Βαγγέλης Παυλίδης

Για την υγεία σας, προτείνεται επίσκεψη στο blog του 

Δεν θέλω να πεθάνω μέχρι να έχω κάνει πιστά ό,τι μπορώ με το ταλέντο μου και μέχρι να έχω καλλιεργήσει τον σπόρο που τοποθετήθηκε μέσα μου, ώσπου να έχει μεγαλώσει και το τελευταίο του κλωναράκι.

— Käthe Kollwitz

22 Απριλιου 1945, μια μέρα σαν σήμερα πριν 70 χρόνια, πεθαίνει η Käthe Kollwitz. Μία απο τις αγίες μου, η αγία Käthe. Ζωγράφος, χαράκτρια, γύπτρια. Με τα σχέδια και τα χαρακτικά της καυτηρίασε με δραματικό τρόπο τα ανθρώπινα βάσανα, την τραγωδία του πολέμου, την δυστυχία και τους αγώνες των απλών ανθρώπων. Κυνηγήθηκε από τους Ναζί, τα έργα της αποσύρθηκαν απο μουσεία και εκθέσεις και υποχρεώθηκε να παραιτηθεί από την θέση της στην Ακαδημία Καλών Τεχνών όπου δίδασκε. Πέθανε λίγες μόνο μέρες πριν το τέλος του 2ου Π.Π.

Στα νειάτα μου πέρασα πολλές ώρες αντιγράφοντας τα σχέδιά της: τα ροζιασμένα χέρια, τα τεράστια παιδικά μάτια, τα χωρίς ωραιοποίηση μα όλο έκφραση πρόσωπα. Προσπαθώντας μάταια να πλησιάσω λίγάκι έστω την εκφραστική δύναμη, να καταλάβω από πού βγαίνει η δύναμη της ψυχής που χύνεται ποτάμι πάνω στο χαρτί και την πέτρα.
Παραθέτω εδώ κάποια απο τα έργα της λίγο πολύ στην τύχη. Ήταν τόσο δύσκολο να διαλέξω που θα ήθελα να τα δείξω όλα και τα 275 σχέδια, λιθογραφίες και χαρακτικά που μας άφησε.