Γιώργος Αρκουλής

Το τελευταίο βιβλίο του Γ. Αρκουλή τιτλοφορείται

 “Ιστορία γράφουν και οι Δεύτεροι…”

Υπήρξαν αρκετοί –μεταξύ των οποίων και η ταπεινότητά μου- που πίστεψαν ότι στο Μπέλφαστ, και μόνο λόγω εγωϊσμού, η εθνική ποδοσφαιρική ομάδα της Ελλάδας θα σημείωνε την διαφεύγουσα νίκη της στην διοργάνωση, ή –διάβολε- δεν θα έχανε το ματς από τους χωρίς πείρα, απλά μαχητές Βορειοιρλανδούς. Πράγματι, αυτός ο εγωϊσμός και το ελληνικό φιλότιμο φάνηκαν στα τελευταία έξι λεπτά της αναμέτρησης, όταν ο Χρήστος Αραβίδης σημείωσε το γκολ (της τιμής που λέμε κλασικά όταν έχει προηγηθεί συντριβή).

Ήταν ντροπή να βλέπεις παίκτες οι οποίοι αγωνίζονται σε μεγάλα κλαμπ της Ευρώπης να μη μπορούν να συνδυαστούν ή να στείλουν κάποιο αξιόλογο σουτ προς την εστία της Βόρειας Ιρλανδίας. Παρόλο που ο προπονητής μας Κωστάκης Τσάνας, είχε ρίξει στο ματς τρεις (!) κυνηγούς. Βεβαίως, τι να σου κάνουν αυτοί οι τρεις κυνηγοί όταν δεν υπήρχε στο κέντρο του γηπέδου ένας Τσάρτας, ένας Κούδας, ένας Δομάζος ή –έστω- ένας Φορτούνης να φτιάξει μια αξιόλογη πάσα.

Ωστόσο, για να μην αδικώ επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, θα υποστηρίξω ακόμη μία φορά πως η ευθύνη για την κατάντια του ελληνικού αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος βαραίνει ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ τους ώμους των παραγόντων της ΕΠΟ. Αυτούς οι οποίοι είναι μεν αιρετοί, αλλά και –όπως αποδεικνύεται από τα αποτελέσματα- πλήρως ανίκανοι να διοικήσουν ένα αντικείμενο που χρειάζεται φρέσκιες ιδέες, όραμα, πείσμα και προγραμματισμό.

Η άθλια πορεία της ομάδας μας ολοκληρώνεται κόντρα στην Ουγγαρία, στο γήπεδο Καραϊσκάκη. Μπορεί να σημειώσουμε νίκη, όμως αυτό δεν θα σημαίνει απολύτως τίποτα.

ΥΓ: όλο και πιο συχνά ‘ακούγεται’ το όνομα (και επώνυμο…) του Γερμανού προπονητή Τόμας Σάαφ για το τιμόνι της εθνικής Ελλάδας. Χρημάτισε για πολλά χρόνια αφεντικό στην Βέρντερ Βρέμης, αλλά απολύθηκε διότι είχε αθεράπευτη ροπή σε συστήματα που οδηγούσαν σε…όβερ