Στάθης Παναγιωτόπουλος

Η συμφωνία υπεγράφη!

Διάβασα με διστακτική χαρά ότι οι 200 χώρες που πήραν μέρος στη διάσκεψη για την κλιματική αλλαγή στο Παρίσι έφθασαν σε συμφωνία,

που προβλέπει μέτρα για την μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου, μείωση που θα αποτρέψει την καταστροφική υπερθέρμανση του

πλανήτη. Η χαρά μου μειώθηκε συνεχίζοντας το διάβασμα και ανακαλύπτοντας ότι η συμφωνία θα τεθεί σε ισχύ το 2020, και ότι είναι μόνο

εν μέρει νομικά δεσμευτική, και κυρίως εθελοντική. Που σημαίνει πως όποιο κράτος δε γουστάρει (δηλαδή η Κίνα και οι ΗΠΑ) απλώς δε θα

την εφαρμόσει κι ας κουρεύεται ο πλανήτης.

Και μετά η χαρά μου εξαφανίστηκε τελείως όταν θυμήθηκα την ιστορία του Sea Shepherd και την “επίθεσή” του κατά των παρανομούντων

ιαπώνων φαλαινοθηρών. Η ιστορία βρίσκεται εύκολα στην εξαιρετική ταινία τεκμηρίωσης “At The Edge of The World” του 2008, αλλά αφού

βαριέστε ας εξηγήσω.

Η Διεθνής Επιτροπή Φαλαινοθηρίας έχει απαγορεύσει το κυνήγι της φάλαινας για εκμετάλλευση από το 1986, όταν οι πληθυσμοί τους

κνδύνευσαν να καταρρεύσουν εξαιτίας του αλόγιστου κυνηγιού που υφίσταντο κυρίως από ιάπωνες και νορβηγούς. Η απαγόρευση άφησε

ένα παραθυράκι, ότι επιτρέπεται να κυνηγηθούν και να σκοτωθούν λίγες φάλαινες για λόγους επιστημονικής έρευνας, έτσι αόριστα, για να

δούμε αν όντως κινδυνεύει ο πληθυσμός τους. Λογικό. Αν θες να δεις αν κινδυνεύει κάποιος, σκότωσέ τον. Αν πεθάνει, πάει να πει ότι

κινδύνευε. Παρ’όλη την παντελή έλλειψη λογικής σ’ αυτό το παραθυράκι, οι ιάπωνες το εκμεταλλεύονται στο έπακρο κάθε χρόνο παρά την

κατακραυγή (και φέτος το κάνουν, ψάξτε το), σκοτώνουν κάποιες χιλιάδες φάλαινες και τις τρώνε. Τόσο απλά.

Η περιβαλλοντική οργάνωση Sea Shepherd με δυο πλοία της το 2007 αποφάσισε να προσπαθήσει να εμποδίσει τους ιάπωνες που

κυνηγούσαν φάλαινες κοντά στην Ανταρκτική, στο Νότιο Ωκεανό που είναι διεθνώς αναγνωρισμένος ως καταφύγιο της φάλαινας και

απαγορεύεται αυστηρά το κυνήγι της, για οποιονδήποτε λόγο. Οι οικολόγοι ανακάλυψαν το φαλαινοθηρικό πλοίο, το χτύπησαν και το

ακινητοποίησαν και το “συνέλαβαν” στη θάλασσα, επειδή παρανομούσε κατάφωρα και όπως είχαν κάθε δικαίωμα να κάνουν. Στη συνέχεια,

κάλεσαν όλα τα κράτη που είχαν υπογράψει την απαγόρευση φαλαινοθηρίας να εφαρμόσουν τη σύλληψη του Nisshin Maru και να το

τιμωρήσουν. Πόσα κράτη ανταποκρίθηκαν; Ακριβώς, κανένα. Ούτε ένα.

Καταλάβατε τώρα γιατί η χαρά μου για την υπογραφή της περιβαλλοντικής σύμβασης του Παρισιού εξαφανίστηκε; Αν θέλεις να αποφύγεις

να γίνει κάτι, φτιάξε μια επιτροπή γι αυτό, είχε πει κάποιος σοφός…

Εχω μια λατρεία για τα θαλάσσια θηλαστικά και ιδίως για τις φάλαινες, τους αγαθούς αυτούς, άκακους, χρήσιμους Λεβιάθαν του βυθού, και

με συγκινεί πάρα πολύ το θέμα τους. Θά΄θελα να πάρω τη σύντροφό μου και να αφιερώσουμε τη ζωή μας εθελοντικά στην προσπάθεια

προστασίας τους. Δεν ξέρω, δεν αποκλείεται και να το κάνουμε, κι ας είναι τρέλλα. Αυτή είναι η ζωή, να εγκαταλείπεις τη βόλεψη και το

προδιαγεγραμμένο για να ακολουθήσεις μια τρέλλα. Βλέπω την ταινία που ανέφερα πιο πάνω και παρατηρώ ότι, διάολε, οι οικολόγοι είναι

περίεργοι άνθρωποι. Αυτό, καταλαβαίνω, είναι ένα βαθιά ρατσιστικό σχόλιο, μακριά από μας, αλλά ρε γαμώτο το μάτι τους έχει μια περίεργη

λάμψη. Οι εθελοντές του Sea Shephed είναι άνθρωποι από όλα τα μονοπάτια της ζωής, δύτες, δάσκαλοι, μεταλλουργοί, ναύτες,

φυσικοθεραπεύτριες, μάγειρες, ένα σωρό άλλα. Τους ενώνει όμως αυτή η περίεργη, εμμονική συχνά τρέλλα που πηγάζει από την αγάπη για

τα ζώα, το περιβάλλον, το συνάνθρωπο, τελικά. Είναι περιεργοι, αλλά μ’ αρέσουν.

Για περισσότερα, δείτε την ταινία “At The Edge of The World”, μάθετε κι άλλα στο www.seashepherd.org

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

 iPorta.gr