Βαγγέλης Παυλίδης

Η βρυκολακιασμένη Νύφη

Henry Thomas Liddell

“Ήρθα, ήρθα και πάλι απο τον τάφο!

Αντάλλαγμα στο δαχτυλίδι που ‘δωσες,

την γαμήλια υπόσχεσή μου δέξου

πως είμαι δικιά σου κι είσαι δικός μου.”

Σαν πτώμα κείτονταν στην δύναμη του Δαίμονα απο κάτω

κι αυτή σε σάβανο τον τύλιξε.

Και στην καρδιά του κόλλησε τα χείλη

κι ήπιε απο το ζωντανό το αίμα, το ζεστό!

Και κάπου κάπου μουρμούριζαν τα πέτρινα χείλη,

“Ζεστό και μαλακό είν’ το κρεβάτι σου

μα αύριο σε πιο κρύο κρεβάτι θα ξαπλώσεις-

Θα ‘ναι το δικό μου το κρεβάτι, Άλμπερτ!”

(Μετάφραση δικιά μου, με την ανοχή σας παρακαλώ)

The Vampire Bride

Henry Thomas Liddell

“I am come – I am come! once again from the tomb,

In return for the ring which you gave;

That I am thine, and that thou art mine,

This nuptial pledge receive.”

He lay like a corse ‘neath the Demon’s force,

And she wrapp’d him in a shroud;

And she fixed her teeth his heart beneath,

And she drank of the warm life-blood!

And ever and anon murmur’d the lips of stone,

“Soft and warm is this couch of thine,

Thou’lt to-morrow be laid on a colder bed-

Albert! that bed will be mine!”

Όχι, δεν είναι τίποτα σοβαρό, δεν είμαι επηρεασμένος απο τους “θεσμούς” που μας ρουφούν το αίμα. Έτσι όμως μού ‘ρχεται πότε πότε κι ασχολούμαι μ’ αυτό το είδος ποίησης/λογοτεχνίας που μ’ αρέσει.