.

Μάθανε πως πνιγόμαστε και εφόρμησαν. Μέχρι τώρα ήταν μουλωχτοί. Χωρίς καμία περιστροφή, οι άνθρωποι αυτοί είναι επικίνδυνοι και πρέπει να μπουν στη γωνία. Τόσο απλά. Είναι χρήσιμοι μόνο για φιλοσοφικές συζητήσεις όταν κάποιος δεν ξέρει πώς να περάσει την ώρα του.

• Δεν είναι ακόμα ώρα να δούμε πριν τελειώσει αυτή η ιστορία της συμφωνίας, πριν μπούμε σε κάποιο είδος κανονικότητας, πώς πρέπει να πορευθεί η χώρα για να μην χάσει την τελευταία ευκαιρία της. Μέχρι τότε, ας ξαναδιαβάσουμε όλοι το μύθο του Σισσύφου.