* Η Άννα Κοντοπίδη είναι Συμβολαιογράφος και ζει στη Νάξο.

Και να ‘ μαστε πάλι εδώ Αρχηγέ μου… πάλι εδώ.. όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα τριάντα έξι χρόνια μετά.

18.10.1981. Τρίτη Λυκείου. Μεγάλες στιγμές..Το ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση και ο Λαός στην Εξουσία. Η Ελλάδα Ανήκει στου Έλληνες… Ανδρέας Παπανδρέου… Ο Μύθος. Ο Θρύλος… ο Ηγέτης  που διεκδίκησε και πέτυχε στην Υφήλιο όλη, να ναι η μικρή του Χώρα ένας γίγαντας και εξασφάλισε με τις Κυβερνήσεις του μια περήφανη Δημοκρατία. Που πέτυχε να ζει στις καρδιές μας για πάντα για συγκεκριμένο λόγο και αιτία ξεχωριστό για τον καθέναν μας… αυτός ο μποέμ γητευτής, ο χαρισματικός πολιτικός με τον ανεξάντλητο κοσμοπολιτισμό του. αυτός ο Πανεπιστήμων, ο Ικανός, ο Έμπειρος, ο Διεκδικητής, ο Σοφός, ο Φίλος των Λαών που υπέφεραν και ισότιμος συνομιλητής και φόβητρο για του ισχυρούς μεγάλους της εποχής του… που εξασφάλιζε για την χώρα του μόνο κέρδη… ο δικός μας άνθρωπος, που γλεντούσε , που ερωτεύθηκε και τον ερωτεύθηκαν όσο κανείς, αυτός που ιδιοτελώς δεν φρόντισε για την υστεροφημία του , που τόλμησε και προκάλεσε την μοίρα του… σχέση έρωτα και μίσους με τους συντρόφους και τους αντιπάλους… καψούρα για όσους ό,τι αγαπάμε δεν το ξεαγαπάμε… για όσους βαθειά πιστεύουμε ότι ή είσαι Παπανδρεϊκός και Σοσιαλιστής ή Αντιπαπανδρεϊκός και όλα τ’ άλλα… τα υπόλοιπα περί του πολιτικού ανδρός και της Ιστορίας του που άλλαξε την Πατρίδα, φροντίζουν ο καιρός, οι σύντροφοι, οι δεδομένες πλέον θεσμικές κατακτήσεις και η πολιτική φτώχεια της Πατρίδας.

18.10.2017…. Και πώς να μην αναπολείς σήμερα. Αφού όλο αυτό που μας συμβαίνει 36 χρόνια μετά, μοιάζει με εφιάλτη που δεν σ’ αφήνει να ξυπνήσεις σε μια πραγματικότητα πιο τρελή που δεν αντέχεται.. με γκουβενάρχη τον πιο άθλιο μίμο και αντιγραφέα των ηγετών της νεώτερης πολιτικής Ιστορίας της Ελλάδας… που νομίζει πως, δίνοντας ιδεολογικοπολιτικό περιεχόμενο στην ανοχή η την υφαρπαγή της ψήφου, ψευδόμενος και στήνοντας νέα μορφώματα αριστερού τύπου θα του φτιάξουν βάθρο… σε ποιον ξεβράκωτο στήνουν βάθρο? ιδιαίτερα οι ψηφοφόροι του για τους οποίους και μόνο αποφάσισε να «παίξει» το ρόλο του Πρωθυπουργού, σκυλεύοντας με απάτες και επικίνδυνες ψευτομαγκιές ότι τελευταίο απέμεινε απ την αξιοπρέπεια, την δύναμη και τον πλούτο της Πατρίδας … στεφάνια αγκάθινα για την έρμη την χώρα πλέκουμε, που ανίκανη ζητιανεύει αυθάδικα, άγαρμπα και ξεδιάντροπα στα ανέραστα σοκάκια των Βρυξελών, του Βερολίνου της Ουάσινγκτον… τούτη τη φορά απ Αριστερά. Ούτε να γελάσεις μπορείς, ούτε να βρίσεις… Υπομονή μόνο… πως όλα θα γίνουν όπως πρέπει και στην ώρα τους… για μας… που δεν οφείλουμε ούτε χρωστάμε σε κανέναν… ούτε περιμένουμε τίποτα… γιατί μάθαμε μόνο να δίνουμε χωρίς να μας ζητηθεί χωρίς να παίρνουμε… χωρίς να εξαργυρώνουμε ή να αποτιμάμε τον όποιο αγώνα ή προσφορά … πάντα απ’τη γαλαρία… εκεί που χτύπαγε η καρδιά παρέα με τους πολλούς, τους τρελούς, τους χαρούμενους, τους απείθαρχους, τους θαρραλέους, τους αυθεντικούς.. εκεί που ξεκίναγε η έμπνευση και κατέληγε το πάθος και το όραμα …

Στην μνήμη λοιπόν της νιότης μας, που παραμένει ζώσα στα κουρασμένα και σταφιδιασμένα απ’το χρόνο κορμιά μας… ό,τι θυμάσαι δεν βουλιάζει… και δεν ξεχνώ… και ό,τι αγαπάς δεν τελειώνει… και γω ακόμα σ’ αγαπώ…

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The articleexpresses the views of the author

iPorta.gr