Ματίνα Ράπτη-Μιληλή

Και τώρα κοντά μας ο επόμενος διαγωνιζόμενος…
(μουσικό χαλί από τις Αέρινες Σιωπές….λαλαλα)

-Γειά σου Αλέξη. Ο Αλέξης είσαι, έτσι;

-Ε, ναι, φυσικά και είμαι εγώ! Δεν φαίνεται;! Γειά σου και σένα Ευαγγελία.

-Ξέρεις, σε ρωτάω αν είσαι εσύ γιατί σε κρύβει το κράνος στο κεφάλι σου…Τέλος πάντων.

Λοιπόν Αλέξη, θα μας πεις ποιό είναι το θέμα σου ή να το μαντέψουμε; Κάτσε να σου μαζέψω λίγο κι αυτό το λευκό πανί που σέρνεται…Μας σφουγγάρισες το πλατώ σήμερα! Οκ, πολύ καλύτερα τώρα. Σε ακούμε.

– Είμαι ο πρωθυπουργός της χώρας και μόλις γύρισα από μιά πτήση πάνω από το Αιγαίο με ένα F-16. Πέρασα πολύ ωραία και το διασκέδασα αφάνταστα!

-Α! Τί καλά! Εντυπωσιακό! Βγάλε μόνο την κάσκα Αλέξη μου, γιατί και δεν σε βλέπουμε και ακούγεσαι σαν τον Νταρθ Βέιντερ. Έτσι μπράβο! Τώρα να δούμε οι συμπαίκτες σου τί γνώμη έχουν για την εμφάνισή σου! Σε ακούμε Ραμόνα.

-Ε, ναι, εγκώ ήτελα να ρωτήσω αν πέταξες πρωί ή βράντυ;

-Πολύ πρωί δεν το λες…Πήρα πρωινό και μετά…Ε, να βλέπω και κάτι. Τη νύχτα τί να δω; Τις λάμπες στους δρόμους!

-Α, πήγκες και πέταξες φαγκωμένος…Ντεν μου αρέσει αυτό. Και ήτελες να βλέπεις κιόλας τα αξιοτέατα;! Κι αυτό που σέρνεις μαζί σου, το άσπρο πανί…ντεν βολεύει κατόλου…Πού τα πας με αυτό; Βασικά, τί είναι αυτό;! Με κάνεις και βαριέμαι Αλέκση…Και επίσης τα ήτελα μιά τσαχπινιά, να γυαλίζει λίγκο το κράνος, να έκει λίγκο κάτι… κάτι που να μου λέει πως προσπάτησες και ξέρεις τί κάνεις…’Εχεις ντεί το Ιπτάμενος και Τζέντλεμαν; Να το ντείς. Λυπάμαι, αλλά ντεν τα έμπαινα μαζί σου ούτε στο ασανσέρ…Συγκνώμη, αλλά αυτή είναι η γκνώμη μου… Και τώρα που το ξανασκέφτομαι…όκι συγκνώμη.

-Πολύ ωραία, ευχαριστούμε Ραμόνα, πάμε τώρα και στους κριτές μας. Στέλιο σε ακούμε. Πώς τον βλέπεις τον πρωθυπουργό μας;

-Άκου Αλέξη μου, είσαι σαν τον Βουτσά στο Ραντεβού στον Αέρα. Μόλις σε είδα είπα, καλώς την Φίνος Φίλμ! Πολύ ψεύτικος. Εγώ σαν σχεδιαστής μόδας θα ήθελα να σε ρωτήσω τί σκέφτηκες και διάλεξες την αεροπορία για να πειραματιστείς ενδυματολογικά…

-Βασικά, εγώ ήθελα να ντυθώ καπετάνιος αλλά το Αβέρωφ είχε ήδη φτάσει Θεσσαλονίκη. Οπότε…

– Οπότε δεν ήταν επιλογή σου…Δεν ντύθηκες μόνος σου, αυτό είναι προφανές.

-Οχι, μόνος μου ντύθηκα αλλά πήρα την ιδέα από έναν κολλητό, τον Πάνο, που ντύνεται συχνά και ξέρει …’Ελειπε ταξίδι στην Βραζιλία και είπα να δανειστώ την στολή του. Δική του είναι, εκτός από τις αρβύλες…δεν φοράμε το ίδιο νούμερο.

-Ενώ σε όλα τα άλλα είστε σαν τα δίδυμα! Βρε παιδί μου όλοι καταλάβαμε πως δεν ήταν δική σου η στολή γιατί σου σακουλιάζει ολούθε! Hello! Να υποθέσω πως ο φίλος σου είναι λίγο «μπούλης» να το πω…λίγο πλάμπ να το πω;

-Ε, ναι είναι λίγο μπαμπάτσικος, αλλά το παλεύει. Τελευταία τον στέλνω όλο ταξίδια για να ξεχνάει τα κοψίδια εδώ.

-Μάλιστα, καλή του επιτυχία αλλά σκασίλα μου, οπότε 1 βαθμό από εμένα για την λάθος εφαρμογή…Ελπίζω όταν μας ξανάρθεις καπετάνιος πια, να μην έχεις πάρει την στολή του κάπτεν Ίγκλο!

-Η στυλίστριά μας τώρα τί έχει να πει για τον πιλότο μας; Αλεξάντρα;

-Γειά σου Αλέξη, εγώ θα ήθελα να μου πεις γιατί σέρνεις μαζί σου αυτό το άσπρο πανί…Απορία το είχα από την ώρα που σε είδα να μας έρχεσαι μες την καλή χαρά!

-Α! Πάντα χαρούμενος είμαι, άλλωστε η ζωή είναι ωραία. Έχω καλούς φίλους που με στηρίζουν και τους στηρίζω, έχω την καλύτερη δουλειά της χώρας σε μιά χώρα ανέργων και απ΄ότι μαθαίνω όλοι οι κάτοικοι της είναι γελαστοί και ευτυχισμένοι! Όσο για το πανί που λέτε, δεν είναι ένα απλό πανί. Είναι αλεξίπτωτο. Για να καταλάβετε, εκεί που έπαιζα με το κοπ-πιτ πάτησα -κατά λάθος πάντα- ένα κουμπί που έγραφε «Eject». Νόμιζα πως ήταν σαν το κουμπί που είχαμε στα κασετόφωνα παλιά και περίμενα να βγει καμιά κασέτα από κάπου…Αντ’ αυτού άνοιξε η οροφή (εσείς το ξέρατε πως έχουν ανοιγόμενη ηλιοροφή τα F16 ;!, μιλάμε τρελάθηκα!), πετάχτηκα έξω και έτσι μου άνοιξε το αλεξίπτωτο. Τώρα το σέρνω μαζί μου όπου πάω. Εντάξει, λερώνεται λίγο στα σκαλιά, πιάνεται στις πόρτες στου Μαξίμου, α, και στην τουαλέτα έχω ένα θεματάκι αλλά κατά τα άλλα…κουλ.

– Μας είπες πως είναι το αλεξίπτωτο, οκ, να το δεχτώ, τί λόγο έχεις να μας πει αρλούμπες, αλλά αφού άνοιξε που άνοιξε βρε πουλάκι μου, έπρεπε κάπως να το βολέψεις, να το δέσεις με έναν φιόγκο, ένα λαστιχάκι…μιά ζώνη…ξέρω γω…κάτι. Αυτό είναι αντιαισθητικό και καθόλου πρακτικό! Σε καταπίνει. Καταλαβαίνεις; Επίσης να ρωτήσω, εσύ το οδήγησες το αεροπλάνο;

Όχι, μου λες, οκ, άρα δεν χρειαζόταν όλη αυτή η πληροφορία…Και κάσκα και αναπνευστήρα, κι όλα αυτά τα ζωνάρια να τρέχουν από παντού, σου είπε και ο συνάδελφος πως σου είναι και 10 νούμερα μεγαλύτερη η φόρμα… Ζαλιστικό το outfit! Και μου κάνει εντύπωση για σένα όλο αυτό το φόρτωμα, επειδή σε όλες τις προηγούμενες εμφανίσεις σου, όλο κάτι έλειπε. Είτε συναντιόσουν με τον πλανητάρχη, είτε πήγαινες για ούζα με τον φίλο σου τον Πάνο, είτε εγκαινίαζες τούνελ στην Πελλοπόνησο, είτε είχες έκτακτο Eurogroup…εσύ χωρίς γραβάτα! Σε είχα για πιο μίνιμαλ τύπο. Θα ξεχάσω που μας παρουσιαστήκατε όλοι οι διαγωνιζόμενοι σαν πρωθυπουργοί της Ευρώπης, δύο πλατύσκαλα γραβατωμένα Αrmani και συ στην άκρη μόνος, με τα χέρια στις τσέπες και το πουκάμισο ξεκούμπωτο σαν τον Τόνι τον Σφήνο στην πίστα! ‘Έναν βαθμό από εμένα κι αυτό γιατί δεν έχω μηδέν! Κρίμα Αλέξη. Με απογοήτευσες…

-Αλέξη μου, δεν ήταν πολύ καλές οι βαθμολογίες μέχρι στιγμής. Λυπάμαι. Χάρη, είσαι ο τελευταίος κριτής, σε ακούμε με προσοχή.

-Αλέξη μου, μου άρεσες, μου άρεσες πολύ…Παλιά σε ψήφιζα κιόλας, αν θυμάσαι, αλλά σήμερα ούτε σαν πρωθυπουργός με πείθεις, ούτε σαν πιλότος. Ήθελα να σε ρωτήσω πώς σου ήρθε αυτή η συγκεκριμένη ιδέα;

-Ε, είχε ωραία μέρα, ήθελα να πάω μιά βόλτα…ε, ήμουν και χαρούμενος που πέρασα ένα νομοσχέδιο…Νομίζω μιά βόλτα την άξιζα.

-Δηλαδή Αλέξη μου, σόρυ κιόλας, αλλά αν είχες κάνει και όλα όσα είχες υποσχεθεί για να βγεις πρωθυπουργός τί θα έκανες από την χαρά σου…θα πήγαινες στην ΝASA να σε στείλουν αποστολή στον Άρη;! Μη μας τρελαίνεις! Ξέρεις Αλέξη μου, εγώ έχω ένα σμαρτάκι και όταν πάω στο βενζινάδικο το σκέφτομαι πόση βενζίνη θα βάλω κάθε φορά…και συ μας λες πως πήγες στο αεροδρόμιο και είπες…φουλάρετε ένα F-16 , σήμερα μου ‘ρθε να πάω βόλτα πάνω από το Αιγαίο! Εσύ αγόρι μου έκαψες το πετρέλαιο της χρονιάς για να πάρεις τον αέρα σου! Έλεος!

-Μα σας είπα, είχα χαρά μεγάλη και επίσης μου άρεσαν τα ναυτικά πιό πολύ, αλλά το Αβέρωφ είχε ήδη αποπλεύσει…Σας το είπα πριν, δεν σας το είπα, γιατί καμιά φορά ξεχνάω τί έχω πει και πού.

-Μωρέ μας το είπες…και μεις δεν ξεχνάμε ποιός μας λέει και τί, αλλά τί μας λες τώρα αγόρι μου, πως είχες σκοπό να φουλάρεις και το Αβέρωφ για να πας βόλτα;! Δηλαδή αύριο μπορεί να σου την βαρέσει και να πάρεις τον Παπανικολή να πας για ψάρεμα;! Θα φάω το παπιγιόν μου μ’ αυτά π΄ ακούω! Ακούς Ραμόνα;! Να κοίτα την καημένη την Ραμόνα πίσω σου, έχει σωριαστεί, της παίρνουν την πίεση αυτή την στιγμή που μιλάμε! Την έστειλες την κοπέλα! Καλέ, φωνάξτε ένα ασθενοφόρο, την χάνουμε την παίκτρια.

-Τί σχέση έχουν τώρα οι βενζίνες και τα πετρέλαια, δεν καταλαβαίνω!

-Έλα μου ντε! Τί σχέση να έχουν;! Πάντως το καταλαβαίνουμε πως δεν καταλαβαίνεις…και γι΄αυτό είμαστε εμείς εδώ, για να μην το ξανακάνεις. Κοίταξε, είσαι συμπαθητικό παιδί, για μες το σπίτι, κανά σινεμά, τίποτις διακοπές στην Αμοργό ελεύθερο κάμπινγκ, καμιά διαμαρτυρία με πλακάτ και νταούλια, αλλά μέχρι εκεί. Επίσης έχεις φωτογραφήσιμη φάτσα αλλά από μένα άσσος και αν ήταν στο χέρι μου θα σε έστελνα κατευθείαν σπίτι σου τιμωρία. Από δω και πέρα, μακριά από αεροδρόμια και λιμάνια αγόρι μου! Ένα κι από εμένα.

Υστερόγραφον: Και επίσης, ένας ήταν ο Ρίτσαρντ Γκιρ παιδιά…και ιπτάμενος και τζέντλεμαν…ένας και μετά το χάος._

 * Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr