* Η Λουσίλ Πετρίδου είναι αναγνώστρια της Πόρτας

και συγγραφέας του βιβλίου “Μόλις άλλαξα ζώδιο”,

όπου περιγράφει με χιούμορ πώς νίκησε τον καρκίνο του μαστού. 

Καλοκαίριασε στην Ελλάδα, ο Σόιμπλε σχολίασε κάπου, ότι δεν έχει ξαναδεί πιο χαρούμενους μελλοθάνατους… Αυτή η ξεσηκώστρα η ζέστη, που σαν αναδευτήρας ανακάτευε στο ποτό της μίζερης καθημερινότητας την χαρά και την αισιοδοξία, που σαν βαριά ζάχαρη, είχαν κάτσει στον πάτο όλον τον χειμώνα και να σου τώρα έτοιμο, το εκρηκτικό ελληνικότατο έξυπνο κοκτέιλ της ζωής, μοναδική πατέντα, θα το βαφτίσουμε Γκρεκολάδα !

Μήπως είναι το ποτό «της αμαρτίας»; Tης «επικίνδυνης» ξεγνοιασιάς; του ανέμελου ωχαδελφισμού μήπως; Αυτό που σου γεμίζει το αίμα με επικίνδυνους «βαθμούς» ευτυχίας; Αυτό που σου κλείνει τα μάτια και τα αυτιά στα άσχημα μαντάτα και σου ανοίγει την καρδιά διάπλατα να δεχτείς Φως και Χαρά; Γιατί αν τυχόν κακότυχε τολμήσεις να ανοίξεις καλοκαιριάτικα τηλεόραση, ραδιόφωνο ή εφημερίδα είναι «το χρονικό ενός προαναγγελθεντος θανάτου»: Καλύτερα κάτσε με τα χέρια σταυρωμένα… να σε βρει έτοιμο, φτύνεσαι για να δεις αν ζεις, προαναγγέλλουν με κάθε σοβαρότητα τα έσχατα του κόσμου από λεπτό σε λεπτό, το ΔΝΤ που θα σου πάρει- εκτός από την αξιοπρέπεια -και το σπίτι επειδή χρωστά η χώρα σου, οι φανατικοί μουσουλμάνοι πλησιάζουν και προς τα δω, ο Αδωνις που ωρύεται σαν σειρήνα πολέμου, η μαυροντυμένη πτώχευση που με το δρεπάνι στο χέρι θα θερίσει και σένα και την οικογένεια σου, ο Εμπολα που έρχεται από κάτω, (Αφρική), ο αδυσώπητος Δάκος που εξοντώνει τις ελιές από δίπλα (Ιταλία), ο εμφύλιος που ξέσπασε από πάνω (Σκόπια και Ουκρανία), η εφορία που θα σε αδικήσει εξ ορισμού και θα σου δώσει το χαμόγελο στο πιάτο να το φας με την πρώτη δόση της τον Ιούλιο, οι ματσό Ρώσοι τουρίστες που δεν θα ρθουν, ο κακός ήλιος που αν δεν προσέξεις θα σε αρρωστήσει …. Φτου, φτου, φτου, ξουτ, ξουτ, ξουτ, στα όρη στ’ άγρια βουνά (τρις)! Τι πρέπει να κάνεις για όλα αυτά; ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ! Φρουουουουουτ μια γουλιά Γκρεκολάδα και έξω από το σπίτι! Την βρίσκεις παντού και σε «συσκευασία» 2 χρωμάτων: μπλε στο χρώμα της ζεστής θάλασσας και του ουρανού και πορτοκαλί στο χρώμα της δύσης!

Πιες Γκρεκολάδα και μέθυσε, βγεις στον ήλιο και στην θάλασσα, στρώσε ένα παρεό στην άμμο, ζωγράφισε καρδούλες και «λαβ φορ εβερ» εκεί που σκάει το κύμα, αγκάλιασε αυτούς που αγαπάς, γέλασε με την καρδιά σου, παίξε μήλα, μπουγέλα και τάβλι, λίγες μπύρες με «ρέγγε και σαρδέλες» και…. όλα τα ηχεία θα παίζουν το τραγούδι της καρδιάς σου! Αυτό δεν θα μπορέσουν να το ελέγξουν, δεν θα σου το πάρουν ποτέ, είναι δικό σου!

Μα δεν άκουσες την διαφήμιση: “-Μα τι πίνεις και δεν μας δίνεις;” Όχι μόνο εγώ… όλη η Ελλάδα πίνει Γκρεκολάδα!