Αχ, καλοκαίρι!

καταρράχτες οι αχτίνες του ήλιου
βουτάν στο γαλανό το κύμα…
το γέλιο ανέγνοιο όταν γυμνό θωρεί, το μπούστο σου, ο ήλιος
και στο λαιμό κεντούνε κόσμημα οι πευκοβελόνες, καλοκαίρι μου!

Το λαμπρό σου τοπίο έλκει των ερώτων τους μύθους….
Πόθοι και Ίμεροι στην παλαίστρα του πάθους…
το κορμί μου, η λάβρα σου ανάβει
πυροτέχνημα στους Έρωτες θεούς!
Πώς ταιριάζεις στης ψυχής μου τη νιότη!

Αχ καλοκαίρι!
Ζέφυροι φέρνουν γιασεμαρώματα
στα λιακωτά που φούντωσαν οι τριανταφυλλιές
ψάλλουν τροπάρια με φιλιά οι νιοί
παραμονεύουνε κορμιά να κυλιστούν στις αμμουδιές

Αχ καλοκαίρι!
για χάρη τους ν’αναδυθεί η Αφροδίτη
τους εραστές να στεφανώσει…
Τα “κορίτσια στον ήλιο” σου αλωνίζουν ανέμελα…

Ελπίδα Νούσα