Κωστής Α. Μακρής  

Το καλό με το διαδίκτυο είναι ότι μπορείς να επιλέξεις το δικό σου σύμπαν.
Με φίλες και φίλους που δεν θα προσβάλλουν ― καταφανώς και στο μέτρο του υποκειμενικά εφικτού― την αισθητική σου, τις περί δικαίου, παιδείας, ορθού λόγου και ευγένειας απόψεις σου.

Με την ελαστικότητα που χρειάζεται να υπάρχει σε σχέσεις που δεν είναι ούτε πολύ στενές ούτε πολύ πυκνές ούτε και και «εξ απαλών ονύχων».

Παρ’ όλο που υπάρχουν και συγγενείς και παλαιοί φίλοι στο δικό μου σύμπαν που τους ξέρω και με ξέρουν από πάααρα πολύ παλιά. Αλλά αυτούς πλέον δεν μπορώ να τους βάλω στο ίδιο τσουβάλι με τους άλλους, εκείνες και εκείνους που συναποτελούν το από μένα επιλεγμένο διαδικτυακό σύμπαν.

Τα άλλα σύμπαντα, ας υπάρχουν.
«Laissez faire, laissez passer» (στα «φιλελέ»).

Με τις ανοησίες τους, με τις βρισιές τους, με τις αμετροέπειές τους, με την άγνοια κινδύνου, με την αμάθεια και την απόλυτη ανιστορησία τους, με την ασέβεια απέναντι στη ζωή, με τη χλεύη απέναντι στον θάνατο των άλλων…

Και με εκείνη την αίσθηση επάρκειας και σημαντικότητας που κρύβει η κάθε αυτάρεσκη (σε βαθμό γελοιότητας) και αυτοθαυμαστική (σε βαθμό αυτοϊκανοποίησης) ύπαρξη, που ποτέ της δεν σύναψε δεσμούς ―ούτε καν εφήμερες σχέσεις― με τον στοχασμό, τον αναστοχασμό (να σκέφτομαι δηλαδή και να ξανασκέφτομαι το τι σκατά σκέφτομαι και λέω) και την αυτογνωσία.

Περνούν και μερικοί διάττοντες αστέρες που με σωφροσύνη, χάρη, χιούμορ και αναζήτηση του καλού και του ωραίου φωτίζουν για λίγο τα σκοτάδια της μίρλας, της γκρίνιας και της μεμψιμοιρίας που διαπνέει μερικές καθωσπρέπει θλιβερές παρουσίες και δηλώσεις για το πόσο εχθρικός είναι ο κόσμος ειδικά απέναντί μας επειδή είμαστε πάρα πολύ σημαντικοί και άλλη δουλειά δεν έχει ο κόσμος παρά να ασχολείται με εμάς.

Υπάρχουν και φίλες και φίλοι που χρησιμοποιούν το διαδίκτυο για να υπάρξουν εντίμως και δημιουργικά και προς τούτο αναπαράγουν τα καλλιτεχνικά τους επιτεύγματα και έργα με το ―λίγο πολύ― μετρημένο καμάρι ανθρώπου που δείχνει στον κόσμο το καλό και αγαθό παιδάκι του. Κάτι που κάνω κι εγώ με τα βιβλία μου, τα γραφτά μου, τις χειροτεχνίες μου και άλλα τινά που καταθέτω σ’ αυτό το μεγάλο διαδικτυακό παζάρι.

Στο δικό μου διαδικτυακό σύμπαν ―ένα τόσο δα συμπαντάκι , που λέει ο λόγος― παρεισφρέουν και μερικοί μετεωρίτες από τα άλλα σύμπαντα.

Εκείνα του φανατισμού, της αισχρολαλιάς, του φασισμού ―που δεν γνωρίζει κομματικά όρια― του αυταρχισμού, της απανθρωπιάς και της απολυταρχικότητας της άγνοιας και της απληστίας.

Μπαίνουν για λίγο, περνάνε και πάνε…

Αλλά δεν τους δίνω περισσότερη σημασία απ’ όση θα έδινε το γνωστό αισώπειο βόδι στο κουνούπι που στάθηκε στο κέρατό του.

«Ούτε όταν ήρθες σε πήρα είδηση αλλά ούτε και τώρα που φεύγεις» είπε το βόδι στο κουνούπι όταν εκείνο ρώτησε «Μήπως σε βάρυνα που στάθηκα στο κέρατό σου;».
«Laissez faire, laissez passer», σκέφτομαι ξανά και λέω από μέσα μου (στα «φιλελέ») και πάω παραπέρα.

Πόσο κοντά μπορείς να σταθείς, άλλωστε, σε κάτι που βρομάει και ζέχνει;
Και για πόση ώρα;

…

Ο μύθος στα αρχαία ελληνικά από τη ΒΙΚΗΘΗΚΗ:

Κώνωψ ἐπιστὰς κέρατι ταύρου καὶ πολὺν χρόνον ἐπικαθίσας, ἐπειδὴ ἀπαλλάττεσθαι ἔμελλεν, ἐπυνθάνετο τοῦ ταύρου εἰ ἤδη βούλεται αὐτὸν ἀπελθεῖν. Ὁ δὲ ὑποτυχὼν εἶπεν• «Ἀλλ᾿ οὔτε, ὅτε ἦλθες, ἔγνων, οὔτε, ἐὰν ἀπέλθῃς, γνώσομαι.»
Τούτῳ τῷ λόγῳ χρήσαιτο ἄν τις πρὸς ἄνδρα ἀδύνατον, ὃς οὔτε παρὼν οὔτε ἀπὼν ἐπιβλαβὴς ἢ ὠφέλιμός ἐστι.

29 Μαΐου 2017

Ημέρα θανάτου του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη

Γέννηση: 18 Οκτωβρίου 1918, Χαλέπα Χανίων

Απεβίωσε: 29 Μαΐου 2017, Αθήνα

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr