Αλέξανδρος Μπέμπης  

Φυσικά το γνωστό σουξέ-συρτός-του Γιάννη Παπαϊωάννου λέει …”χαίρομαι όταν σε βλέπω”…
Και πώς να μη χαίρεσαι και να μη χαιρόμαστε όλοι δηλαδή όταν είναι γνωστή η ιστορία αυτού του ανθρώπου.

Ένα πραγματικό παλικάρι της ζωής.

Ένας υπερήφανος, δυνατός και δυναμικός άνθρωπος που όχι μόνο δεν αντιμετώπισε με μεμψιμοιρία την οικογενειακή καταστροφή και την προσφυγιά,

όχι μόνο δεν αρκέστηκε σε όσα του πρόσφεραν οι άλλοι, αλλά πήρε από πολύ μικρός τη ζωή του στα χέρια του και έστυψε την πέτρα μέχρι να βγάλει λάδι,

κερδίζοντας με την αξία του μια θέση στη σφαίρα του μύθου.

Και πώς να μη ντρεπόμαστε ή θα έπρεπε να ντρεπόμαστε όλοι εμείς οι νεοέλληνες όταν είμαστε ανίκανοι να πιάσουμε ψάρια.

Πληροφορούμαστε από τις ειδήσεις ότι η χώρα μας εισάγει το 66% των ψαριών που καταναλώνει.

Μ’ αρέσει που κάποιοι μιλούν ακόμη για έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη,για ανάπτυξη και αξιοποίηση των δυνατοτήτων της οικονομίας μας

χωρίς τους ”σκληρούς όρους που μας βάζουν οι κακούργοι οι τοκογλύφοι” και διάφορα άλλα παρόμοια γραφικά.

Διότι δεν λαμβάνουν υπόψη των αναλύσεων τους τον παράγοντα ”άνθρωπο”. Αν δηλαδή υπάρχουν πλέον και πόσοι ”Ζέπποι” στη χώρα μας.

Αν είμαστε ικανοί να πιάσουμε έστω λίγα σπαράκια-δεν μιλάμε για τσιπούρες και λαβράκια-για να βγάλουμε μια τηγανιά τη μέρα.

Η χώρα μας έχει 15.000 χιλιόμετρα (=15.000.000 μέτρα) ακτογραμμής. Αναλογεί δηλαδή σε κάθε έναν από εμάς τους 10.000.000 Έλληνες, ενάμισι(1,5)μέτρο ακτής.

Φαντάζομαι την εικόνα-όπως μας προτείνουν-όπου ακροβολισμένοι κάθε 1,5 μέτρο θα ρίχνουμε το καλάμι ή την πεταχτή μας για να πιάσουμε ψάρια και με πιάνουν τα γέλια.

Θα μπουρδουκλωθούν οι πετονιές μας και στο τέλος το πιθανότερο είναι ότι θα πλακωθούμε στο ξύλο νηστικοί.

Το ίδιο άλλωστε κάνουν και οι πατέρες του Έθνους, δίνοντας το καλό παράδειγμα.

Αντί να στύψουν το μυαλό τους πώς θα στύψουμε την πέτρα για να επιβιώσουμε και να αναπτυχθούμε, επιδίδονται σε στείρες κοκορομαχίες ενώ εισάγουμε ακόμη και ψάρια.

Όταν εισάγεις ακόμη και ψάρια, το βουλώνεις και χορεύεις τον χορό που σου επιβάλλουν αυτοί που σε κρατούν ζωντανό.

Για τα παλικάρια είναι ο συρτός και όχι για τους σύγχρονους Επιμηθείς.

Υ.Γ. Αυτά τα λίγα ως παιδιόθεν ερασιτέχνης ψαράς.

Στο επόμενο μια ακόμη πιο ζοφερή εικόνα, μια ακτινογραφία της αρρωστημένης παιδείας μας στον επαγγελματικό μου τομέα. Αυτόν της ανακύκλωσης.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr