Βαγγέλης Παυλίδης

Για την υγεία σας, προτείνεται επίσκεψη στο blog του  

Παρακολουθώ την φασαρία που γίνεται με τον διορισμό της κυρίας Παναρίτη κι έχω μπερδευτεί γιατί φαίνεται πως τα πράγματα έχουν έρθει τα πάνω κάτω, ξανάστροφα. Διαβάζω το βιογραφικό της, την κατάρτιση και την εμπειρία της και μου φαίνονται άψογα. Εξ άλλου κανένας απ’ ό,τι ξέρω δεν έχει πει το αντίθετο. Καλά μέχρι εδώ μα πρέπει τότε να κοιτάξω αλλού για να ερμηνεύσω τις αντιδράσεις. Κι αυτό το “αλλού” δεν είναι άλλο από την πολιτική τοποθέτηση και την ιδεολογία του καθενός αλλά και την αντιπολιτευτική του διάθεση και ύφος.

Έτσι λοιπόν μπορώ να καταλάβω τους του ΣΥΡΙΖΑ που τά ‘χουν χαμένα με την ηγεσία τους. Πρώτα τον Παυλόπουλο, ύστερα τον Μωραΐτη και την Παναρίτη, αριστερή κυβέρνηση σου λέει είναι αυτή ή αραξοβόλι άνεργων Δεξιών και δήθεν σοσιαλιστών. Δίκιο έχουν και την ίδια απορία έχω κι εγώ και δεν έχω κανένα λόγο να την υπερασπιστώ την κυρία.

Μα για να μην καταδικάσω κανέναν χωρίς να έχω ακούσει και την άλλη μεριά κάνω και διάφορες άλλες σκέψεις. Λέω λοιπόν πως δεν μπορεί, κάτι θα ξέρουν αυτοί που την διόρισαν την κυρία. Στην πολιτική σημασία έχει το αποτέλεσμα κι αν η κυρία Παναρίτη είναι σε θέση να προσφέρει θετικά προς την επίτευξή του, τότε καλά κάθεται στην θέση της. Στο κάτω κάτω έτσι είναι οι περισσότεροι τεχνοκράτες διεθνώς και απανταχού της οικουμένης. “Της κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς” που λέει το άσμα και ο κατάλογος είναι μακρύς των καθόλα αξιότιμων εκείνων που με διάφορους τρόπους έχουν βοηθήσει όχι μόνο τον Φουτσιμόρι, όπως προσάπτουν στην Παναρίτη, μα και τον Βιδέλα, και τον Πινοτσέτ και τους δικούς μας τους χουντικούς. Κι έχουν συμβάλει με διάφορους τρόπους σε εγκλήματα όπως η καταστροφή του περιβάλλοντος και η εξέλιξη όπλων όπως τα πυρηνικά. “I got to do what I got to do” -κάνε την δουλειά σου, λένε, κι οι ιδεολογίες είναι για τους ιδεολόγους που σπάνια είναι οι τελικοί νικητές έτσι κι αλλιώς.
Αυτό όμως που σίγουρα με έχει μπερδέψει είναι η στάση της αντιπολίτευσης η οποία από την αρχή δεν έχει πάψει να κατηγορεί σε όλους τους τόνους την κυβέρνηση για νεποτισμό, διορισμούς ημετέρων, ευνοιοκρατία και τα τοιαύτα. Έρχεται τώρα η καλή σου η κυβέρνηση της Αριστεράς και διορίζει κάποια που είναι σαρξ εκ της σαρκός αυτών που την κατηγορούν – Δεξιούς, δήθεν σοσιαλιστές, μνημονιακούς. Κι έχουν ξεσηκωθεί λοιπόν όλοι -οι Δεξιοί, οι δήθεν σοσιαλιστές, οι μνημονιακοί κι εκείνοι που ψάχνουν να βρούν τον μπούσουλα καθώς τραβάνε κουπί σε θολά ποτάμια. Προς τι, βρε παιδιά, δική σας δεν είναι; Αν είμαστε σε άλλες εποχές θα είχε συλληφθεί ως διπλός πράκτορας, σπιούνος, εγκάθετος.

Μα αυτό που τους πειράζει λέει είναι το “πολιτικό ήθος” της κυρίας Παναρίτη, λες και το πολιτικό ήθος τρέχει στην Ελλάδα σαν το Νιαγάρα ώστε να μαζέψει λίγο και η κυρία. Ναι, διαβάζω κάπου, έχει όλες τις ικανότητες για την θέση που τοποθετήθηκε μα έχει σαλτάρει πολιτικά απ’ εδώ κι από εκεί. Όποιος τα γράφει αυτά φαίνεται δεν έχει ρίξει μια ματιά στην Βουλή. Εκεί θα έβλεπε έναν λόχο από αυτούς που στα Αγγλικά λέγονται “turncoats” και που σημαίνει αυτόν που στην μάχη αλλάζει στολή και φοράει του αντιπάλου. Και για να μην μπω στην ονοματολογία να πω μόνο για τον ίδιο τον αρχηγό της ΝΔ του οποίου το “πολιτικό ήθος” είμαι βέβαιος πως καθόλου δεν το εκτιμά ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

Μα τι λοιπόν; Φοβούνται μήπως και δεν είναι πια τόσο αριστερή η κυβέρνηση της Αριστεράς ή φοβούνται μήπως αποτύχει και ανατραπεί. Μα αυτό δεν επιδιώκουν από πριν ακόμα βγουν τα αποτελέσματα των εκλογών;
Ευτυχώς πάντως που μέσα στην φασαρία και την βαβούρα υπάρχει και ο αστείος που ελαφρύνει λίγο την ατμόσφαιρα. Διαμαρτύρεται και στριγγλίζει ειρωνικά ακόμα και ο Άδωνις… ξέρετε, ο βράχος συνέπειας, ο Αδωνις του ΛΑΟΣ που έγινε ΝΔ, που δεν βλέπει τους κομμουνιστές σαν «κανονικούς ανθρώπους» και «τους σιχαίνεται» και θαυμάζει τον Μπαλτάκο της Χ.Α… Αυτός!

Κι εγώ γελώ μεν παραμένω μπερδεμένος δε.