Βαγγέλης Παυλίδης

Η παρασκηνιακή εκλογική τραγωδία της ΝΔ συνεχίζεται και επι σκηνής με παράπλευρα κωμικά επεισόδια και σκετσάκια.

Πυρ και μανία ο Αδωνις πήγε, λέει, να κάνει ντου στην εκπομπή του Λαζόπουλου που τον σατιρίζει και τον λέει και ακροδεξιό απο πάνω. Ο

Λαζόπουλος όμως αμπάρωσε τις πόρτες κι αφησε τον Άδωνι να αφρίζει στο πεζοδρόμιο του “Κοτοπούλη”.

Γιατί όμως, Λάκη Λαζόπουλε; Γιατί δεν τον άφησες να μπεί; Ένας κωμικός παραπάνω στην εκπομπή καλό θα έκανε.

Να σοβαρευτούμε όμως, όσο μπορεί να σοβαρευτεί κανείς όταν ασχολείται με τέτοια θέματα. Να ξηγηθώ πρώτα πως την εκπομπή του

Λαζόπουλου την έχω δει λίγες φορές όλως περιστασιακά, χωρίς απαραίτητα να γελάω ή να συμφωνώ με τα καμώματά του. Άλλο τόσο όμως

δεν συμφωνώ και δεν γελάω και με αρκετούς άλλους Έλληνες κωμικούς ηθοποιούς που θεωρούνται “μεγάλοι”, τωρινούς και του

παρελθόντος.

Ο Λαζόπουλος όμως δεν με απασχολεί. Αυτό που δεν κατανοώ είναι η έκταση που έχει πάρει ένα ασήμαντο κατά την γνώμη μου γεγονός

όπως αυτό. Εδώ ο κόσμος καίγεται… Κατανοώ ίσως τον Άδωνι που στο κάτω κάτω αισθάνεται πως θίγεται προσωπικά, μα θεωρώ υπερ-

υπερβολική την αντίδρασή του. Υπερβολικός όμως είναι σε κάθε σχεδόν εμφάνισή του, στην Βουλή ή στην TV. Αλλά γιατί ακριβώς

διαμαρτύρεται; Το πολιτικό παρελθόν του είναι γνωστό και στο κάτω κάτω η κριτική και η σάτιρα είναι -πρέπει να είναι- στα θεμέλια της

δημοκρατίας. Κι όποιος εκθέτει δημόσια τον εαυτό του πρέπει να τις αντέχει, ακόμα κι όταν είναι κακόγουστες. Αλλοιώς ας κάτσει στην

ασφάλεια του σπιτιού και του ιδιωτικού του βίου.

Περισσότερο όμως υπερβολικές (και ανησυχητικές επειδή δείχνουν μια ορισμένη νοοτροπία) βρίσκω τις συνομωσιολογικές αντιδράσεις

“διαφόρων πλευρών της αξιωματικής αντιπολίτευσης”, που άλλη δουλειά δεν έχουν παρά να μετατρέψουν σε εθνικό ζήτημα μια

χιουμοριστική -ή “χιουμοριστική” όπως θέλουν μερικοί- εκπομπή. Ο Λαζόπουλος, λέει, τα έχει βάλει με όλους τους υποψήφιους προέδρους

της ΝΔ εκτός από τον Μεϊμαράκη. Απόδειξη, και πάλι λέει, πως τον στηρίζει ευθέως. Κι αυτό ίσως όχι επειδή ο Λαζόπουλος τρέφει κάποια

ιδιαίτερη συμπάθεια για τον Μεϊμαράκη αλλά γιατί εκτελεί -άκουσον άκουσον- διατεταγμένη υπηρεσία απο το Μαξίμου, το οποίο επεμβαίνει

έτσι ευθέως στα εσωκομμάτικά της ΝΔ. Αυτά τα αστεία και απίθανα από επίσημα χείλη. Γελοίο! Σε λίγο θα πουν πως το φιάσκο των εκλογών

που δεν έγιναν ήταν δάκτυλος του ΣΥΡΙΖΑ. Άσε που δεν καταλαβαίνω γιατί το Μαξίμου να προτιμά τον Μεϊμαράκη.

Και κάτι για το χιούμορ. Η έλλειψή του πολλές φορές δείχνει αβεβαιότητα και ανασφάλεια. Υπάρχει ακόμα και φοβία που έχει το όνομα του

χιούμορ, όπου αυτός που πάσχει παίρνει τα πάντα στα σοβαρά ακόμα κι αν δεν αφορούν τον ίδιο. Στα 40 χρόνια μου ως γελοιογράφος δεν

άφησα πολιτικό για πολιτικό που να μην τον σατιρίσω, καθόλου ευνοϊκά τις περισσότερες φορές, ίσως και κακόγουστα κάποτε μια και

ουδείς αναμάρτητος. Κανείς δεν θύμωσε, απ’ ότι ξέρω. Αντίθετα, πολλοί απ’ αυτούς όχι μόνο δεν θύμωσαν ως άλλοι Γεωργιάδηδες μα και

μου ζήτησαν πολύ ευγενικά το πρωτότυπο σκίτσο να το κρεμάσουν στον τοίχο τους κι εγώ εξ ίσου ευγενικά τους το έδωσα. Ενδεικτικά και

πρόχειρα θα αναφέρω έτσι στα γρήγορα τους Ε. Αβέρωφ, Γ. Ράλλη, Ανδρέα Παπανδρέου… Πολιτικοί αυτοί απείρως μεγαλύτερου βελινεκούς

απο αυτούς που τώρα εμπλέκονται στην Λαζοπουλιάδα, θα συμφωνήσετε. Ίσως γι’ αυτό να μπορούσαν να γελούν με τον εαυτό τους.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

 iPorta.gr