Ματίνα Ράπτη-Μιληλή

-Γιατρέ μου δεν είμαι καλά!

-Παρακαλώ αγαπητέ μου, ηρεμήστε και πείτε μου τί σας συμβαίνει.

-Δεν ξέρω πώς να σας το πω, αλλά… I see happy people! Πώς το λέτε εσείς εδώ; Βλέπω χαρούμενους ανθρώπους! Παντού όμως! Γέμισε ο κόσμος χαρούμενους ανθρώπους!

-Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό αγαπητέ μου. Η χαρά ειναι καλό πράγμα!

-Αυτό λέω και γω. Αλλά δεν με πιστεύουν!

-Ποιοί δεν σας πιστεύουν; Αυτοί που βλέπετε; Δεν σας πιστεύουν ότι είναι χαρούμενοι;

-Όχι, αυτοί που βλέπω μιά χαρά χαρούμενοι είναι. Οι άλλοι που δεν βλέπω λένε πως δεν υπάρχουν αυτοί που βλέπω! Το ξέρω, είναι μπερδεμένο. Γι ΄αυτό και ζήτησα την βοήθειά σας.

-Καλά κάνατε. Θα το ξεμπερδέψουμε, μην ανησυχείτε. Δύο διδακτορικά έχω! Λοιπόν, να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Αυτοί που βλέπετε, οι χαρούμενοι, πώς το καταλαβαίνετε πως είναι χαρούμενοι; Δηλαδή, θέλω να πω, κάνουν κάτι ιδαίτερο και σας δείχνουν την χαρά τους ή απλά το διαισθάνεστε;

-Αμμμ….τώρα που το σκέφτομαι…κάτι κάνουν. Μου χαμογελάνε! Μερικοί ξεκαρδίζονται κιόλας μόλις με βλέπουν! Ενός κυρίου προχθές του πετάχτηκε η μασέλα από τα γέλια! Μιάς άλλης κυρίας μετατοπίστηκε η κάτω γνάθος πάλι από τα γέλια μόλις με είδε, αλλά και που ‘φυγε η μασέλα του κυρίου! Είδαμε και πάθαμε να της την ξαναμοντάρουμε (την γνάθο) με τον Πολάκη… Ευτυχώς που ήταν εκεί ο χριστιανός, αλλιώς δεν ξέρω τί θα έκανα! Τη μασέλα όμως , δυστυχώς την χάσαμε κάπου στην Ερμού…μπερδεύτηκε με κάτι μπάζα και κάτι σπασμένα τζάμια…Πού βρέθηκαν τώρα τα σπασμένα τζάμια στην Ερμού;! Ελα Παναγία μου! Σας λέω ζω παράξενες καταστάσεις!

-Μα τί μου λέτε;! Και σας συμβαίνει συχνά αυτό;

-Κοιτάξτε, από πάντα ένιωθα πως προκαλούσα γέλια στους ανθρώπους γύρω μου. Από το σχολείο ακόμα..Στο λύκειο υπήρξε πολύ χαρά στην ατμόσφαιρα. Και στο φροντιστήριο Αγγλικών θυμάμαι να γελάνε οι καθηγητές μου…Ειδικά όταν δίναμε για Lower θυμάμαι ήταν σαν επιθεώρηση του Σεφερλή το εξεταστικό κέντρο! Θυμάμαι και στην Βουλή χαρούμενες φατσούλες…Στο δημοψήφισμα πάλι κόντεψα να χάσω όλο το εκλογικό σώμα από τα γέλια!

Αξέχαστες μέρες! Μετά στα eurogroup ήταν σαν να είχα κάθε μέρα γενέθλια! Μου χάριζαν μπαλόνια εκεί! Ήταν ευχάριστα, δεν μπορώ να το αρνηθώ. Αλλά τις τελευταίες μέρες έχει ξεφύγει εντελώς το θέμα! Περπατάω στον δρόμο και πέφτουν κάτω σαν τα κοτόπουλα από τα γέλια! Μου χαρίζουν λουλούδια, μου αφιερώνουν τραγούδια, μου κάνουνε ματάκια! Ζηλεύει κι η Περιστέρα, έχω πρόβλημα και στο σπίτι! Καταλαβαίνετε; ‘Εχουμε ανακοπές, κακαρίσματα, λιποθυμικά επεισόδια! Κυρίες τραβάνε τα μαλλιά τους, κοπέλες μου ζητάνε να τους ζωγραφίσω γελαστές φατσούλες στα μπούτια, καταστηματάρχες με ακολουθούν χαμογελαστοί και μου ζητάνε την φωτογραφία μου για να την κορνιζάρουν στα μαγαζιά τους για καλό φενγκ σούι! ‘Ενας νεαρός έκανε τατουάζ το πρόσωπό μου στον σβέρκο του! ‘Εχω τρομάξει ειλικρινά!
-Μα αυτό αγαπητέ μου δεν είναι κακό! Το αντίθετο θα έλεγα!

-Εγώ γιατρέ μου δεν το αντέχω άλλο! Δεν ξέρω οι άλλοι Beatles πως το αντιμετώπιζαν αλλά εγώ έχω πάθει αγοραφοβία! Σας λέω βγαίνω στις αγορές και δεν μπορώ να το φχαριστηθώ! Πώς να σας το πω;! Δεν μπορώ άλλη αγάπη! Δεν μπορώ άλλη χαρά! ‘Εγκωσα! Τί θα κάνω γιατρέ μου ; Βοηθείστε με!

-Λοιπόν, δεν υπάρχει λόγος πανικού. Νομίζω πως έχω την λύση για την περίπτωσή σας.

-Γιατρέ μου, κρέμομαι από τα χείλη σας! Κι από μένα ό,τι θέλετε! Να σας κλείσω ένα τραπεζάκι στον Αντώνη …μπροστά μπροστά , τους τραπεζίτες του θα βλέπετε όταν τραγουδάει!

-Αχαχα! Πραγματικά έχετε πλάκα! Λοιπόν ακούστε τί θα κάνετε.

Από αύριο κιόλας, πρωί πρωί, θα αρχίσετε να κάνετε βόλτες κοντά σε κεντρικές τράπεζες…αλλά να έχει όσο γίνεται περισσότερους συνταξιούχους…Πιείτε ένα καφέ σε όποια καφετέρια βρείτε μπροστά σας και μετά (αν ειστε ακόμα όρθιος) συνεχίστε τη βόλτα σας στο χαλαρό, προς το κοντινότερο κατάστημα εφορίας που θα βρείτε… Γενικά αναζητείστε λαικές αγορές, προποτζίδικα, καφενεία, ανοιχτές πλατείες, σε ώρες αιχμής…όπου μαζεύεται όσο γίνεται περισσότερος κόσμος.

-Και αυτό, λέτε, θα με κάνει καλύτερα; Μα με στέλνετε πάλι σε κόσμο και φοβάμαι πως θα συμβεί πάλι το ίδιο! Θα με πνίξουν με την αγάπη τους!

-Α! Μην φοβάστε. Δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος. Αυτός ο κόσμος θα είναι από τους άλλους.

-Μα ποιους άλλους; Αφού οι άλλοι δεν υπάρχουν! Γιατρέ μου μήπως τώρα εσείς δεν αισθάνεστε καλά;

-Εγώ μιά χαρά αισθάνομαι, μην ανησυχείτε για μένα. Πιστέψτε με, σε μία εβδομάδα θα είστε καλύτερα. Θα δείτε πως αυτός ο κόσμος πια θα σας βρίζει, θα σας φτύνει, θα σας πετάει καφέδες και νερά …΄Ολα θα επανέλθουν στο φυσιολογικό!

-Καφέδες και νερά;

-Ε, μάλιστα. Ξέρετε τα γιαούρτια και τα αυγά είναι πανάκριβα και δεν είναι εποχές για σπατάλες…Καλά είναι και τα νερά. Καλοκαιράκι είναι. Θα δροσιστείτε κιόλας! Αφήστε που δεν αφήνουν και λεκέδες! Ο λεκές από αυγό είναι άτιμο πράμα, ειδικά αν είναι κλούβιο! Ακούστε με που σας λέω!

-Και λέτε γιατρέ μου αυτό να με βοηθήσει να θεραπευτώ;

-Α! Για εσάς δεν ξέρω, αλλά σίγουρα θα κάνει καλός στους άλλους.

-Ποιούς άλλους γιατρέ μου;

-Αυτούς που λέτε πως δεν τους βλέπετε αγαπητέ μου! Αυτούς τους άλλους

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr