Βαγγέλης Παυλίδης

“Hμέρα για νερομπογιές σήμερα”, μου δήλωσε σοβαρά η Νοομι. Κι όταν ρώτησα τι πάει να πει αυτό μου εξήγησε πως όταν ήταν παιδί κάτι τέτοιες μέρες κλεινόντουσαν στο σπίτι και ζωγράφιζαν με νερομπογιές.

Νοτιά κανονική, λοιπόν, που έκανε τα πεύκα να λυγίζουν στα όριά τους κι ένας ουρανός χαμηλός που λες και θα τον άγγιζες αν στεκώσουν στις μύτες των ποδιών. Κι η βροχή να ‘ρχεται σαν μπόρα και να φεύγει, να ‘ρχεται και να φεύγει, τα φώτα να αναβοσβύνουν έτσι που η Νοομι άναψε τα κεριά, που δεν είναι και λίγα στο σπίτι, μπας και κοπεί για τα καλά το ηλεκτρικό. Αναμένο και το τζάκι με τον σκύλο ξαπλωμένο μπροστά, η γάτα στο κρεβάτι της Νοομι και τώρα πιστεύω να πήρατε μιαν ιδέα πως ήταν χθες, Κυριακή.

Όσο για μένα, μούρθε πραγματικά να βγάλω πινέλα και χαρτιά και να αρχίσω καμιά ακουαρέλα, για να αποδειχτεί άλλη μια φορά πως η Νοομι είχε δίκιο .

Με τα φώτα όμως ν’ αναβοσβύνουν και το μέλλον αβέβαιο είπα αντί για ακουαρέλλες να την αράξω στην πολυθρόνα και να μην κάνω τίποτ’ άλλο απο το να χαζεύω απο το παράθυρο.

Ν’ αφήσω όμως τούτο το μπλόγκ, αδειο κι έρημο δεν μου πήγαινε. Καμιά όρεξη όμως δεν είχα να ψάχνω τις εφημερίδες για έμπνευση, την έχω βαρεθεί έτσι κι αλλιώς αυτήν την “επικαιρότητα”. Ετσι, τώρα θα το έχετε μάθει πια το κόλπο όσοι με διαβάζετε, βούτηξα στα βαθειά νερά των αρχείων μου κι έβγαλα στην επιφάνεια κάτι βροχερό… αυτό που βλέπετε παραπάνω.

“It is watercolor day”, Noomi declared seriously. When I asked her to clarify she explained that as a kid they would stay home on such a day and paint with watercolors.

“Watercolor day” then. A southern wind that made the pines bend almost to the ground and a sky so low you could almost touch it. The rain was coming in torrents and then it went, only to return and go again, come and go, come and go. The lights were also coming and going so that Noomi lit all of the many candles in the house as a precaution. The fireplace was also lit, the dog lying in front and the cat in Noomi’s bed, and now I think you got an idea of what this Sunday has been like -and continues to be today.

As for me, to prove Noomi right once again, I actually did feel like getting out brushes and paper for some aquarelle but it wasn’t possible with the lights going on and off like that. So, I sat back in a nice chair and stared at the storm outside the window.

But how about this blog -I couldn’t leave it without writing something. As I had no urge to look in the papers for inspiration I employed my old trick, which those of you who follow my posts should know by now, – I took a dive into the depths of my archives and came up with something rainy, to suit the occasion.

It is one of my limericks and I am sorry it is not translated into English. It is about a young woman who liked to go out naked on the balcony. One day she was caught in a rainstorm and lost her hair. Her wig was not properly stuck.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

 iPorta.gr