Για ποιο πράγμα ζούμε

…

Αποτελούν οι πανεπιστημιακοί τίτλοι σπουδών διαβατήριο φήμης και πλούτου;

Σε λίγες, μεμονωμένες περιπτώσεις.

Ξέρετε σίγουρα κάποιες διασημότητες που βγήκαν από εδώ. Πάντως οι περισσότεροι απόφοιτοι πανεπιστημίων, ανεξαρτήτως περιοχής, προσέφεραν στην κοινωνία σε τοπικό επίπεδο και όχι σε εθνικό, ενώ κατά κανόνα ανταμείφθηκαν με ταπεινά χρηματικά ποσά ή μέτρια φήμη ― ή, ακόμη, και είναι κρίμα, με μια αχαριστία που δεν την άξιζαν καθόλου.
Εν καιρώ αυτό θα αποδειχτεί και το πεπρωμένο των περισσότερων από εσάς, αλλά όχι όλων.
Θα βρεθείτε να χτίζετε ή να ενδυναμώνετε τις τοπικές κοινωνίες σας. Σας παρακαλώ να αγαπήσετε αυτό το πεπρωμένο, αν αποδειχτεί και δικό σας ― γιατί το ουσιώδες στον κόσμο μας είναι οι ανθρώπινες κοινωνίες.

Όλα τα υπόλοιπα είναι ρεκλάμα και σαματάς.

Και για την ταξιδιάρα γενιά σας αυτή η κοινότητα μπορεί κάλλιστα να είναι η Νέα Υόρκη, η Ουάσιγκτον, το Παρίσι, το Χιούστον ― ή η Αδελαΐδα, η Σανγκάη, η Κουάλα Λουμπούρ.

Ο Μαρκ Τουέιν, στο τέλος ενός μεστού, βαθυστόχαστου δημιουργικού βίου, για τον οποίο δεν έλαβε ποτέ το βραβείο Νόμπελ, διερωτήθηκε για ποιο πράγμα είχε ζήσει.

Κατέληξε σε επτά λέξεις που τον ικανοποιούσαν.

Ικανοποιούν κι εμένα.

Μακάρι να ικανοποιήσουν και εσάς:

«Για την καλή φήμη των γειτόνων μας».

Οι γείτονες είναι άνθρωποι που σας γνωρίζουν, μπορούν να σας δουν, να σας μιλήσουν ―στους οποίους ενδεχομένως έχετε προσφέρει κάποια βοήθεια ή ένα επωφελές ερέθισμα.

Δε φτάνουν ούτε κατά διάνοια τον αριθμό των θαυμαστών, ας πούμε, της Μαντόνα ή του Μάικλ Τζόρνταν.

Για να κερδίσετε την καλή τους γνώμη, πρέπει να αξιοποιήσετε τα ειδικά προσόντα που αποκτήσατε στο πανεπιστήμιο και να ανταποκριθείτε στις προδιαγραφές ευγένειας και εντιμότητας και σεβασμού που έχουν τεθεί από παραδειγματικά βιβλία και από υποδειγματικούς ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας.

Βαζω στοίχημα ότι ένας από εσάς θα πάρει βραβείο Νόμπελ.

Το πάμε; Μόνο ένα εκατομμύριο δολάρια είναι, αλλά τι στα κομμάτια;

Είναι καλύτερο από ψύλλο στον κόρφο σου, που λένε.

***

Απόσπασμα από την ομιλία του Κερτ Βόνεγκατ στο Πανεπιστήμιο Ράις, Χιούστον, Τέξας, ΗΠΑ, 12 Οκτωβρίου 2001, με τίτλο «ΠΩΣ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥΧΟΙ».

Από το βιβλίο «Αν αυτό δεν είναι ωραίο, τότε τι είναι;», Κερτ Βόνεγκατ (Kurt Vonnegut), σελ. 58-60, Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ, Μάιος 2015.

***

To πιο πάνω απόσπασμα είναι αφιερωμένο σε όλες και όλους που θα ξεκινήσουν τις σπουδές τους σε ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Αφιερωμένο και στους γονείς και σε όσους βοηθούν τους νέους να σπουδάσουν, με την ευχή να τους χαρίσουν αυτό το βιβλίο και να χαρίζουν συχνά βιβλία σε κάθε παιδί που γνωρίζουν.

Κάθε βιβλίο είναι πολύ καλύτερο από «έναν ψύλλο στον κόρφο μας».

Αφιερωμένο ―παρεμπιπτόντως― και στους εργαζόμενους και τα στελέχη του Υπουργείου Παιδείας, του Υπουργού συμπεριλαμβανομένου.

Ο Κερτ Βόνεγκατ (Kurt Vonnegut, Ιντιανάπολη. 1922 ― Νέα Υόρκη, 2007) υπήρξε ένας από τους μεγάλους δασκάλους των αμερικανικών γραμμάτων στα τέλη του εικοστού αιώνα.
Με τα βιβλία, τα κείμενα, τις ομιλίες και τα αποφθέγματά του πλούτισε τον όρο «αμερικανική λογοτεχνία». Το πιο γνωστό βιβλίο του είναι το «Σφαγείο Νο 5» (SLAUGHTER-HOUSE FIVE), μια κοφτερή αντιπολεμική σάτιρα κοινωνιολογικής φαντασίας.

28 Ιουλίου 2017

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr