Ηλίας Καραβόλιας

DELIVERY  2241003600  8:00-16:00 & 19:00-22:00

PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007

Catering-Συνέδρια-Γάμοι-Βαπτίσεις-Εκδηλώσεις

Απ.Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στ.Διαγόρας)-Ρόδου-Λίνδου (ΙΚΑ)-Λεωφ.Κρεμαστής-Πηγές Καλλιθέας (Μάϊος-Οκτώβριος)

Με όλο αυτό το νοσηρό σκηνικό κακοποίησης που αναδύεται σε ένα μικρό μέρος του καλλιτεχνικού και αθλητικού κόσμου, απο τις τραυματισμένες ψυχές που έγιναν δυνατές φωνές, η κοινωνία κινδυνεύει να απωθήσει στο συλλογικό ασυνείδητο την καθημερινή παρενόχληση, την βία δηλαδή, σε αμέτρητους εργαζομένους απο επίσης αμέτρητα μικρά και μεγάλα διεστραμμένα αφεντικά. Και η κοινωνία είναι αυτή που πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι ο κρότος της σιωπής, αυτού που τραυματίζεται, είναι ίδιας έντασης με τον φόβο των μαζών λόγω της Ανάγκης.

Δεν χρειάζεται να εμβαθύνεις κανείς στον Χέγκελ ή τον Μαρξ για την διαλεκτική αφέντη-δούλου, ούτε να χαθεί στους τέσσερις λόγους του Λακάν ή στους θεωρητικούς της εξουσιαστικής βίας σε κάθε ανθρώπινη σχέση. Η κυρίαρχη σχέση εξουσίας, ανέκαθεν, ήταν αυτή της εργασιακής εξάρτησης. Σε αυτή πατάει ο κάθε διεστραμμένος που ενδύεται τον ρόλο του δήθεν μοναδικού και ισχυρού εργοδότη, και είτε σεξουαλικά είτε συναισθηματικά προσπαθεί να υποτάξει πλήρως την εργαζόμενη γυναίκα ή τον ανήλικο/η.

Την οποία όμως ο επικοινωνιακός καπιταλισμός, της εικόνας και των ομοιωμάτων, φρόντισε πρώτα να μετατρέψει σε εμπόρευμα, σε μηχανή παραγωγής και εξάρτησης (το ίδιο που κάνει δηλαδή με την προβολή προτύπων και την διαχείριση προσδοκιών στους έφηβους).

Κάθε σχέση λοιπόν όπου εμφανίζεται κακοποίηση είναι πρωτίστως μια σχέση κυρίαρχου-κυριαρχούμενου, μια σχέση εσκεμμένης υποταγής για το δυνητικό όφελος της εργασίας, του εισοδήματος και της κοινωνικής ανέλιξης.

Μόνο που τα μικρά αφεντικά αγνοούν, μέσα στις νοσηρές τους εξουσιομανιακές συμπεριφορές, ότι είναι και αυτοί υπαγόμενοι σε κάποιο μεγάλο αφεντικό της μεγα-μηχανής. Άλλωστε το χρήμα δεν ανήκει πάντα αποκλειστικά σε αυτούς που πληρώνουν ή υπόσχονται θέσεις.

Γι’ αυτό και τελικά γίνονται βορά στα ΜΜΕ, εκεί δηλαδή που το Κεφάλαιο επικοινωνεί συστηματικά την βία της μικροαστικής/μικροδιϊοκτησιακής εξουσίας. Εκεί που στηρίζεται η εκμετάλλευση της ανάγκης κάθε αδύναμου για να επιβιώσει στην αδηφάγο αγορά.  Ακόμη και η λιβιδινική οικονομία της σεξουαλικότητας, έχει υπαχθεί πλέον ολοκληρωτικά στην εργαλειακή και χρησιμοθηρική λογική αυτής της εκμετάλλευσης.

Μόλις εμφανίστηκαν τα πρώτα αφεντικά, στην ανθρώπινη Ιστορία, εμφανίστηκε και η εκμετάλλευση. Και μόλις η εκμετάλλευση εδραίωσε το κέρδος και την υπεραξία, ξεκίνησε να ξυπνάει στον κυρίαρχο το ηδονικό ένστικτο της καθυπόταξης του Άλλου, της χειραγώγησης και της κακοποίησης του εκμεταλλευόμενου.

Ο βιασμός φυσικά της ταξικής συνείδησης είχε ιστορικά εγκαθιδρύσει τις υπόγειες δομές για την λεκτική βία, τον συναισθηματικό εκβιασμό, την σωματική κακοποίηση. Γι αυτό και η βία της κυριαρχίας δεν είναι τίποτε άλλο απο την βία του καπιταλιστικού δεσμού. Είναι η βία της ανωτερότητας που αναπτύσσει εκείνο το υποκείμενο όταν θεωρεί ότι κατέχει αποκλειστικά το μέσο παραγωγής και προσφέρει εξαρτημένη εργασία σε αυτόν που έχει ανάγκη.

Τότε είναι που μετατρέπει σε μηχανικό χρήστη τον εργαζόμενο, και άρα νομίζει οτι μπορεί και να τον χρησιμοποιήσει όπως θέλει για ίδιον όφελος. Η ηδονή της κυριαρχίας ουσιαστικά νομισματικοποιείται πάνω στο σώμα του κυριαρχούμενου υποκειμένου.

Και κακοποίηση δεν υφίσταται μόνο το γυναικείο σώμα και η ψυχή  του ανήλικου/ης, όταν αυτή εκβιάζεται για να πιάσει θέση εργασίας. Ένα μέρος της κοινωνίας κακοποιείται πλέον καθημερινά, απο αόρατα μικρά και μεγάλα αφεντικά. Ο χαμηλός μισθός και οι απλήρωτες υπερωρίες συνοδεύονται συχνά απο την βία της υψηλής παραγωγικότητας.

Η δε συναισθηματική βία και η σεξουαλική παρενόχληση στους χώρους δουλειάς είναι αποτέλεσμα της διαστροφής εκείνου που επειδή πληρώνει θέλει να καθυποτάξει τον Άλλο. Είναι  ανάδυση του νοσηρού αυταρχικού ενστίκτου που κρύβει ένας μανιακός σαδιστής του κέρδους που υποτιμά την ανθρώπινη ύπαρξη, εξευτελίζοντας το σώμα και την ψυχή της.

Σε κάθε άρρωστη σχέση εργασίας και εξουσίας, ειδικά στην εποχή του εμπορευματοποιημένου έρωτα, σε κάθε σχέση εσκεμμένης υποταγής δηλαδή, όταν αυτός που προσφέρει δουλειά δεν σέβεται την ανθρώπινη υπόσταση ένεκα της απόσπασης υπεραξίας, κρύβεται μια βίαιη σχέση αφέντη-δούλου. Και όσο διαρκεί αυτή, τα θύματα θα πολλαπλασιάζονται όσο ακριβώς θα πολλαπλασιάζεται η ηδονή για κέρδος….