Αναγνώστες

Καλοτάξιδος, της Έλλης Πολέμη

Spread the love

Δεν πιστεύω πως είσαι κάπου και μας βλεπεις. Ουτε θέλω. Με ήθελες πάντα καλοτεχτενισμένη, αδύνατη και καλοντυμένη και αυτό με αγχώνει.

Αν όντως είσαι κάπου, μην με κοιτάς…

 

Δεν πιστεύω πως έγινες άγγελος και με προστατεύεις. Ούτε θέλω. Θέλω να ξεκουραστείς.

 

Δεν πιστεύω στον παράδεισο.

Πιστεύω πως είσαι μεσα σε ενα ξύλινο κουτί που φτιάχτηκε στο ύψος σου κάτω απο τα λουλούδια και το χώμα που σε σκεπάσαμε.

Αυτό είναι που με ενοχλεί πιο πολύ απο ολα. Γιατί εσυ ανήκεις στους αιθέρες και σε αυτούς που σε αγαπάμε. Άφησες και τα δυο.

 

Ξερω καλά πως δεν θα πιάσεις ξανά το χέρι μου, δεν θα μου πας ξανά την τούφα μαλλί που κρύβει τα μάτια μου πίσω απο το αυτί μου, δεν θα ακούσω ξανα να με λες γλυκιά μου, δεν θα μαλώσουμε ξανα για τα ίδια και τα ίδια, δεν θα κλαίω επειδη δεν σε βλέπω…αλλα επειδή δεν θα σε δω ξανα. Ποτέ ξανά.

 

Και αυτό ειναι το πιο βαρύ δάκρυ του κόσμου. Αυτό είναι απο εκείνα που σκάνε κάτω και κλείνεις τα αυτιά σου γιατι δεν άντεχεις τον θόρυβο. Και αμέσως στεγνώνουν για να πέσει το επόμενο.

 

Ξέρω πως δεν θες να ειμαι θλιμμένη. Την ξέρεις καλά εσυ την θλίψη. Δεν την θες για εμένα. Προσπαθώ. Ειναι όμως ξέρεις πονηρή, βρίσκει τρύπες παντού και θρονιάζεται ακάλεστη, σε αμέτρητες διαδοχικές αρμένικες βίζιτες μεσα μας.

 

Δεν ξέρω αν πια ειναι αργά, ούτε αν πριν ήταν νωρίς, ή ήδη αργά, ή πάντα αργά τέλος πάντων…δεν ξέρω. Δεν με απασχολεί να μάθω.

 

Ξέρω πως σε αγαπάω πολύ και είμαι σίγουρη πως κάποια στιγμή στο είπα. Ειμαι σίγουρη πως κάποια στιγμή το άκουσες και θέλω να ελπίζω πως κάποια στιγμή το πίστεψες και έφυγες χωρίς παράπονο.

Αυτο με πονάει μπαμπά! Το παράπονο σου! Γιατί όλοι σε αγαπάμε. Ο Λ Ο Ι και μάλιστα πολύ. Ειναι κρίμα να έχεις τόσο αγαπηθεί και να μη το νοιώθεις.

 

Αυτή λοιπόν ειναι η τελευταία και μοναδική μου ευχή για το τελευταίο σου ταξίδι. Να έφυγες με την γνώση, με την απόλυτη πεποίθηση, με την δύναμη της σιγουριάς πως αγαπήθηκες πολύ και αληθινά και εγω προσωπικά, (για εμένα θα μιλήσω), δεν θα ειμαι ποτέ ξανά ολόκληρη.

 

Μην φύγεις αν δεν το θες.

Αλλα αν θες…φύγε.

 

 

* Η Έλλη Πολέμη είναι αναγνώστρια της Πόρτας.

SHARE
RELATED POSTS
Η Ζάκυνθος αυτών που μπορούν να δουν, της Τζούλυ Γιαννοπούλου
θα κάνουμε έρωτα μία τελευταία φορά, του Νάσου Αθανασίου
Βερέττας: Τριακοστή Πέμπτη Δόξα του Επίκουρου

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.