Το 1915, o Einsten ήταν 36 χρονών ζούσε στο Βερολίνο, ενώ η γυναίκα του Mileva (με την οποία είχαν απομακρυνθεί) ζούσε με τους δύο τους γιους στη Βιέννη. Το Νοέμβριο του 1915, έχοντας μόλις ολοκληρώσει το έργο του πάνω με τη θεωρία της σχετικότητας, ο Einstein έστειλε στο γιο του Hans Albert (11 χρονών τότε) το παρακάτω γράμμα, το οποίο δημοσιεύεται στο βιβλίο Posterity: Letters of Great Americans to Their Children.

Αγαπημένε μου Albert,

Χθες έλαβα το πολύτιμο γράμμα σου και χάρηκα πολύ με αυτό. Φοβόμουν ότι δε θα μου ξαναέγραφες. Μου είχες πει όταν ήμουν στη Ζυρίχη, ότι αισθανόσουν άβολα όταν ερχόμουν Ζυρίχη. Έτσι νομίζω ότι είναι καλύτερο να βρισκόμαστε σε άλλο μέρος, όπου κανείς δε θα στέκεται εμπόδιο στο να αισθανόμαστε άνετα. Όπως και να έχει νομίζω ότι κάθε χρόνο θα πρέπει να περνάμε έναν ολόκληρο μήνα μαζί, ώστε να βλέπεις ότι έχεις έναν μπαμπά που τρελαίνεται για σένα και σε αγαπάει. Μπορείς επίσης να μαθαίνεις πολλά και όμορφα πράγματα από μένα, κάτι που κανείς άλλος δεν μπορεί να σου το προσφέρει τόσο εύκολα. Αυτά που έχω πετύχει μέσα από τόση επίπονη δουλειά, δε θα είναι διαθέσιμα μόνο για τους ξένους αλλά κυρίως για τα αγόρια μου. Αυτές τις μέρες ολοκλήρωσα ένα από τα πιο όμορφα έργα της ζωής μου, όταν μεγαλώσεις λίγο, θα σου πω για αυτό.

Χαίρομαι πολύ που το πιάνο σε ευχαριστεί. Το πιάνο και η ξυλουργική είναι κατά τη γνώμη μου οι καλύτερες ασχολίες για την ηλικία σου, ακόμα καλύτερες και από το σχολείο. Γιατί ταιριάζουν πολύ καλά σε νέους σαν εσένα. Στο πιάνο, να παίζεις κυρίως τα πράγματα που σε ευχαριστούν, ακόμα κι αν ο δάσκαλος δε σου τα βάζει. Αυτός είναι ο τρόπος να μάθεις όσο το δυνατόν περισσότερο, να κάνεις κάτι με τόση ευχαρίστηση που να μην προσέχεις ότι ο χρόνος περνάει. Μερικές φορές είμαι τόσο απορροφημένος από τη δουλειά μου που ξεχνάω το μεσημεριανό φαγητό.

Να προσέχεις τον Tete, σε φιλώ,

Ο μπαμπάς.

Χαιρετισμούς στη μαμά.

Περισσότερα εδώ