Βαγγέλης Παυλίδης

Πολλή φασαρία γίνεται τις μέρες αυτές, πολλοί διαρρηγνύουν τα ιμάτια, τύπτουν τα στήθη και τίλλουν τες τρίχες της κεφαλής ανησυχούντες για το μέλλον των ΜΜΕ και των ιδιοκτητών τους. Πάνω ακριβώς στην ώρα ανακοινώθηκαν τα πορίσματα σχετικής έρευνας του Εργαστηρίου Κοινωνικής Έρευνας στα ΜΜΕ του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Την άθλια από κάθε σχεδόν άποψη κατάσταση των ελληνικών ΜΜΕ την γνωρίζουμε, την ζούμε θα έλεγα. Η έρευνα απλά την επιβεβαιώνει επιστημονικά, έτσι που θα έπρεπε να προβληματιζόμαστε μάλλον για το παρόν και λιγότερο για το μέλλον τους.

Ας δούμε πολύ συνοπτικά κάποια από τα συμπεράσματα της έρευνας, όπως δημοσιεύτηκαν στον Τύπο. Οι παραβιάσεις της δημοσιογραφικής δεοντολογίας είναι συχνές και σημαντικές και σαφώς περισσότερες στην τηλεόραση από ό,τι στις εφημερίδες. Σε πολλές άλλες περιπτώσεις η δεοντολογία απλά τηρείται οριακά. Ιδιαίτερα αρνητικό στοιχείο συνιστά ο μεγάλος βαθμός παραβίασης (ειδικά από τα τηλεοπτικά κανάλια και πάλι) του τεκμηρίου της αθωότητας για πρόσωπα, και η προεξόφληση δικαστικών αποφάσεων.

Σημειώνεται επίσης το -απαράδεκτο- φαινόμενο ότι αντίθετα στην επιταγή του κώδικα δεοντολογίας για το διακριτό της είδησης, του σχολίου και της διαφήμισης, σε πάνω από τα 2/3 των άρθρων των εφημερίδων και σχεδόν στα 4/5 των τηλεοπτικών ειδήσεων, ο σχολιασμός δεν διακρινόταν από τις ειδήσεις.

Θα κλείσω το σημείωμα αυτό με την ετήσια έκθεση (2015) των “Δημοσιογράφων χωρίς Σύνορα” για την ελευθερία του τύπου, όπου η Ελλάδα κατατάσσεται στην 91η θέση σε σύνολο 180 χωρών. Ενδιαφέρον έχει να δούμε ποιες χώρες είναι αμέσως πάνω από εμάς, σε καλύτερη δηλαδή θέση: 90 Κουβέιτ, 89 Λιβερία, 88 Κιργκιστάν, 87 Κόσσοβο, 86 Ακτή Ελεφαντόδοντος, 85 Μοζαμβίκη… και πάει λέγοντας. (Reporters Without Borders )

Να σημειώσουμε πως το 2003 η Ελλάδα ήταν στην 31η θέση και το 2010 στην 70η. Τα συμπεράσματα για την κατρακύλα, σε ποιανών τις ημέρες και γιατί σημειώθηκε, δικά σας.