* Ο Μάνος Στεφανίδης είναι Ιστορικός Τέχνης

και Αναπληρωτής Καθηγητής

στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Α. «Πέσαμε θύματα της επιτυχίας μας», δήλωσε η καθ’ ημάς Gauche Caviar, σταθερά στον κόσμο της, σταθερά εκτός πραγματικότητας.

Πράγμα που σημαίνει πως μια Αριστερά που εφαρμόζει δεξιά πολιτική ταυτοχρόνως προδίδει και την Αριστερά και τη Δεξιά ακολουθώντας το

σίγουρο δρόμο προς την αποτυχία. Τι κρίμα που και ο Τσακαλώτος εξελίσσεται σε μια ακόμα απογοήτευση μετά τους Δραγασάκη, Σταθάκη,

κλπ. Έπρεπε πάντως να το καταλάβω όταν εξεθείασε τα έργα και τις ημέρες του Gianis (ο ίδιος πάντως ο Gianis σταθερά τον σνόμπαρε). Το

πολιτικό συμπέρασμα είναι απλό: Ο κόσμος ψήφισε τον Αλέξη, όπως εξάλλου ψήφισε τον Αντωνάκη, το Γιωργάκη και τον Κωστάκη, για να

μην πληρώσει δάνεια, ΕΝΦΙΑ, ΦΠΑ, φόρους, κλπ. Η χυδαία αισθητική του «Δεν Πληρώνω» όχι γιατί δεν έχω αλλά γιατί δεν θέλω,

κυριάρχησε. Επειδή δεν έχω συνείδηση πολίτη αλλά επιβήτορα του κράτους. Έτσι μ’ έμαθαν, έτσι τους έμαθα. Ο Αλέξης παίζει ακόμα όντας

κυβέρνηση με τα σύμβολα και τα ξύλινα σπαθιά της αντιπολίτευσης. Θέλετε ένα παράδειγμα; Το προκλητικά λαϊκίστικο μέτρο του δωρεάν

εισιτήριο στα υπερχρεωμένα ΜΜΜ στις ημέρες του γελοίου δημοψηφίσματος. Τότε γλυτώσαμε 1.20 ευρώ! Sic! Σήμερα πληρώνουμε το πιο

σκληρό και άδικο μνημόνιο από όλα τα προηγούμενα. Το τίμημα της επιτυχίας τους!

Και τώρα; Τώρα με διαδικασίες φαστ τρακ , σε άρθρα πολυσέλιδα αλλά και αντιφατικά ως προς την ουσία τους, χωρίς διάλογο ψηφίζονται

αμάσητα γύρω στα μεσάνυχτα τα πιο ανάλγητα μέτρα από βουλευτές-κοτόπουλα που έχουν έναν μόνο ρόλο: να ψηφίσουν πάντα τα

πάντα, χωρίς στοιχειώδη διάλογο, χωρίς ενημέρωση, χωρίς τη δυνατότητα όποιας αντίστασης. Ο απόλυτος ευτελισμός του Κοινοβουλίου και

της Αριστεράς για πρώτη φορά. 

Συμπέρασμα: Η χώρα δεν διαθέτει ουσιαστικά κυβέρνηση, ούτε πρωθυπουργό αλλά τοποτηρητές των Βρυξελλών και διεκπεραιωτές της

πολιτικής των ΗΠΑ στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ !

Ζούμε ένα θέατρο του παραλόγου με σκιές να υποδύονται τους πρωταγωνιστές. Κάποιοι εξουσιολάγνοι υποδύονται την Αριστερά

ξεχαρβαλώνοντας την χώρα χειρότερα και από την Δεξιά. Δυστυχώς. …

Εξουθενώνοντας ακόμη περισσότερο τους πολίτες και μεταμορφώνοντας τους σε μια ράθυμη, μοιρολατρική μάζα.

Β. Και μια που μιλήσαμε για θέατρο, δύο λόγια για αυτές τις εικόνες: Πρόκειται για μια από τις πιο σημαντικές εκθέσεις που έχω κάνει

ποτέ και ευχαριστώ θερμά για αυτό τον διευθυντή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά Νίκο Διαμαντή. Τίτλος της: «Το Δάκρυ, το Γέλιο, το

Θέατρο».

Παρουσιάζονται εδώ το θρυλικό, ματωμένο κοστούμι του Οιδίποδα που φόρεσε ο Αιμίλιος Βεάκης στα 1919, σχεδιασμένο από τον

Αντωνάκη Φωκά και το τελευταίο ρούχο που φόρεσε η Κατίνα Παξινού στη σκηνή λίγο πριν πεθάνει το 1973, φορτωμένη καρκίνο. Έπαιζε 

την Μάνα Κουράγιο.

Δύο συγκλονιστικοί Πειραιώτες σε ένα μαγικό θέατρο που όμως βλέπουν ελάχιστοι και καταλαβαίνουν ακόμη πιο λίγοι .

Περίμενα να γίνει προσκύνημα από τους ανθρώπους του θεάτρου, απογοήτευση. Και οι Πειραιώτες; Απόντες! Πώς έγινε έτσι η πόλη μου!

Συντηρητική, αδιάφορη, γεμάτη νεοναζί, νεόπλουτο υπόκοσμο και αγραμματοσύνη . Δεν είναι κρίση, είναι κάτι παραπάνω. Είναι παρακμή.

ΥΓ. 1 Πλάι σε αυτούς ο Δημήτρης Χορν ως Ριχάρδος Γ και ο Θάνος Κωτσόπουλος ως Θησέας με τον Αλέκο Αλεξανδράκη Αίμονα. Μυθικά

πράγματα, ο πολιτισμός και η μαγκιά μας, η αξιοπρέπεια και η τρέλα μας, όμως εμείς ασχολούμαστε με τον Φίλη και άλλους τέτοιους

αντιαισθητικούς τύπους.

ΥΓ. 2 Στο τέλος θα σωθούν μόνο οι τρυφεροί , θα δεις. Επειδή η τρυφερότητα φιάχνεται από ατσάλι.

ΥΓ. 3 Άσχετο : Τι ηλιθιότητες εκφωνούνται καθημερινά από τα ερτζιανά! Τόσο φλύαρα κακόγουστο τίποτε όσο ποτέ άλλοτε. Με τα ιδιωτικά

βεβαίως να πρωτοστατούν.

Τόσες κοινότοπες σαχλαμάρες από τόσο αντιραδιοφωνικές, μιξοβάρβαρες φωνές, ούτε στο Facebook! Θεέ μου συγχώρεσέ με.

ΥΓ. 4 Σ αυτό τον τόπο γαμώτο πρέπει να ξαναστήσουμε όλα τα πράγματα , και τα πιο αυτονόητα, από την αρχή.

Από το ραδιόφωνο ως την Αριστερά. Και από τις ανθρώπινες σχέσεις ως το ουσιαστικό διάβασμα και την ουσιαστική επικοινωνία.

 * Το εκάστοτε άρθρο απηχεί στις απόψεις του συντάκτη του. 

iPorta.gr