Μάνος Στεφανίδης

Επιστολή διαμαρτυρίας της προέδρου του τμήματος Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ προς τον Υπουργό Παιδείας για την κατάργηση της θεατρικής αγωγής στην πέμπτη και την έκτη τάξη του δημοτικού σχολείου μετά τη δημοσίευση της σχετικής υπουργικής απόφασης.

“Αξιότιμε Κύριε Υπουργέ,

Αθήνα, 6 Μαΐου 2016

Η εισαγωγή του μαθήματος «Θεατρική Αγωγή» στο ελληνικό σχολείο, τα τελευταία χρόνια, ευαγγελίστηκε την επέκταση της αισθητικής-θεατρικής καλλιέργειας και δημιουργικής έκφρασης των παιδιών και, ταυτόχρονα, την πραγμάτωση μιας σύγχρονης παιδαγωγικής αντίληψης σε ένα ανανεωμένο σχολείο, που παρακολουθεί τις σχετικές εξελίξεις των παιδαγωγικά προηγμένων χωρών και προγραμμάτων.

Το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, που λειτουργεί, ενταγμένο στη Φιλοσοφική Σχολή, εδώ και 25 χρόνια, καθώς και τα άλλα σχετικά Τμήματα των Πανεπιστημίων της χώρας μας, τροφοδοτούν τη θεατρική ζωή, κίνηση, δραστηριότητα και δημιουργία σε ένα πλήθος πεδίων της επιστήμης και της τέχνης του θεάτρου.

Ένα από τα κεφαλαιώδη αυτά πεδία αφορά στην έρευνα και εφαρμογή του θεάτρου στην παιδαγωγική διάστασή του. Παράλληλα, καλύπτει σε μεγάλο εύρος το θεωρητικό και ταυτόχρονα πρακτικό πλαίσιό του στο ελληνικό σχολείο της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Οι καρποί αυτής της μείζονος προσπάθειας, που παρακολουθεί τα διεθνή πρότυπα, έχουν καταφέρει, από πολλού, να αποδίδονται και να αποφέρουν παιδαγωγικό, μαθησιακό και αισθητικό πλούτο, εξαιρετικά ευεργετικό για τους μαθητές ως πρόσωπα αλλά και να συμβάλουν στη βελτίωση της σύγχρονης εκπαιδευτικής πράξης, εν συνόλω.

Οι 800 περίπου θεατρολόγοι, που υπηρετούν στην εκπαίδευση ως καθηγητές, μόνιμοι και αναπληρωτές (οι οποίοι έχουν πάψει να διορίζονται από το 2010) έχουν προσφέρει νέα πνοή στο Αναλυτικό Πρόγραμμα, διευρύνοντας την κοινωνικοποίηση των παιδιών, τη συλλογικότητα, την αισθητική καλλιέργεια, την ευαισθησία, την αυτοπεποίθησή τους. Ταυτόχρονα, οξύνουν τις δεξιότητές τους, αυξάνουν την ικανότητά τους να εντάσσονται ευκολότερα στο μαθησιακό πλαίσιο, να εκφράζονται και να επικοινωνούν καλύτερα και ευρύτερα μέσα στο σύγχρονο διαπολιτισμικό περιβάλλον. Οι θεατρικές δράσεις στο Σχολείο (παιχνίδια ρόλων, εκπαιδευτικό δράμα, παραστάσεις κ.ά.) συνιστούν σήμερα τον κορμό των εκπαιδευτικών δράσεων στα σχολεία πολλών πρωτοποριακών παιδαγωγικών εφαρμογών σε πρότυπα εκπαιδευτικά προγράμματα χωρών, όπως π.χ. της Φινλανδίας.

Επομένως, με έκπληξη παρακολουθήσαμε τις αλλαγές που εξαγγείλατε στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση, από όπου αφαιρείται η, ούτως ή άλλως, πλημμελής συμμετοχή της «Θεατρικής Αγωγής» στις Ε ́ και ΣΤ ́ τάξεις του Δημοτικού σχολείου. Παράλληλα, η συρρίκνωση του Ολοήμερου και επομένως η «υποχώρηση» των θεατρο- παιδαγωγικών δράσεων στα σχολεία μας, αφαιρεί την δυνατότητα της εναλλακτικής (και όχι μόνον) σύγχρονης, διά του θεάτρου, Εκπαιδευτικής Πραγμάτωσης.

Σε ό,τι μας αφορά, έναντι των σχετικών, πρόσφατων αποφάσεων του Υπουργείου και -μάλιστα σε περίοδο διακοπών- διαμαρτυρόμαστε έντονα και ελπίζουμε ότι η διαμαρτυρία μας αυτή θα τύχει ευήκοων ώτων (και δεν θα αποβεί επί ματαίω) ώστε να επανεξεταστούν σοβαρά τα ανακοινωθέντα του Υπουργείου.

Εν προκειμένω, έστω και εκ των υστέρων, ζητούμε να ληφθεί υπόψη και η δική μας θεμελιωμένη άποψη για τη σύγχρονη -περί θεάτρου στο σχολείο- παιδαγωγική αντίληψη καθώς και η μέχρι σήμερα επιτυχής εφαρμογή της στην εκπαιδευτική διαδικασία μέσω της σημαντικής επιστημονικής, καλλιτεχνικής, εμψυχωτικής, παιδαγωγικής λειτουργίας του θεατρολόγου στο ελληνικό σχολείο.

Με τιμή,

Καθηγήτρια Άννα Ταμπάκη

Πρόεδρος Τμήματος Θεατρικών Σπουδών Ε.Κ.Π.Α.”

* Το εκάστοτε άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

iPorta.gr