Ιούνιος και Ιούλιος 1794 είχαν φέρει τον “Τρόμο” της Γαλλικής Επανάστασης στο αποκορύφωμά του, έτσι που οι δυο αυτοί μήνες να ονομαστουν Le Grand Terreur, ο Μεγάλος Τρόμος. Ο “Τρόμος” θα λήξει στις 9 Θερμιδόρ, έτος Β΄ (28 Ιουλίου 1794), με την καρατόμηση του Ροβεσπιέρου και 22 ακόμα απο τους πρωτεργάτες του. Ήταν μια μέρα σαν σήμερα πριν 220 χρόνια.

Πρωταγωνιστής του “Τρόμου” δεν ήταν άλλος απο την Γκιλοτίνα που θεωρήθηκε ως ο πιο ανθρωπιστικός και δημοκρατικός τρόπος εκτέλεσης, σε σχέση πάντα με τον απαγχονισμό ή τον αποκεφαλισμό με σπαθί ή τσεκούρι. Στην διάρκεια του “Τρόμου” στο καλάθι της γκιλοτίνας έπεσαν εξακριβωμένα 16,594 κεφάλια και αμέτρητα άλλα ανεξακρίβωτα.

Σκέφτηκα πως σε μια δημοκρατική χώρα ο δήμιος, όπως και ο κάθε εργαζόμενος, δικαιούται λίγη ανάπαυλα για το κολατσιό κι ένα τσιγάρο, ιδιαίτερα όταν εργάζεται υπερωρίες. Η εξοικείωση με το μηχάνημα αυτό την εποχή εκείνη ήταν τέτοια που θεώρησα πως μια καλοακονισμένη γκιλοτίνα θα ήταν ό,τι πρέπει για να κόβει κανείς κάθε λογής κρέας. Τι πιο φυσικό λοιπόν για τον δήμιό μας -που στην κυριολεξία κοιμώταν αγκαλιά μ’ αυτήν- να την χρησιμοποιήσει για να κόψει φέτες ένα ωραίο Saucisson Sec. Να, λοιπόν και μια baguette κομένη στην μέση του μάκρους και μπόλικο τυρί Chèvre, κατά προτίμηση ένα Crottin de Chavignol και το σάντουιτς είναι έτοιμο. Το κρασί, τι άλλο, ένα Chablis. Έτοιμο το τέλειο κολατσιό και το σκίτσο έτοιμο κι αυτό.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ. Πολλές φορές την γκιλοτίνα την λέμε Καρμανιόλα. Η Καρμανιόλα όμως είναι λαϊκός χορός, πολύ διαδεδομένος την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης. Συχνά τον χόρευαν γύρω απο την γκιλοτίνα καθώς τα κεφάλια έπεφταν το ένα πίσω απο το άλλο. Οι στίχοι σαρκάζουν Λουδοβίκο και Μαρία Αντουανέτα. Ακούστε το παρακάτω…

June and July 1794 had brought the “Terror” of the French revolution to its peak, so that those two months would be known as Le Grand Terreur, the Great Terror. It would end on July 28 with the execution of Robespierre and another 22 of its instigators. It was a day like today 220 years ago.
Protagonist of the “Terror” was none other than the guillotine, regarded as a more democratic and humane way of execution compared to hanging or beheading by axe or sword. During the Terror 16,595 documented heads fell into the basket of the guillotine and an unknown number of undocumented ones.

I thought that in any democratic country the executioner, like every other working person, would be entitled to a lunch brake especially if he had been working overtime. It had become such a familiar instrument at the time that imagined that a guillotine with a well sharpened blade would be perfect for slicing any kind of meat. It would then be only natural for our executioner -who literally slept in the “arms” of his machine- to slice with it a tasty Saucisson Sec. So, here’s half a baguette sliced in half length wise, plenty of Chèvre cheese, preferably a Crottin de Chavignol, and our sandwich is ready. The wine would be, what else, Chablis. Lunch is ready and so is the cartoon, thank you.

NOTE. The guillotine is often called Carmagnole. But Carmagnole was a dance, very popular at the time of the French Revolution. It would often be danced around the guillotine while heads were dropping in the basket. Its text satirizes Luis and Marie Antoinette.

Listen it at the end of my article

Βαγγέλης Παυλίδης

η ιστοσελίδα του