* Ο Μάνος Στεφανίδης είναι Ιστορικός Τέχνης

και Αναπληρωτής Καθηγητής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

(έγραφα πέρσι τέτοια μέρα – αφιερωμένο στη Φωτεινή Τσαλίκογλου )

Αυτή είναι η θλιβερή κατάντια του ελληνικού λάιφ στάιλ και των celebrities που ανέδειξε η μεταπολίτευση και η αισθητική του πασοκισμού ως εδραίας ιδεολογίας (δηλαδή τραμπουκικής συμπεριφοράς και επίδειξης “μούρης”) που εκμαύλισε, τουλάχιστον, δύο γενιές.

Παράλληλα ταυτίζεται με το χειρότερο πρόσωπο του Νεοέλληνα. Αυτού που πιστεύει πως δικαιούται τα πάντα χωρίς να οφείλει τίποτα. Αυτού που πιστεύει πως όλα είναι θέμα χαβαλέ και πλάκας. Το τίμημα αυτής της στάσης και αυτής της άποψης το πληρώνουμε όλοι. Δεν θα κλάψουμε λοιπόν για την ιδιωτική τηλεόραση ούτε για το δράμα των στελεχών της. Έχουν τεράστια ευθύνη για την ηθική κατάσταση της χώρας. Για την αισθητική-μορφωτική κατρακύλα της. Στον τόπο μας ο Καρνάβαλος διαρκεί όλο τον χρόνο. Διακόπτει μόνο την περίοδο των Απόκρεω.

ΥΓ. Θέλω εδώ να αποδώσω στοιχειώδη δικαιοσύνη στην δημόσια τηλεόραση και την προσφορά της όλα αυτά τα χρόνια στον τόπο. Για την αντίσταση της στην χαυνωτική ιδιωτεία της ιδιωτικής τηλεόρασης. Το θέμα είναι πως να ξεφύγουμε από την μιζέρια των
” διασκεδαστών”μας. Όλων όσοι δίδαξαν ευκολία και χαβαλέ με το αζημίωτο. Χωρίς να ξεχνάω τις παθογένειες της κρατικής τηλοψίας, την συνδικαλιστίτιδα, τις κυβερνητικές παρεμβάσεις, τις ρεμούλες. Ρεμούλες, βέβαια, που κυρίως διέπρατταν οι μετέπειτα χρυσοπληρωμένοι αστέρες των βοθρομέσων. Όλοι αυτοί που καταλήστεψαν τα μοναδικά αρχεία της ΕΡΤ για να τα παραδώσουν στα νέα αφεντικά, ώστε να αρχίσει το έπος των ποικίλων Μάκηδων, Θέμων, Πέτρων, Λάκηδων και λοιπών τυχοδιωκτών, αυριανιστών κλπ.

Ας τους χαίρονται λοιπόν η οικονομική και επιχειρηματική ηγεσία του τόπου, οι πολιτικοί που τους γλείφουν και τους νομιμοποιούν κάνοντας τους παρέα, τους οργανικούς διανοούμενους που δεν αντιλήφθηκαν τίποτα παρότι είναι δίπλα στην εξουσία όπως π.χ ο Βέλτσος. Αλλά και οι πολιτιστικάριοι τύπου Ν. Ξυδάκη, της υπουργάρας με το πούρο στο άδειο μουσείο. Συμβολικό δείγμα μιας άδειας πολιτικής, μιας αδειασμένης από ελπίδες και απαντοχή, χώρας.

(Στην φωτογραφία το καρναβαλικό-ανθρωποφαγικό έργο του Άγγελου Παπαδημητρίου ” Ο στηθόδεσμος της Γαβριέλας” φορτωμένος χαρτονομίσματα και τάματα. Ως διαρκές, νεοελληνικό σύμβολο της αδιατάρακτης σχέσης ανάμεσα στην πολιτική, την κοινωνία και την ιδεολογία. Από την έκθεση ” Της Πόπης ” στον Τεχνοχώρο)

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr