Ο διακεκριμένος Βρετανός λόγιος Σύριλ Κόνολι έλεγε πως ένα λογοτεχνικό κείμενο γράφεται για να διαβαστεί προσεκτικά δύο τουλάχιστον φορές αντίθετα με το δημοσιογραφικό που είναι προορισμένο να διαβαστεί μια φορά και στα πεταχτά.

Αυτό νομίζω θέτει με τον καλύτερο τρόπο τα όρια ανάμεσά τους, όσο κι αν κάποιοι σήμερα ανακαλύπτουν αφηγηματικά προτερήματα στη δημοσιογραφία.

Το αίτημα να προσεγγίσει η λογοτεχνία τη δημοσιογραφία χρονολογείται από τη δεκαετία του 1930 με κύριους εκφραστές τον Σαρτρ και την παρέα του.

Ευτυχώς μέχρι σήμερα δεν βρήκε θιασώτες ανάμεσα στους μεγάλους συγγραφείς κάθε γενιάς. Γιατί θα είναι το τέλος της λογοτεχνίας, το λέω και το πιστεύω, αν κάποια μέρα οι λογοτέχνες γράφουν σαν δημοσιογράφοι και οι δημοσιογράφοι πιστέψουν ότι έγιναν ξαφνικά λογοτέχνες.

* O Δημήτρης Στεφανάκης είναι συγγραφέας. Διαβάστε εδώ συνέντευξή του στην Πόρτα