Τελικά, όπως φαίνεται, ο λαός μας είναι ιδιαιτέρως επιρρεπής στην παραμυθολογία, στην μπαρουφολογία, στην παπαρολογία…

Δεν εξηγείται αλλιώς η στάση του στα μεγάλα ζητήματα της καθημερινότητας, στις τρεις τους εκφάνσεις: Σ’ αυτά που πραγματικά υπάρχουν, σ αυτά που θέλουν να μας πείσουν ότι υπάρχουν και σ αυτά που αναδεικνύονται. Τρία στα τρία, που όλως περιέργως κερδίζουν όλα! Τί κερδίζουν; Μα φυσικά τη συγκατάθεσή μας, τη συναίνεσή μας και (γιατί όχι)την αποδοχή μας. Με ποιο τρόπο; Μα με τη στάση της Α-στασίας φυσικά. Με τη ΜΗ σαφή και τη ΜΗ συνεπή στάση μας απέναντι στα συμβαίνοντα.

Απέναντι στα δρώμενα. Απέναντι στα τεκταινόμενα. Ολο μόστρα και θεωρία της επανάστασης και να χαμε να λέγαμε. Για την ταμπακιέρα, ΚΟΥΒΕΝΤΑ!
Ποια είναι η ταμπακέρα, θα μου πείτε… Είναι απλό: Ο,τιδήποτε αδιανόητο(κάποτε),που θα μας έκανε να σκεφτούμε έστω-αν όχι να φτάσουμε-στη μεγαλύτερη ακρότητα, σήμερα δεν μας ιδρώνει το αυτί. Αναλγησία, άμβλυνση, χαλάρωση, αναισθησία, βόλεμα, εφησυχασμός, χαύνωση, συνήθεια; (Βλέπετε, αλήθεια πόσο πλούσια είναι η γλώσσα μας, προκειμένου να αποδώσει την ίδια λίγο-πολύ έννοια, που δεν είναι άλλη από την Α Ν Ε Υ Θ Υ Ν Ο Τ Η Τ Α;…

Αυτός ο άλλοτε ηρωικός, ανυπόταχτος λαός, με το άσκυφτο κεφάλι απέναντι σε σιδηρόφρακτους εχθρούς, αριθμητικά υπέρτερους κατά πολύ, που γέννησε Σπαρτιάτες και Σαλαμινομάχους και Μακεδόνες και ΠΑΝΤΑ ΕΛΛΗΝΕΣ, που έδωσε ΗΡΩΕΣ και ΗΠΕΙΡΩΤΕΣ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ, και σοφούς και φιλοσόφους και στρατηλάτες σπουδαίους …

Π Ω Σ; Τ Α Χ Α Π Ω Σ;…

…εκπαιδεύτηκε στην υποτακτικότητα, δασκαλεύτηκε στη δουλοπρέπεια, ακονίστηκε στην ευπιστία, μυήθηκε στο ψέμμα, ασκήθηκε στην κομματική υποτέλεια, υποβιβαζόμενος από πολίτης σε υπήκοος πελάτης των χαραμοφάηδων, ανεπάγγελτων, άνεργων, άχρηστων (στο μέτρο που ο καθένας το εισπράττει),των good for nothing δημοκρατικών ευαγγελιστών μας, των πολιτικών μας α-λόγων, που διαφωνούν στα περί ιδεολογίας και ΟΜΟΦΩΝΩΣ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ στα της τσέπης!

Κι εσύ ρε καραμήτρο, νεοέλληνα, που κάνεις τον πονηρό και τον ξύπνιο και κοιμάσαι με δυό αριστερά τσαρούχια, πού πα ρεεε; Πού πα ρε κατακαημένε!!!
Στην αρχή οπαδός του «θαθαθαθα…», ξεμύτισες. Αργότερα, στο… «δώστα όλα», ξιπάστηκες.

Στη συνέχεια, τα δανεικά που σου δώσανε στα τόκισαν παχυλά για να σε φουσκώσουν και να νομίσεις πως έγινες «κάποιος» κι αποβλακώθηκες. Σ αφήσαν αμολυτό και σε ρίξανε στις σειρήνες και στη μάγισσα κίρκη. Σε ξηλώσανε κανονικά σαν ατζαμή και σου πήρανε και τις ζάντες αλουμινίου, αφού τους υπέγραψες «σύμφωνο αιώνιας πίστης, συμβίωσης, φιλίας και συνεργασίας». Τέτοια λεόντεια σύμβαση, που δεν έχει ξαναματαγίνει…

Και πολύ το φχαριστιέσαι… Ακόμα… Τόσο, που για να αποδείξεις πόσο «καλό παιδί» και υπάκουο είσαι και πόσο υπεραμύνεσαι του υπέροχου και στοργικού συστήματος, που σου εξασφαλίζει προοδευτικά μια αξιοπρεπή πείνα και μια ανεξάρτητη και αυτοδιατιθέμενη δουλεία, βγήκες στους δρόμους (για ξεκάρφωμα)σαν «αγανακτισμένος», για να αποδειχτεί σύντομα το φιάσκο σου. Έδωσες ψήφο εμπιστοσύνης, σ ένα κρεσέντο ανακολουθίας στους σχεδιαστές της φτώχειας σου. Κατ επανάληψη. ΜΑΣΗΣΕΣ!

Είναι περίπου κάτι σαν αυτό που λένε για το βιασμό: Όταν δεν μπορείς να αποφύγεις έναν βιασμό, τουλάχιστο ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΤΟΝ! Κι εσύ, φαίνεται ότι τον απολαμβάνεις. ΑΝΑΙΣΧΥΝΤΑ!

Τόσο, που θα νόμιζε κάποιος ότι τον αποζητάς.

Πώς αλλιώς θα συντηρούσες όλο αυτό το νεο-τζουράσικ της πολιτικής μας ξεφτίλας;

Πώς αλλιώς θα ανεχόσουν στο σβέρκο τους καρριερίστες «αλμπάνηδες», τους βλακογιάπηδες με τα αγορασμένα πτυχία εξωτερικού(κάποιοι), που μετά από μια και δυό δεκαετίες «ανιδιοτελούς προσφοράς και υπηρεσίας» στα κοινά, έχουν το θράσος να αιτούν τη συγκατάθεσή σου ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΑ, προκειμένου να συνεχίσουν το «πατρονάρεστον έργον» της εξόντωσης και του αφανισμού σου;

Και πώς γίνεται, όταν κάποιους τους στέλνεις στο σπίτι τους ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, αυτοί σαν κλαμένες χήρες τρέχουν στη μαμα-ΕΞΟΥΣΙΑ, προκειμένου να εξασφαλίσουν την υστεροφημία της ήττας τους; Αυτό το «απαρηγόρητο» να βλέπωωω και τι στον κόσμο…

Άσε που κανένας ποτέ δεν χάνει. Όλοι είναι κερδισμένοι.

Ο μόνος χαμένος, είσαι ΕΣΥ, Λαέ μου…

Που εξακολουθείς να τρως προλόγους και να ποδηγετείσαι και να χειραγωγείσαι, Γ Ι Α Τ Ι Μ Ω Ρ Ε;

Για να μη χάσεις τα πέντε τάλλαρα της χούφτας σου, που τα χεις έτσι κι αλλιώς χαμένα;

Που σου τα χουν έτσι κι αλλιώς παρμένα;

«Εβγα ξανά στις δημοσιές, πάρε ξανά στο χέρι τη σφεντόνα. ΚΑΤΩ ΤΙΣ ΛΑΜΠΕΣ ΠΟΥ ΣΚΟΤΙΖΟΥΝ…» (ΑΓΙΑ ΑΛΗΤΕΙΑ, Από τη συλλογή ΩΔΙΝΕΣ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ, εκδ.τα τραμάκια,1993)

Σου πασάρουν κι έναν ανασχηματισμό, να χεις να βαυκαλίζεσαι πως κάτι άλλαξε ή κάτι θ αλλάξει, ενώ το μόνο που αλλάζει είναι το τροπάριο της κοροϊδίας τους προς εσένα.

Εναλλαγή των ρόλων, ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ! ΞΥΠΝΑΤΕ ΜΩΡΕ!

Ανασχηματισμός, σου λέει ο άλλος. Δηλαδή, ξανασχηματισμός του μοντέλου της φθοράς και της σήψης. Έως εμετικό!

Τουλάχιστον παλιά, είχαμε και άγνωστες λέξεις και τέλος πάντων, οι έννοιες διατυπωνόντουσαν κομματάκι πιο κομψά.

Κάποτε, το ξεφτιλίκι, το έλεγαν Ανα-ΔΟΜΗΣΗ!…

Ο Δημήτρης Μπρούχος είναι στιχουργός και ποιητής