Αλέξανδρος Μπέμπης   

Με αφορμή τον θάνατο του Φιντέλ Κάστρο πολύς λόγος έγινε στα social media για τις πουτάνες της Κούβας.

Για το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου που ευδοκίμησε,ευδοκιμεί και θα ευδοκιμεί για πάντα,σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γής,χωρίς να επηρεάζεται από καθεστώτα.

Ένα από τα πιο έντιμα και δίκαια ως προς τους συναλλασσόμενους, αξιοσέβαστα και αειθαλή επαγγέλματα που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος, μπήκε στο κάδρο της αντιπαράθεσης και χρησιμοποιήθηκε σαν επιχείρημα εναντίον του Κάστρο και των όσων έγιναν στη χώρα του.

Επειδή σαν πολιτικό επιχείρημα δεν μπορεί να σταθεί, προφανώς κάποιοι συγχέουν την πορνεία με την εκπόρνευση.

Ίσως τους ενόχλησε που ενώ μέχρι το 1959 η Κούβα εκπορνευόταν, βρέθηκε κάποιος να τη σταματήσει.

Αυτό που δεν καταλαβαίνω λοιπόν είναι γιατί θα έπρεπε η Κούβα να αποτελεί εξαίρεση και να μην έχει-πολλές ή λίγες δεν έχει σημασία-πουτάνες.

Αυτό που δεν καταλαβαίνουν όσοι το χρησιμοποιούν σαν επιχείρημα είναι ότι όσες περισσότερες πουτάνες υπάρχουν τόσο λιγότεροι είναι οι μαλάκες.

Βέβαια υπάρχει και η αντίθετη στάση ζωής που λέει…”Μην είσαι μαλάκας. Λούφαξε. Πήγαινε με τα νερά του ισχυρού για να μη φας το κεφάλι σου”…

Αν ήταν έτσι δεν θα έπρεπε να πάει ο Λεωνίδας με τους 300 στις Θερμοπύλες, ούτε ο Αστερίξ με την υπόλοιπη τρελοπαρέα του θύλακα της Νορμανδίας να τα βάλει με τον Καίσαρα και να ξεφτιλίζει την βρωμοαυτοκρατορία του.

Ο καθένας ανάλογα με τα πιστεύω του γράφει την ιστορία του.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr