Δημήτρης Κατσούλας  

Πάνε τρία χρόνια τώρα που έχει φύγει ο άνδρας της.

Πριν από αυτόν έχασε και το γιο της.

Το σπίτι μαυροφορέθηκε. Ακόμα κι αυτό το βελούδινο ύφασμα που σκέπασε τηλεόραση και καθρέφτη είναι στη θέση του.

Ανοίγει τη ντουλάπα. Στη σειρά κρεμασμένα όλα τους τα ρούχα. Ανέγγιχτα. Έβαλε και ναφθαλίνη μάλιστα για το σκώρο.

Προσκυνά τις φωτογραφίες τους σαν ‘νάναι εικονίσματα και ξημεροβραδιάζεται με αυτές.

Εγώ βέβαια δεν έχω καμιά σχέση με αυτά,αλλά κάθε φορά που ανοίγω τη ντουλάπα μου – συνήθως νύχτα – βρίσκω τον εαυτό μου εδώ και χρόνια να ξεκρεμάει τις λύπες μου για κείνα τα πετροβολημένα σπουργίτια που κάθονταν πάνω στο κάγκελο του δωματίου μου να πέφτουν ένα – ένα κάτω.

Και είχε ένα Γενάρη απέξω που θέριζε το αγιάζι .

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr