Πόρτα σε ιστορίες/χρονογραφήματα/διηγήματα

Καλά Χριστούγεννα από τις Μενετές Καρπάθου, του Μανώλη Δημελλά

1557482_10151909930297844_2092844726_n.jpg
Spread the love

 

1557482_10151909930297844_2092844726_n.jpg

 

 

 

 

 

 

 

 

Μανώλης Δημελλάς 

 

 

 

 

memetesdendro_0.jpg

 

Είναι από εκείνες τις ειδήσεις που δεν εντυπωσιάζουν, αυτά τα νέα δεν θα γραφτούν, ούτε και θα απασχολήσουν την κοινωνία. Πρόκειται

για το άναμμα ενός Χριστουγενιάτικου δέντρου σε ένα χωριό της Καρπάθου.

 

Κι όμως μόνο να σκεφτείς, τόσο την πρώτη σκέψη όσο και το τελικό αποτέλεσμα, σίγουρα θα χαμογελάσεις αισιόδοξα. Η ελπίδα έχει

πρόσωπο και έρχεται, που άλλου, από τα νιάτα!

 

Η Χριστουγενιάτικη ιστορία ξεκινά από το Σούλι, τις Μενετές Καρπάθου. Εκεί λοιπόν κάποτε υπήρχε ένα δέντρο καμωμένο από λαμπάκια και

άναβε πάνω στην αυλή της εκκλησίας. Στεκόταν περήφανο και καμαρωτό, έτσι που φαινόταν από όλο το χωριό!

 

Όμως οι περισσότεροι μάλλον είχαν συνηθίσει στην ιδέα πως από χρόνια ήταν χαλασμένο και έτσι να μην ανάβει τα Χριστούγεννα.

 

Ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι που βλέπουν πιο μπροστά, πρόκειται για άδολους έφηβους, ο Σοφοκλής Οικονομίδης και ο Γιώργος Ζαμαλής.

 

Τα δυο δεκαπεντάχρονα παιδιά πρόσεξαν το σκοτάδι και είχαν άλλη άποψη, χτύπησαν την πόρτα κάποιου συγχωριανού και ήταν έτοιμα να

δώσουν το χαρτζιλίκι τους, για να βάλουν λίγο από το Χριστουγεννιάτικο φως στην νύχτα του χωριού τους.

 

Η φωνή τους ήταν αρκετή! Η αγωνία τους έφτασε στον εφημέριο, στον παπα-Γιώργη. Εκείνος δεν έχασε χρόνο και με φροντίδα της

Εκκλησιαστικής επιτροπής αγοράστηκε ένα καινούριο λαμπερό δέντρο, έτσι την Δευτέρα, 21 του Δεκέμβρη, το φωτεινό δέντρο άναψε στην

παλιά του θέση.

 

Τα δυο παιδιά ούτε μια στιγμή δεν έψαχναν υπεύθυνους, όπως ίσως θα έκανε το μυαλό κάποιου μεγαλύτερου, άλλωστε στην ελπίδα δεν

υπάρχουν λογιστικοί υπολογισμοί και προσωπικά χρέη.

 

Ένα συναίσθημα έγινε φωνούλα και ακούστηκε!

 

Τα πράγματα είναι πάντα πιο απλά όταν γίνονταν λόγος και τότε οι άνθρωποι μετρούν όλα τους τα κότσια. Στις Μενετές και πάλι ανάβει ένα

δέντρο και τα δυο παιδιά έγιναν δάσκαλοι σε κάτι που όλο το ξεχνάμε, να μιλάμε, να λέμε αυτό που νιώθουμε και έτσι να κερδίζουμε τη

ζωή μας.

 

Στις Μενετές σήμερα ανάβει ένα γιορτινό δέντρο, μακάρι να ήταν αρκετό για να φώτιζε τα κατασκότεινα στενά του χωριού, στα σίγουρα

όμως έλαμψε μέσα στις καρδιές μας.

 

 

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

 

The article expresses the views of the author

 

 iPorta.gr

 

 

 

SHARE
RELATED POSTS
Λεπτή κόκκινη γραμμή, του Αλέξανδρου Μπέμπη
Σε ένα σταυροδρόμι η ζωή ξοδεύεται, του Δημήτρη Κατσούλα
Όταν τα φαινόμενα απατούν…, του Γιώργου Αρκουλή

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.