Μαρίνα Μόσχα  είναι Ψυχολόγος / Ψυχοθεραπεύτρια 

Ροζ! Το χρώμα που συμβολίζει την ταυτότητα του φύλου, το χρώμα που συμβολίζει το θηλυκό και το διαχωρίζει από το γαλάζιο του αρσενικού φύλου. Γιατί όμως τα κορίτσια προτιμούν το ροζ και τα αγόρια το μπλε; Είναι κάτι που μαθαίνουν τα παιδιά από μικρά ή έχει να κάνει με βιολογικούς και εξελικτικούς παράγοντες;

Φαίνεται ότι τα κοριτσάκια, όπως και τα αγοράκια αντίστοιχα με το γαλάζιο, εκτίθενται από τη πρώτη μέρα της ζωής τους σε έναν ροζ κόσμο που συμβολίζει το φύλο τους. Για να μην μιλήσουμε και για τους μελλοντικούς γονείς που μόλις μάθουν το φύλο του παιδιού, είναι σαν να μεταλλάσσονται και οι ίδιοι μέσα από το χρώμα που κοινωνικο-πολιτισμικά το αντιπροσωπεύει! Ροζ δωμάτιο, ροζ ρουχαλάκια, ροζ μπιμπερό, ροζ πιατάκια, ροζ παιχνίδια…, ένας βομβαρδισμός από ροζ.

Σίγουρα λοιπόν, το παιδί “μαθαίνει” ποιο είναι το χρώμα που αντιπροσωπεύει το φύλο του και το υιοθετεί καθώς αισθάνεται ότι επιβραβεύονται οι επιλογές του και γίνεται αρεστό στο περιβάλλον του, όπως “μαθαίνει” να μιλάει, να γράφει, να είναι καλό παιδί, να μην κάνει σκανταλιές, να μην βρίζει! Παρόλα αυτά, βλέπουμε ότι το ίδιο συμβαίνει και στα κοριτσάκια που για παράδειγμα οι γονείς τους δεν έχουν ενισχύσει το ροζ, ούτε στο δωμάτιό τους, ούτε στα ρούχα τους, ούτε στη κούνια τους! Μάλιστα μία έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Princeton κατέληξε στο συμπέρασμα. ότι τα κορίτσια θα περάσουν στη μικρή τους ηλικία από τη φάση που ονομάζεται Pink Frilly Dress, λατρεύοντας το ροζ χρώμα. Τι συμβαίνει λοιπόν; Πως από τη μία λέμε ότι “τα κορίτσια μαθαίνουν να αγαπούν το ροζ χρώμα” και από την άλλη πως τα κορίτσια που οι γονείς τους “αρνούνται” το ροζ χρώμα εξακολουθούν και το αναζητούν σε κάποια φάση της ζωής τους;

Εδώ έρχονται άλλες έρευνες να απαντήσουν ότι η επιλογή του χρώματος είναι έμφυτη, υποστηρίζοντας ότι εξελικτικά η χρωματική επιλογή ξεκινάει από τα πολύ παλιά χρόνια όπου η γυναίκα αναζητούσε τα κόκκινα φρούτα για να ταΐσει την οικογένειά της, όπως επίσης είχε μάθει να αναγνωρίζει το “προβληματικό” κόκκινο χρώμα στο πρόσωπο των παιδιών της. Ο άνδρας αντίστοιχα, είχε μάθει να ξεχωρίζει το γαλάζιο χρώμα καθώς εκείνο ήταν που αντιπροσώπευε τη ζωή μέσα από το νερό που έπρεπε να καταλάβει αν ήταν πόσιμο ή όχι ή ακόμα και από το γαλάζιο χρώμα του ουρανού που σηματοδοτούσε την καλοκαιρία προς αναζήτηση θηραμάτων.

Ιστορική αναδρομή

Στις αρχές του 20ου αιώνα το μόνο χρώμα που επικρατούσε ήταν το λευκό καθώς ο μόνος τρόπος να πλύνουν τα μωρουδιακά ρούχα ήταν το βράσιμο. Και τα δύο φύλα λοιπόν, τα βρίσκουμε ντυμένα ή πιο σωστά “τυλιγμένα” στις λευκές πάνες τους.

Αν κάνουμε μία μικρή …χρωματική ιστορική αναδρομή, θα δούμε ότι οι χρωματικές επιλογές ήταν “αντίστροφες” καθώς η μόδα της εποχής του 1940, θεωρούσε το ροζ αρρενωπή απόχρωση που συμβόλιζε την θερμότητα και την δύναμη. Αντίθετα, το γαλάζιο ήταν το ιδανικό χρώμα για τα κορίτσια καθώς αντιπροσώπευε την ηρεμία, την σταθερότητα και την πίστη. Ποιος δεν θα ήθελε τη γυναίκα του ή και την κόρη του να είναι ήρεμη, πιστή και ηθική;

Ο Walt Disney έντυσε τις ηρωίδες των παραμυθιών σε διάφορες αποχρώσεις του μπλε και του γαλάζιου (η Χιονάτη, η Σταχτοπούτα, η Ωραία Κοιμωμένη, η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, η Πεντάμορφη και το τέρας).

Το ροζ ως χρωματική επιλογή του φύλου φαίνεται να κάνει έντονη την εμφάνισή του και να καθιερώνεται ως το “κοριτσίστικο χρώμα” στα μέσα της δεκαετίας του 1980, όπου οι διαφοροποιήσεις των δύο φύλων χρησιμοποιήθηκαν ως μέσον αύξησης των πωλήσεων.

Κλείνοντας λοιπόν, δεν μπορούμε να μιλήσουμε σίγουρα για την κοριτσίστικη προτίμηση στο ροζ χρώμα καθώς η προτίμηση εμπεριέχει την έννοια της συνειδητής επιλογής, που εδώ δεν μοιάζει να ευσταθεί. Από την άλλη, η επιστήμη φαίνεται να υποστηρίζει ότι η χρωματική επιλογή έχει να κάνει με βιολογικούς και εξελικτικούς παράγοντες. Άσχετα από το τι ισχύει όμως, θα λέγαμε ότι η “ροζομανία” είναι μία φάση στη ζωή των κοριτσιών και πως δεν χρειάζεται οι γονείς να ανησυχούν για την τόσο περιορισμένη χρωματική επιλογή τους καθώς θα περάσει και από κάποια ηλικία και μετά θα διευρυνθεί ο χρωματικός τους ορίζοντας!

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr