* Ο Καθηγητής Γιάννης Πανούσης είναι Αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης

Άδειο σακάκι στης καρέκλας τη ράχη.
Ποιος ήρθε, ποιος έφυγε
τί μένει;
Αντ. Μακρυδημήτρης, Το σακάκι

Η δαμόκλεια «πολιτική ηθική» και «καθαρότητα» των μη-ευρωπαϊστών αριστερών μελών του ΣΥΡΙΖΑ σκόρπισε εν μία νυκτί σε μια προφανώς αντι-δεοντολογική, αντι-ηγετική και εν τέλει τυφλή ανυπακοή στην ίδια τη λαϊκή εντολή (που τόσο την επικαλούνται όταν τους βολεύει).

Το 80% του ελληνικού λαού θέλει να μείνει στο ευρώ αλλά κάποιοι λουδίτες σχεδιάζουν «επανάσταση» επί άλλου πλανήτη.

Παρασυρμένοι από καλοβολεμένους, βαθιά συστημικούς διανοούμενους της Ευρώπης και των ΗΠΑ αλλά κι από τη διπολική διαταραχή και την υφέρπουσα κατάθλιψη ενός λαού που τώρα συνειδητοποιεί ότι δεν είναι περιούσιος, ορισμένοι αυτοαναγορεύονται σε ντεσπεράντος εσωστρεφούς ιδεοληπτικής αυταρέσκειας.

Σαν τις ρώσικες μπαμπούσκες είναι (απο)κλεισμένοι μέσα στα μαρξικά τσιτάτα, που είναι κλεισμένα μέσα στην προ-παγκοσμιοποίησης εποχή, που είναι κλεισμένα σε κορώνες αμφιθέατρου, που είναι κλεισμένα σε συσχετισμούς κουκιών και τάσεων, που είναι κλεισμένα σε…

Τί επικαλούνται ως έσχατο επιχείρημα; Την υπερηφάνεια του λαού.

Αναρωτιέμαι αν η εθνική (και η προσωπική) αξιοπρέπειά τους δεν είχε καθόλου θιγεί την εποχή της αστακομακαρονάδας, της ανομίας, της ατιμωρησίας, των λαμογιών, της εύκολης ζωής, της αναξιοκρατίας;

Τώρα αντιληφθήκανε ότι ζούσαμε (κι ευημερούσαν μερικοί ακόμα και «συνοδοιπόροι») ως τριτοκοσμική χώρα κι ότι αυτός ο τρόπος δεν είναι συμβατός με τη σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία;

Εξακολουθούμε να θέλουμε να είμαστε και «αριστεροί» αλλά να παίρνουμε φακελάκι, και οικολόγοι αλλά να χτίζουμε αυθαίρετο, και συνειδησιακά ανεξάρτητοι αλλά να «ρουφάμε» το Κράτος.

Δεν υπάρχει σωτηρία. Ούτε προς τα μπρος ούτε προς τα πίσω. Μόνο προς τα «μέσα» μπορεί να γίνει το θαύμα. Να ανα-γνωρίσουμε τον κακό εαυτό μας, να τον αλλάξουμε, να πείσουμε εαυτούς και αλλήλους πως δεν υπάρχει πλέον ο παλαιός έλληνας, ότι η Δημοκρατία έχει κανόνες και όρια, ότι η ιδεοληψία δεν είναι τρόπος διακυβέρνησης.
Κι όλα αυτά πρέπει να συμβούν πολύ γρήγορα.

Γιατί πίσω από την πόρτα της Ιστορίας δεν κρύβεται κάποιος «δόλιος αλλοδαπός» αλλά η εθνική καταστροφή. Αν κάτι τέτοιο αφήσουμε να γίνει τότε πια δεν θα υπάρχουν νικητές και νικημένοι, μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί αλλά μόνον το Χάος.

Ένα Χάος για το βάθος και το σκότος του οποίου θα είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι, αλλά αυτό δεν θάχει καμία σημασία.

Υ. Γ.: Πότε θα πάψουν οι αριστεροί να δολοφονούν την Αριστερά στο όνομα της «καθαρής αριστεροσύνης»; (που μόνον ορισμένοι – εξ επιφοιτήσεως του Μαρξ; – κατέχουν).

TheToc.gr