Γιάννης Στουραΐτης

Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις

PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007

TOC TOC* Laurent Baffie

Διασκευή – Σκηνοθεσία: Μυρσίνη Λενούδια

Θεατρικός Όμιλος Εκπαιδευτηρίων ΡΟΔΙΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

02 και 03-04-2016

Όταν η καθηγήτρια, κα Μαρία Πρωτόπαππα, χαλκέντερος και ακάματος εργάτης του Θεατρικού Ομίλου των Εκπαιδευτηρίων ΡΟΔΙΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑ, μού πρότεινε να συμμετάσχω στην θεατρική παράσταση που μόλις παρακολουθήσατε, στοχεύοντας στην απενοχοποίηση της χρήσης «βρώμικων» λέξεων, (όχι μόνο στο θέατρο αλλά και στην ζωή), δεν ήξερε, η καημένη, ότι απευθυνόταν σ’ έναν από τους πιο βωμολόχους ανθρώπους της Επικράτειας! (Δεν καμαρώνω καθόλου γι αυτό)!

Το ανακάλυψε, όταν ήταν πλέον πολύ αργά για να κάνει πίσω, έχοντας παρακολουθήσει τις, δικής μου συλλήψεως, σκηνές που πρωτοπαρουσίασα στις πρόβες του εν λόγω Ομίλου του σχολείου μας!

Επίσης δεν ήταν καθόλου προετοιμασμένη για την λαίλαπα που ενέσκηψε επί σκηνής, στο πρόσωπο της φίλης μας κας Ανδρομάχης Μπατζούκη, προικισμένης ερασιτέχνιδας ηθοποιού, (τύφλα να ‘χουν οι επαγγελματίες!), η οποία με το εκρηκτικό ταμπεραμέντο της απέδωσε άριστα, όπως είδατε, τον σπαρταριστό ρόλο της υστερικής ασθενούς! Για να μην μιλήσουμε καθόλου και για τα υπέροχα, ιδιαιτέρως καλαίσθητα σκηνικά της!

Όμως, πίσω από όλους εμάς, που φαινόμαστε, βρίσκεται η, σε όλους γνωστή, συνήθης ύποπτος, φίλη μας, κα Μυρσίνη Λενούδια, που συνέλαβε την ιδέα του εγχειρήματος και που, όχι σαν απλή σκηνοθέτις, αλλά σαν Εκπαιδευτικός Θεάτρου, επέλεξε θαρραλέα το έργο του Laurent Baffie, αναλαμβάνοντας, επάξια, την ευθύνη της διασκευής ενός, πολύ «σκληρότερου», πρωτότυπου σεναρίου το οποίον, ευφάνταστα, προσάρμοσε στο πλαίσιο μιάς σχολικής παράστασης και το οποίο πάντρεψε με τις ζοφερές κοινωνικές συνθήκες, όχι μόνον της Ελληνικής, αλλά και της Διεθνούς Κοινότητος!

Βασική συνένοχος του εν λόγω εγχειρήματος, είναι η Διευθύντρια του Γραφείου Συμβουλευτικής του Σχολείου μας, ψυχολόγος κα Ελένη Κανδυλάκη, η οποία, με τις πολύτιμες, επιστημονικά τεκμηριωμένες, συμβουλές και παρεμβάσεις της, μάς προσανατόλισε και μάς κατηύθυνε σχετικά με τα χαρακτηριστικά κάθε ενός, ξεχωριστού, ρόλου που συνέθεσαν την σημερινή παράσταση!

Και μιλώντας για συνενόχους, πρέπει ν’ αναφερθούμε στην ανεκτίμητη συνεργασία της έτερης ψυχολόγου, κας Βαλεντίνας Παπαδάκη, η οποία, με ιδιαίτερη έμπνευση, δημιούργησε δύο νέους ρόλους για το έργο, οι οποίοι δεν συμπεριλαμβάνονταν στο πρωτότυπο σενάριο!

Πάμε, όμως τώρα, στο «δια ταύτα»:

• Ποιος ήταν ο στόχος μας;

Να μάθουμε τα παιδιά μας να βρίζουν;

Μα και βέβαια όχι!

Άλλωστε αυτά ξέρουν να το κάνουν κι από μόνα τους, χωρίς την προτροπή μας!

• Μήπως ο στόχος μας ήταν να ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας να κοροϊδεύουν τους συνανθρώπους μας που πάσχουν από ιδεοψυχαναγκαστικές διαταραχές;

Μα και βέβαια όχι!

Άλλωστε πόσοι από εμάς τούς, υποτιθέμενους, μη πάσχοντες, δεν κουβαλάμε πάρα πολλά από τα παραπάνω συμπτώματα;

Πρώτος και καλύτερος, εγώ!

Όμως, τι νόημα έχει να μας απασχολήσει τόσο η βωμολοχία στην ζωή μας, όταν, στις μέρες μας, η ανθρωπότητα, σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη μας, έμπρακτα, απροκάλυπτα και ασύστολα, ΒΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ;

Ο χειρότερος τρόπος να διδάξει κάποιος, είναι, να κάνει κήρυγμα!

Ο καλύτερος τρόπος, είναι να χρησιμοποιήσει σαν εργαλείο το ΧΙΟΥΜΟΡ!

Μιλώντας για κηρύγματα, ας μην μας διαφεύγει ότι η κεντρική ιδέα του έργου συνοψίζεται στην τελική ατάκα «ΑΓΑΠΗ ΡΕ!»

Κλείνοντας, σάς παραπέμπουμε στον Επτανήσιο λυρικό ποιητή Λορέντζο Μαβίλη που, πολύ σοφά, το 1911, είχε πει:

“Χυδαία γλώσσα δεν υπάρχει. Υπάρχουσι χυδαίοι άνθρωποι, και υπάρχουσι πολλοί χυδαίοι άνθρωποι ομιλούντες την καθαρεύουσαν”.

* «Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή» στα γαλλικά: Τrouble Obsessionnel Compulsif
Γιάννης Στουραΐτης, Ρόδος, Απρίλιος 2016. Το έργο παίζεται με επιτυχία στην Αθήνα επί τρία χρόνια.