Βαγγέλης Παυλίδης

  Έτσι, λοιπόν! Αναφερόμενες στις εκλογές στην Βενεζουέλα οι ΗΠΑ υποσχέθηκαν “ισχυρές και γρήγορες δράσεις ενάντια στους αρχιτέκτονες της απολυταρχίας” και πως συμπαραστέκονται στον λαό και τους συνταγματικούς αντιπροσώπους του.

Ωραία, καλά και συγκινητικά αυτά αν τα τελευταία 100 χρόνια και βάλε οι “υπέρμαχοι της δημοκρατίας” δεν είχαν προκαλέσει, δεν είχαν στηρίξει ή δεν είχαν ανέχτει ολόκληρο σχεδόν τον μακρύ κατάλογο δικτατόρων στην Ν. Αμερική: Σομόζα, Μπατίστα, Τρουχίλο, Πινοσέτ, Βιδέλα… για ν’ αναφέρουμε μερικούς μόνο στην τύχη. Αυτά στην Ν. Αμερική γιατί η πολιτική στήριξης αντιδημοκρατικών καθεστώτων απο τις ΗΠΑ απλώνεται σ’ όλον τον κόσμο. Για οικονομία χώρου ας θυμηθούμε μόνο την δικιά μας χούντα.

Αναρωτιέται τώρα κανείς πώς εννοούν οι Αμερικάνοι τις “ισχυρές και γρήγορες δράσεις”, αφού ιστορικά αυτές δεν έχουν περιοριστεί μόνο σε οικονομικές και άλλες παρόμοιες κυρώσεις μα πολύ συχνά έχουν πάρει την μορφή θερμών επεμβάσεων.

Μια όμως που μιλάμε για επεμβάσεις “υπέρ της δημοκρατίας” μοιραία η σκέψη πάει στην γειτονιά μας, στην Συρία, στην οποία συντελείται μια ολοκληρωτική καταστροφή και ανθρώπινη τραγωδία. Εκεί, δεν μπορεί να μην αναλογιστεί κανείς και την ημέρα μετά, κάτι που πολύ λίγο το συζητάμε. Πολύ φοβάμαι πως ούτε αυτοί που ξεκίνησαν και συνεχίζουν τον πόλεμο -για να διώξουν τον Ασσαντ που είναι φίλος του Ιραν που είναι εχθρός του Ισραήλ- ούτε αυτοί έχουν σαφή ιδέα του τι θα συμβεί μετά. Εξηγούμαι και αναφέρομαι πρόχειρα μόνο σε πρόσφατα γεγονότα:

Στο Ιράκ τα σκ@τώσανε εξοπλίζοντας πρώτα τον Σαντάμ ενάντια στο Ιράν κι ύστερα “αφοπλίζοντας” τον από όπλα που δεν είχε, με τις γνωστές συνέπειες. Στο Ιράν τα σκ@τώσανε αφού, ενάντια στο διεθνές εμπάργκο και προκειμένου να ενισχύσουν τους Κόντρας της Νικαράγουα, εξοπλίσανε τους αγιατολάδες που τώρα θέλουνε να τους εξαφανίσουν απο προσώπου γης. Στο Αφγανιστάν τα σκ@τώσανε, εξοπλίζοντας τους Ταλιμπάν του Οσάμα μπιν Λάντεν ενάντια στην ΕΣΣΔ και αναδεικνύοντάς τους σε δύναμη που δεν ξέρουν τώρα πώς να την χειριστούνε. Στην Λιβύη φάγανε τον Καντάφι (ήταν άραγε χειρότερος δικτάτορας απο τους Σαουδάραβες φίλους τους;) και τώρα έχουνε να λογαριαστούνε με φανατικούς Μουσουλμάνους. Οταν θα φάνε τον Άσσαντ, τι;

So, the U.S. vowed “strong and swift actions against the architects of authoritarianism” in response to what it called a flawed election in Venezuela. “The United States stands by the people of Venezuela… in their quest to restore their country to a full democracy,” the State Department said in a statement.

Fine and dandy and very touching if it wasn’t that in the last 100 years or more those “champions of democracy” have caused, supported or accepted almost the whole catalog of South American dictators: Somoza, Batista, Trujillo, Pinochet, Videla… to name randomly just a few. And this is only S. America, because the support of oppressive and totalitarian regimes by the US has been worldwide. To make a long story short it is enough for us to remember the Greek Junta.

One cannot but wonder about the precise meaning of “strong and swift actions” since, historically, such actions have not been confined to trade or diplomatic sanctions but, quite often, they have taken the form of “hot” interventions. And while we are talking about interventions “for democracy” one cannot but think of Syria, where a total war and human tragedy is under way. It is not possible to not think of the day after, something we hardly discuss. I am very much afraid that those who started it -in the name of democracy- have no idea how it is going to end. I am thinking of of the mess in Iraq, where Saddam was armed by the US to fight Iran only to be later disarmed of weapons he didn’t have. I am thinking of the present day US enemies, the ayatollahs of Iran that, against an international embargo, were armed by the US to fund the Contras in Nicaragua. I am thinking of the Taliban of Osama bin Laden who were armed to the teeth by the US to fight against the USSR. I am thinking of Gaddafi (was he worse than “our allies” Saudi Arabia?) who has been replaced by a bunch of fundamentalist Islamists. When Assad goes, what then?

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr