Γιάννης Παπαϊωάννου 

Όλοι μας ξέρουμε ότι ο Ιούνιος μήνας είναι ο Θεριστής και ο Ιούλιος ο Αλωνάρης.Κάποιος άλλος όμως έχει διαφορετική γνώμη και ξεκίνησε από τώρα.

Πριν λίγες μέρες πήρε τον Σπύρο Ευαγγελάτο [Σκηνοθέτη-ακαδημαϊκό] και προχτές τον
“Μικροαστό” που παρέδιδε “Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας” πάνω σε μια “Κόκκινη κλωστή” Λουκιανό Κηλαηδόνη.

Ήμουν βοηθός όταν τον γνώρισα το 1972 στην Columbia που μαζί με τον Νίκο Γκάτσο και τους νεαρούς τότε τραγουδιστές Δήμητρα Γαλάνη και Μανώλη Μητσιά ηχογραφήσαμε την ”Κόκκινη κλωστή”.

Η Δήμητρα να λέει…

Μια Κυριακή του Μάρτη
και μια Σαρακοστή
εσύ ‘σουν στο κατάρτι
κι εγώ στην κουπαστή.
Κρατούσαμε το δάκρυ
στα ματοτσίνορα,
για μας δεν είχαν άκρη
της γης τα σύνορα…

Και ο Μανώλης…

Μια Κεφαλλονίτισσα μέσ’ απ’ τ’ Αργοστόλι
μια Κεφαλλονίτισσα και πως να σας το πω.
Μια Κεφαλλονίτισσα μου ‘δωσε πιστόλι
μου ‘δωσε περίστροφο να πάω να σκοτωθώ…

Πάντα γλυκομίλητος σε όλους με τα χέρια του στις νότες του πιάνου και κατά διαστήματα να φτιάχνει τα πλούσια μαλλιά του.

Ένα χρόνο αργότερα το 1973 τώρα με τον Γιάννη Νεγροπόντη πάλι στο studio για τα ”Μικροαστικά” που τραγουδά ο ίδιος.

Κολλήγα γιος του παππού μου ο παππούς,
κολλήγα γιος του παππού μου ο πατέρας
κι ο παππούς μου κολλήγας κι αυτός…

και ο Λάκης Χαλκιάς.

Τα σκονισμένα στέφανα
βγάζει απ’ το εικονοστάσι,
τρία χρυσά γαρίφαλα
σ’ ένα ασημένιο τάσι…

Στις κιθάρες ο Γιάννης Κιουρτσόγλου, μέλος των “Πελόμα Μποκιού”

και ο Μίμης Χρυσομάλλης με τα παιδιά του Ελεύθερου Θεάτρου να τραγουδούν.

Μακριά από την πόλη
σε μια συνοικία
έχω δικά μου τρία δωμάτια,
χωλ και κουζίνα,
καλά όλα κι άγια,
ησυχία, τάξη κι ασφάλεια…

Άλλος στίχος, άλλες μελωδίες και με ιδιαίτερη ενορχήστρωση.

Παίρνοντας δυο χρόνια ανάσες και το 1975 στο studio για τα ”Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας” με τον ίδιο πάλι να τραγουδά και τον ταλαντούχο νέο τραγουδιστή Κώστα Θωμαΐδη να μας λέει.

Τ’αφεντικό μας, κάλεσε
Τ’αφεντικό μας, κάλεσε
Τ’αφεντικό μας, κάλεσε
το παλληκάρι τον Στρατή
να κάτσει του’πε φρόνημα
να κάτσει του’πε φρόνημα
να κάτσει του’πε φρόνημα
κι αυτός θα του φανεί…

Θέλω να σταθώ σε αυτόν τον δίσκο λέγοντας σας όταν αρχίσαμε την ηχογράφηση ο Λουκιανός γύρισε και είπε χαριτολογώντας στον Γιάννη Κιουρτσόγλου, Κώστα Θωμαΐδη,στα παιδιά της ορχήστρας αλλά και σε μένα.

Είμαστε μαλλιάδες. Είμαστε ροκάδες και πρέπει να σταθούμε στο μουσικό μας ύψος και ήθος!
Γελάσαμε με την καρδιά μας.

Εσύ όμως Λουκιανέ μας ”έφυγες” με τα μαλλιά σου πλούσια, ενώ ο Γιάννης, ο Κώστας, ο άλλος Γιάννης [Μπάχ] και εγώ έχουμε γίνει ένα απέραντο parking…!

Καλό δρόμο ευγενή και ταλαντούχε Λουκιανέ.

Υ.Γ.: Είμαι σίγουρος τώρα που θα συναντήσεις τον Γκάτσο και τον Νεγρεπόντη, όλο και κάτι θα σκαρώσετε.