Πόσα δισεκατομμύρια βλέφαρα;

Αντικρύζοντάς με, ανοιγοκλείνουν πολλές φορές το λεπτό• για να μην ξεραθούν από τον αέρα και το φως τα τόσα μάτια.

Κι ανοιγοκλείνοντας, με χαϊδεύουν με τις βλεφαρίδες τους.

Πυκνές μαύρες βλεφαρίδες ή ανάριες και ξανθές, παιδικές, νεανικές, άλλες καστανές, άλλες κοκκινότριχες ή άσπρες των αλμπίνων κι άλλες ασπρισμένες και μαδημένες από τα γερατειά.

Όλες με χαϊδεύουν καθώς ανοιγοκλείνουν τα βλέφαρα.

Δισεκατομμύρια στιλβωτικά χάδια, κι όχι πάντα από ή με αγάπη.

Κι εγώ γυαλίζομαι και στιλβώνομαι ασταμάτητα.

Καθρέφτης γίνομαι.

Και ακούω και αλλάζω• και κάθε φορά, που κάποιος καθρεφτίζεται πάνω μου και με γαργαλάνε οι βλεφαρίδες του, γελάω.

Δεν φαίνεται ούτε ακούγεται το γέλιο μου.

Τίποτα δικό μου δεν εμφανίζεται πάνω στη στιλπνή ―σαν καθρέφτης― επιφάνειά μου.

Και πώς άλλωστε…

Αφού κάθε φορά είμαι αυτό που βλέπει ―ή φαντάζεται ότι βλέπει― εκείνη ή εκείνος που με κοιτάζει.

Και τους ακούω, καθώς με κοιτάζουν, να λένε:

«Αυτή είναι η πραγματικότητα».

Κάποιοι ―λίγοι― προσθέτουν:

«…όπως τη βλέπω εγώ».

Κι εγώ, απόλυτα στιλπνή ―σαν καθρέφτης!― από τόσων εκατομμυρίων βλεφαρίδων το χάδι και το γυάλισμα, η δική τους στιλπνή πραγματικότητα είμαι.

Κάθε φορά που με κοιτάζουν, ολόδική τους είμαι και τους μοιάζω.

Κωστής Α. Μακρής

20 Ιανουαρίου 2015

Εικόνα: Μονοχρωματικές Αντανακλάσεις της Νίκης της Σαμοθράκης, ©2015, Kostis A. Makris