Ηλίας Καραβόλιας

[email protected]

Ο χρόνος στην πολιτική είναι εγκλωβισμένος στην κλεψύδρα της καθημερινότητας των πολιτών. Η μεγάλη στιγμή για μια χώρα είναι η στιγμή της δύσκολης απόφασης. Η Ελλάδα βρέθηκε το καλοκαίρι που μας πέρασε στην άκρη του γκρεμού. Ο πρωθυπουργός στριμώχτηκε από τους ευρωπαίους ηγέτες επί 17 ώρες και συμφώνησε μαζί τους βάζοντας το μυαλό του και όχι την καρδιά του, όπως δήλωσε.

Η κυβέρνηση Τσίπρα του α’ εξαμήνου του 2015 έπαιξε με την φωτιά. Με μια άνευ προηγουμένου απόφαση ζήτησε στις 20/2/2015 παράταση 4 μηνών ώστε να παραδώσει πλάνο μεταρρυθμίσεων για την χώρα. Με μια ερασιτεχνική συμπεριφορά αρκέστηκε στην προφορική διαβεβαίωση του Ντράγκι για παροχή ρευστότητας την ίδια ώρα που επιστρέφαμε στην ΕΚΤ το μαξιλάρι ασφαλείας των 10,9 δις για τις τράπεζες. Μέσα σε 4 μήνες η χώρα έχασε τις θυσίες 5 ετών.

Η κυβέρνηση του 2015 ζούσε εντός μιας ατέρμονη διάβασης στο απροσδιόριστο, στο πουθενά, σε αχαρτογράφητα νερά εντός του ωκεανού της μονεταριστικής πραγματικότητας. Η καθυστέρηση, η παράταση, το ξεγέλασμα του χρόνου, ήταν το μόνο σχέδιο πέρυσι- δυστυχώς και φέτος. Η ριζοσπαστική αριστερή εκδοχή της εξουσίας γίνεται μέσα στον αμείλικτο ιστορικά χρόνο, διάνυσμα απώθησης των κρίσιμων αποφάσεων. Μια ακατανόητη και παράδοξη λογική διακυβέρνησης, διαπραγματεύσεων, επιλογών, οδηγεί την κοινωνία σε αδιέξοδα, σε μαρασμό, σε συνεχή πόνο. Ο χρόνος μοιάζει ως παυσίπονο
για τις κυβερνητικές αστοχίες.

Αριστερά σημαίνει -μεταξύ άλλων- επαναδιαπραγμάτευση με την ουτοπία. Σημαίνει πρόταγμα κοινωνικής συνοχής, σημαίνει πλάνο προς την καθολική ισότητα, την αλληλεγγύη, την δικαιοσύνη. Όλα αυτά είναι άμεσα συνδεόμενα με την ιδεολογία μιας ριζοσπαστικής πολιτικής. Όμως ο χρόνος, οι μέρες, οι εβδομάδες, οι μήνες, τρέχουν με αστραπιαία ταχύτητα , ευθυγραμμίζονται με το ιστορικό συνεχές της ζωής. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εκείνη ακριβώς η εκδοχή της ”υποχρεωτικής διακυβέρνησης”. Είναι η εκδοχή μιας καταναγκαστικής εξουσίας που παλινδρομεί μεταξύ πραγματικότητας, ολοκληρωτισμού και ιδεολογίας.

Η κυβέρνηση αυτή έχει βγει εκτός χρόνου. Έχει χαθεί μεταξύ σοσιαλιστικών θεωριών κεντρικού σχεδιασμού(4 μόνο άδειες τηλεοπτικές) και νεοφιλελεύθερων απορρυθμίσεων ( όποιος δώσει τα περισσότερα τις παίρνει)

Μπορεί η κυβερνητική διαχείριση του χρόνου να είναι λάθος, να πελαγοδρομεί μεταξύ των διεθνών επαφών και των ”δρόμων” που θέλει να ανοίξει ο πρωθυπουργός για την χώρα, το κόκκινο όμως φανάρι της ιστορίας ειδοποιεί από μακριά την διερχόμενη αριστερή εξουσία και της υπενθυμίζει ότι η καθυστέρηση, η παράταση και η απώθηση της πραγματικότητας, προκαλούν ατυχήματα και κοστίζουν πολλά στην ελληνική κοινωνία.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr