Δεν υπάρχει μόνο ο δείκτης ευφυίας ( ΙQ) και αυτός της συναισθηματικής νοημοσύνης( EQ) αλλά και ο δείκτης βιωματικής νοημοσύνης(ΧQ).

Πλέον θα μετριέται και το βίωμα. Οι κοινωνικοί μηχανικοί -οι αθέατοι υπηρέτες της συστημικής και βιοπολιτικής καθυπόταξης των υποκειμένων- εφηύραν νέα στάθμιση για την ανθρώπινη νόηση και συμπεριφορά.

Ήταν μια ιδέα του Robert Sternberg πριν από δεκαετίες, την οποία επαναφέρει ο Soren Kaplan με πρόσφατο βιβλίο του .

Ο καπιταλισμός της μέτρησης κάνει format και upgrade στα εργαλεία της αξιολόγησης των εργαζομένων( τεστ νοημοσύνης) για να πετύχει φυσικά την μέγιστη δυνατή ακρίβεια στις επιλογές των ανταγωνιστικότερων μυαλών.

Φτιάχνεται μια συνθήκη καταναγκαστικής ανάκλησης σε τραύματα και επιθυμίες, αποφάσεις και επιλογές, ικανότητες και πεποιθήσεις. Μια συνθήκη που θα σε κατευθύνει να επιθυμείς, να σκέφτεσαι, να παράγεις και να επιλέγεις πλέον ”σωστά”.

Ο δείκτης XE θα κρύβει ένα ενδομήνυμα : ότι πάντα θα είσαι χαμηλότερα από κάποιους άλλους. Και ότι πάντα θα μπορείς να τους ξεπεράσεις. Ο κοινωνικός δαρβινισμός δηλαδή, θα έχει μια ακόμα μεζούρα…

Το να διεισδύσει το σημειοκεφάλαιο στα βιωματικά μας πεδία αποτελεί αιτία για υπαρξιακές δονήσεις αλλά και σημασιακά κενά. Αν όμως αυτή η μηχανική της εμπειρικής νοημοσύνης, μας βοηθάει να δούμε καλύτερα εντός, η ποινή όμως των λαθών μας τελικά θα οριστεί απ έξω ( από το σύστημα).

Πρόκειται για μια στρατηγική ολικής αριστοποίησης -στο πλαίσιο της συμπεριφορικής οικονομικής -της παραγωγικότητας του ανθρωπίνου κεφαλαίου . Αλλά και μια μηχανική διεύρυνσης της ασυνείδητης απόσπασης υπεραξίας( βασική συνιστώσα για την ολοένα και μεγαλύτερη άνοδο του ποσοστού κέρδους).

Ορίζουν λοιπόν ως βίωμα (οι Sternberg- Kaplan) τον «συνδυασμό νοοτροπιών- ικανοτήτων-τεχνογνωσίας που αποκτήσατε από τις προηγούμενες εμπειρίες σας ». Δηλαδή θα βαθμολογούνται και θα κατηγοριοποιούνται κάποια από τα βασικά βιωματικά και εμπειρικά χαρακτηριστικά του βίου συν την μηχανική παραγωγική μάθηση.

Καθόλου κακό εκ πρώτης όψεως. Χρήσιμο να ξέρεις τι είναι αυτό που βίωσες, αυτό που παρήγαγες, αλλά και να θυμάσαι πως το αισθάνθηκες και πόσο σου βελτιώνει την ζωή.

Τι συμβαίνει όμως όταν αυτοί οι δείκτες εμπορευματοποιούνται ; Όταν γίνονται μεζούρες στην αγορά εργασίας και στην διαχείριση των ανθρώπινων πόρων ;

Και πόσο θα ωφελήσουν τελικά, το υποκείμενο και την κοινωνία, οι αλγόριθμοι και τα ρομποτικά λογισμικά που εννοείται ότι θα βελτιστοποιήσουν τον δείκτη της βιωματικής νοημοσύνης ώστε να αποδίδει ”καλύτερα” η μνήμη του καθενός ( σημ: για να αποφασίζει και να επιλέγει ”καλύτερα” προιόντα, σπουδές, κόμμα, φάρμακα…)

Με λίγα λόγια : οι δείκτες αυτοί είναι μηχανικά εργαλεία συνεχούς βελτιστοποίησης της παραγωγικότητας του ανθρωπίνου κεφαλαίου.

Είναι οι μεζούρες της προσαρμογής στο επιθυμητό. Στην  εξοικείωση με την κοινωνική ορθοπαιδική. Αυτή που ορίζει σε κάθε εποχή την συστημική ψευδοκανονικότητα….