Κωστής Α. Μακρής  

Με είχε κάνει μπαρούτι.

Ξεκλείδωσα και μπήκα στο σπίτι μουρμουρίζοντας και κρυφοβλαστημώντας.
Με το που κρέμασα το μπουφάν στον διάδρομο και πήγα προς την κουζίνα να πιω ένα ποτήρι νερό, είδα μια γνώριμη ουρά να εξέχει πίσω από μια καρέκλα.

― Χαλή! φώναξα.
― Παρών! νιαούρισε ειρωνικά εκείνος.
― Πώς μπήκες μέσα; τον ρώτησα.
― Κανονικά, είπε.
― Τι κανονικά, βρε αθεόφοβε; Αφού τα είχα κλείσει όλα…
― Εκτός από το παραθυράκι στο μπάνιο.
― Και τι θέλεις τώρα; είπα έτοιμος να τον πιάσω από το σβέρκο και να τον πετάξω έξω.
― Πεινάω.

Μου ‘ρθε να του πω «Χέστηκα» αλλά κάτι με συγκράτησε. Δεν μου έφταιγε ο Χαλής για τη βλακεία της γειτόνισσάς μου.

― Πάλι σε κούρδισε η «γειτονοπούλα» μας; με κοίταξε λοξά. Σας άκουγα…
― Κουρδιστή κολοκύθα με έκανε! Άντε τώρα, κοφ’ το δούλεμα μην τα πληρώσεις εσύ! του αγρίεψα.

Πήγα στο μπάνιο να ρίξω λίγο νερό στη μούρη μου και τα λοιπά… Από πίσω ο Χαλής.

― Τράβα στην κουζίνα, αδιάκριτε! Θα έρθω κι εγώ σε δυο λεπτά, να δούμε τι θα φάμε, του είπα λίγο πιο ήρεμα.
― Σε περιμένω… Μήπως να ειδοποιήσω και τη Γιαλαπάη στο γεύμα; Νόστιμη είναι…
― Φύγε γιατί θα σου ’ρθει το σαπούνι κατακέφαλα! τον απείλησα.

Έφυγε μ’ ένα φριχτό νιαουρόγελο που κάθε φορά μου δίνει στα νεύρα.

Όταν πήγα στην κουζίνα τον βρήκα θρονιασμένο στην καρέκλα του, απέναντι απ’ αυτήν που κάθομαι συνήθως, να περιμένει. Είχε σύρει κι ένα μαξιλάρι για να βρίσκεται πιο ψηλά. Φαΐ και κουβέντα και παρ’ του την ψυχή του Χαλή.

― Αφού την ξέρεις. Η Γιαλαπάη Κιαλαπέρνη είναι όνομα και πράμα, ξεκίνησε να μιλάει όσο εγώ έβγαζα ό,τι έβρισκα από το ψυγείο και ετοίμαζα τα πιάτα για ζέσταμα στον φούρνο μικροκυμάτων.

― Ε, μα αυτό είναι που μου τη δίνει! Άλλα θέλει κι άλλα κάνει! Θέλει μπλέ παλτό και διαλέγει κόκκινο φόρεμα! Θέλει μπλε-νουάρ γόβες δωδεκάποντες και αγοράζει ροζ παντόφλες! Και το διατυμπανίζει κιόλας με νάζι! Τρακάραμε στη σκάλα, καθώς ερχόμουνα και την είδα με τις σακούλες: «Έτσι κι έτσι σήμερα, κύριέ μου!» μου λέει χωρίς να τη ρωτήσω. Μόνο που κοίταξα τις τσάντες που κρατούσε καθώς τη χαιρέτησα και το πρόσεξε. «Ήθελα να πάρω ένα ζευγάρι μπλε γάντια για το κρύο και είδα κάτι κατακόκκινα καλοκαιρινά μπλουζάκια μούρλια! Ευκαιρία! Ε, πήρα κι ένα κόκκινο παρεό για την παραλία».
«Μπράβο, κυρία Κιαλαπέρνη! Εύγε!» της είπα ειρωνικά αλλά εκείνη πού να καταλάβει.
«Ω! Σας ευχαριστώ!» μου απάντησε με το καραμελέ χαμόγελό της.

― Και τι σε νοιάζει εσένα τι κάνει και πώς ξοδεύει τα λεφτά της η κυρία Γιαλαπάη Κιαλαπέρνη; νιαούρισε σοβαρά ο Χαλής.
― Δεν με νοιάζει αυτό καθόλου! Αυτό που με κάνει βαπόρι είναι οι θέσεις της σε σχέση με την πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατάσταση! Αν τη ρωτήσεις: «Θέλεις μέσα ή έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση» απαντάει «Μέσα ασυζητητί!». Και ψηφίζει αντιευρωπαϊστές. Τη ρωτάς: «Ευρώ ή δραχμή;» και σου λέει «Ευρώ!». Τη ρωτάς: «Χρειαζόμαστε μεταρρυθμίσεις;» «Οπωσδήποτε!» σου απαντάει. Και υποστηρίζει όλες τις παπαριές που μας σπρώχνουν μακριά από το ευρώ και τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Τη ρωτάς: «Ποια είναι η γνώμη σου για τη διαπλοκή, τη ρουσφετολογία και την αναξιοκρατία» και λέει, με θυμό μάλιστα, ότι είναι οι μάστιγες της Ελλάδας. Και οι παρέες της είναι όλοι οι διαπλεκόμενοι και όλοι οι «πετυχημένοι» χάριν «καταγωγής», ρεμούλας, γλειψίματος και κομματικών επετηρίδων. Και σήμερα μου είπε ότι πέρασε από το πολιτικό γραφείο ενός κυβερνητικού ξαδέρφου της, μπας και καταφέρει να «ξέρετε τώρα…». Κι όταν τη ρώτησα αν το θεωρεί έντιμο, νόμιμο και ηθικό αυτό το «ξέρετε τώρα», τι μου λέει; Ε;
― Τι σου λέει; ρώτησε ο Χαλής με λοξό βλέμμα.
― Ότι δεν τα βγάζει πέρα… Κατάλαβες; Δεν της φτάνουνε για τα παρεό και τα μπλουζάκια που πήρε αντί για γάντια! Δεν της φτάνουν για τα γκουρμεδιάρικα, όπου συχνάζει παρέα με τις «προσωπικότητες» του «κύκλου» της! Ε, δεν είναι να τρελαίνεσαι;
― Κατάλαβα… θα βάλεις να φάμε τώρα; Γεμάτος είναι ο κόσμος από Γιαλαπάη Κιαλαπέρνη…
― Ναι, αλλά μου τη δίνει…
― Η Γιαλαπάη σου τη δίνει μόνο; Χιλιάδες είναι αυτοί που άλλα λένε κι άλλα κάνουν. Χιλιάδες λένε, γράφουν και παθιάζονται για τη νομιμότητα, την αξιοκρατία, τη δημοκρατία και άλλα τέτοια ηρωικά και πένθιμα. Και οι ίδιοι βολεύονται όπως μπορούν και με κάθε τρόπο. Διπλοί μισθοί, τριπλές συντάξεις, τετραπλές και τετράπαχες θέσεις… Γνωριμίες, γλείψιμο, «χρυσήμου», «χρυσέμου»… Εδώ κοτζάμ υπουργοί και πρωθυπουργοί άλλα υπόσχονται, γι’ άλλα πάνε, άλλα παίρνουν κι άλλα δίνουν… Η Γιαλαπάη Κιαλαπέρνη μας μάρανε; Που στο κάτω κάτω έτσι μεγάλωσε, έτσι έμαθε. Ένα κορίτσι καλής οικογένειας, που τρέμει μην τυχόν και της κάνουν έξωση από τις λέσχες των «γκλα-μουράτων» και πέσει στη γάμα εθνική!

Τι να του πω του Χαλή. Ετοίμασα να φάμε. Μόλις του έβαλα το φαΐ στο μπολάκι του άρχισε να χλαπακιάζει σαν υποσιτισμένη τίγρη. Στο πιο μπονζάι, βέβαια.

― Σου αρέσει, βλέπω, σχολίασα τη βουλιμία του.
― Το αν μ’ αρέσει και πόσο είναι δευτερεύον. Εγώ ανήκω στην εξωτική κατηγορία Οτιμουβάζ Ουντρώω, είπε μισομπουκωμένος. Κι εσένα σε γουστάρω επειδή ανήκεις στην κατηγορία Ετιμά Ζοναφαμόλι. Και η Γιαλαπάη Κιαλαπέρνη ανήκει στην κατηγορία Βολέβομε Μοτιβρό.
― Άμα σου ρίξω φάπα, θα δεις αν είμαι Ετιμά Ζοναφαμόλι ή Σουετιμά Ζοφάπα! είπα προσπαθώντας να κρύψω τα γέλια μου.

Να, κάτι τέτοια λέει ο κόλακας ο Χαλής, με κάνει και γελάω και μου φεύγει η ζοχάδα για κάθε Γιαλαπάη Κιαλαπέρνη.

29 Ιανουαρίου 2017 

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr