¨Ελεγα πριν όχι πολύ καιρό για τις επιρροές που, όπως ο κάθε καλλιτέχνης, δέχτηκα πριν κατασταλάξω κάπου. Κι έλεγα πως πριν ακόμα πάω να σπουδάσω με τραβούσαν οι γκραβούρες, οι ξυλογραφίες, οι λιθογραφίες, απο τον 15ο μέχρι και τον 19ο αι., που πολλές φορές τις αντέγραφα σαν άσκηση.
Να λοιπόν τώρα ένας “συνάδελφος”, ένας μαέστρος της τέχνης απ’ αυτούς που πάντα είχα στην καρδιά μου:
Ο Honoré Daumier γεννήθηκε στις 26 Φλεβάρη 1808, μια μέρα σαν και σήμερα πριν 207 χρόνια. Ζωγράφος και γλύπτης, μα περισσότερο γνωστός ως γελοιογράφος, για τις καρικατούρες πολιτικών προσώπων και την κοινωνική του σάτιρα .
Είπε γι αυτόν ο Baudelaire: Ένας απο τους πιο σπουδαίους ανθρώπους, όχι μόνο της γελοιογραφίας μα και της σύγχρονης τέχνης.
‘Ηταν πολύ δύσκολο να διαλέξω κάποια απο τις χιλιάδες λιθογραφίες και σχέδια του Ντομιέ. Παραθέτω μια – “ Βourgeois” – λίγο πολύ στην τύχη.
I was telling some time ago about the influences I received, like every other artist, before I had settled to some sort of style of my own. I was saying of how, even before I went to study, I had been attracted by the engravings -wood or copper plate- of the Renaissance and by by the lithographs of the 19th c., many of which I would copy as an exercise.
Here is then a “colleague”, a master, one of those whose work I have always admired:
Honoré Daumier was born on February 26, 1808, a day like today 207 years ago. Painter and sculptor is better known for his caricatures of political persons and his lithographs of social satire.
Baudelaire said of him: One of the most important men, I will not say only of caricature, but also of modern art.
It was very hard for me to one of the thousands of lithographs of Daumier. I chose one -“Βourgeois – more or less randomly.
2 Σχόλια
Μα ναι, Ελπίδα, όλα αυτά που λες. Σχετικά με την μουσική, απο τα αγαπημένα μου και “Ο καυγάς στον δεύτερο εξώστη”
ο Θα
Δεν ξέρω αν συμφωνείτε, εγώ θα ονόμαζα τον Daumier “παρατηρητή στιγμιοτύπων.Με τα έργα του “χλεύαζε” τον πλούτο, ενώ αισθανόταν μια μεγάλη τρυφερότητα για τους κοινούς ανθρώπους.Επίσης φαίνεται να είχε αδυναμία και στα μουσικά θέματα.(ακροβάτες του δρόμου, που παίζουν μουσική, κλόουν-ντραμίστες, ερασιτέχνες μουσικούς κλπ).Χαρακτηριστική η λιθογραφία του, τύπου παρωδίας, με λεπτομέρεια της ορχήστρας επί τω έργω, που ένας από τους μουσικούς χασμουριέται, ενώ άλλοι κοιμούνται, παραδομένοι στο όνειρο των έργων, που εκτελούν…
Ευχαριστούμε, αγαπητέ Βαγγέλη!Την καλημέρα μου από το βροχερό Λονδίνο!