Αλεξάνδρα Καρακοπούλου-Τσίσσερ

 «Spotlight και The Big Short»

Δυο ταινίες με μπόλικο σασπένς και ιδιαίτερη σημασία. Με σημαντικές ερμηνείες, έντονο ρεαλισμό και καλογραμμένα σενάρια που «κόβουν την ανάσα» και τα δυο για διαφορετικούς λόγους.

Το Spotlight (Όλα στο φως), με δυο βραβεία Όσκαρ 2016 καλύτερης ταινίας και καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου «στο τσεπάκι του», δεν απογοήτευσε κοινό και κριτικούς. Η κεντρική του ιστορία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Ακολουθεί την εξονυχιστική έρευνα μια ομάδας δημοσιογράφων με το όνομα Spotlight της γνωστής εφημερίδας The Boston Globe σχετικά με το ανατριχιαστικό σκάνδαλο παιδοφιλίας στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας, ιστορία που απέσπασε το πολυπόθητο βραβείο Πούλιτζερ. Ένα αρκετά δύσκολο θέμα αφηγηματικά, αλλά εξαιρετικά σκηνοθετημένο, έτσι ώστε να μην αφήσει κανέναν αδιάφορο. Η ερευνητική, αντικειμενική δημοσιογραφία έχει την τιμητική της.

Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εξαιρετικές. Ο ξεχωριστός Michael Keaton (Batman, Batman returns, Birdman κ.α.) και ο Mark Ruffalo (Η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού, Τα παιδιά είναι εντάξει, Οι εκδικητές κ.α.) ξεχωρίζουν και πείθουν με το υποκριτικό τους ταλέντο βάζοντάς μας σε δημοσιογραφικά μονοπάτια που δύσκολα μπαίνει κανείς.

Η σκηνοθεσία είναι του Αμερικανού ηθοποιού, σεναριογράφου και σκηνοθέτη Tom McCarthy. Ως ηθοποιό τον έχουμε δει σε αρκετά επιτυχημένες ταινίες και σειρές (Γονείς της συμφοράς, Παιχνίδια συνωμοσίας, Καληνύχτα και καλή τύχη, Law & Order κ.α.). Είναι αδιαμφισβήτητα ένας ταλαντούχος άνθρωπος με μεγάλες καλλιτεχνικές ανησυχίες.

Αν πρέπει να δείτε αυτή την ταινία; Ναι, οπωσδήποτε. Από την μια η θεματολογία της, που θεωρώ πως πρέπει όλοι να έρθουμε αντιμέτωποι με ένα τόσο διαχρονικό θέμα, που όσο «απωθητικό» και αν είναι, πρέπει να γνωρίζουμε και να έχουμε άποψη. Από την άλλη, είναι ένα ρεσιτάλ ηθοποιίας και μια τόσο καλοστημένη ταινία, που σε κρατάει σε ενδιαφέρον μέχρι το τελευταίο της λεπτό. 9 στα 10!

Η εξίσου καταπληκτικά διαφωτιστική ταινία The Big Short ή αλλιώς «το μεγάλο σορτάρισμα», ως ελληνικός τίτλος, είναι και αυτή μια ταινία «αποκάλυψη». Ο Αμερικανός σκηνοθέτης Adam McKay με μια ολίγον χιουμοριστική προσέγγιση του φλέγοντος θέματος της ιστορίας της οικονομικής κρίσης, δίνει μια πολύ διαφορετική νότα σε ένα κατά βάθος «βαρετό» θέμα. Δεν θα έπρεπε βέβαια να περιμένουμε κάτι διαφορετικό αφού οι περισσότερες ταινίες που έχει σκηνοθετήσει είναι κωμωδίες (Anchorman: The Legend of Ron Burgundy, Step Brothers, The Other Guys) και δεν φαίνεται να παίρνει τον κόσμο και πολύ στα σοβαρά. Παρ’ όλα αυτά κέρδισε το Όσκαρ προσαρμοσμένου σεναρίου για το 2016, αφού πρόκειται για την κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του Michael Lewis.

Με ιδιαίτερο λοιπόν τρόπο παρουσιάζονται τέσσερις μικροεπενδυτές, οι οποίοι προβλέπουν την αρχή της κατάρρευσης της παγκόσμιας οικονομίας στα τέλη του 2008. Αρχίζουν να επενδύουν πάνω σε αυτή και σύμφωνα με τον άγραφο νόμο του «να είσαι στο σωστό μέρος, την σωστή στιγμή» αρχίζουν οι πληροφορίες και οι εξελίξεις να διαδέχονται η μια την άλλη.

Η ερμηνεία των ηθοποιών, είναι τόσο ρεαλιστική και αποστομωτική που σε κάνει να μην χορταίνεις να τους βλέπεις. Steve Carell (Little Miss Sunshine, Νώε για μια εβδομάδα κ.α.), Christian Bale (Ο σκοτεινός ιππότης, American Psycho κ.α.), Ryan Gosling (Το ημερολόγιο, Crazy Stupid Love κ.α.) και Brad Pitt (Θέλμα & Λουίζ, Η απίστευτη ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον κ.α.) σε κόντρα ρόλους από αυτούς που τους έχουμε συνηθίσει κάνουν την ταινία να απογειώνεται ερμηνευτικά.

Η ταινία κυλά σε γρήγορους ρυθμούς και παρόλο που είναι γεμάτη από χρηματοοικονομικούς όρους, που είναι αδύνατον να τους γνωρίζουμε σε τόσο βάθος, ο σκηνοθέτης μας παραθέτει έξυπνες επεξηγηματικές παρεμβολές έτσι ώστε να καταλαβαίνουμε τι βλέπουμε, τι ακούμε. Κάτι σαν ένα σύγχρονο σεμινάριο οικονομικών.

Είναι ένα θέμα που μας «καίει» όλους και αυτό μου προκάλεσε έντονο ενδιαφέρον από την αρχή. Η καθαρά εναλλακτική προσέγγιση του θέματος αφήνει μια αίσθηση σύγχρονου «διαφωτισμού» στο τέλος της ταινίας και η φράση «είδες που τα έλεγα» μας έρχεται στο μυαλό σε ανύποπτο χρόνο.

Ναι, θεωρώ πως είναι μια ταινία που πρέπει να δούμε όλοι, να προβληματιστούμε (για άλλη μια φορά) και να βγάλουμε τα δικά μας (επιπλέον) συμπεράσματα περί του θέματος. 9 στα 10!

Αλολουθεί έκθεση εικόνων