Αξίζει να αγωνιστείς:
· Για την Ελλάδα που τιμωρεί όσο πιο σκληρά γίνεται εσένα για απόπειρα μικροληστείας τράπεζας και αφήνει ελεύθερους αυτούς που λήστεψαν δισεκατομμύρια;
· Για την Ελλάδα που, όταν σπουδάσεις, θα σε ξαποστείλει μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες άλλους σε κάθε σημείο του πλανήτη;
· Για την Ελλάδα που ίσως δεν υπάρχει βουλευτής ή δήμαρχος που να μην έχει χτίσει υπερπολυτελή βίλα, δυσανάλογης αξίας με το μισθό του;
· Για την Ελλάδα με τις 5,000 οικονομικές αυτοκτονίες;
· Για την Ελλάδα που τη χρέωσαν 360 δις και ποτέ δε σου είπαν ποιοι υπόγραψαν και όχι «μαζί τα φάγαμε», αλλά «τόσα έφαγε ο καθένας»;
· Για την Ελλάδα που ξεπουλιέται σε φιλέτα μινιόν στους διεθνείς μακελάρηδες;
· Για την Ελλάδα που χωρίς πόλεμο και χωρίς κατοχή έχει κατακτηθεί για ποιος ξέρει πόσες μελλοντικές γενιές;
· Για την Ελλάδα της μιζέριας που δεν είχε ποτέ από την Κατοχή;
· Για την Ελλάδα που η Δικαιοσύνη της σαν τον ιστό της αράχνης πιάνει τους φτωχοπρόδρομους σαν εσένα, τους τιμωρεί τα μέγιστα κι αφήνει τα φτερωτά θηρία να την σκίζουν και να περνούν αφού την βιάσουν πρώτα;
· Για την Ελλάδα που φοβάται ότι αν δραπετεύσεις θα βιάζεις γυναίκες και άντρες στο δρόμο, θα κλέβεις γριές, θα βασανίζεις αθώους πολίτες; Αυτό το κάνουν άλλοι πολύ πιο αποτελεσματικά και νόμιμα από χρόνια.
Νίκο Ρωμανέ, αγόρι μου, σε λέω έτσι μια και θα μπορούσε να είσαι παιδί μου, σταμάτα την απεργία πείνας. Δε αξίζει να γίνεις Ρομπέν των Δασών σε μια χώρα που βρωμάει νεκρίλα. Ο Κιγκινάτος γύρισε να σώσει την κινδυνεύουσα Ρώμη. Αν ήταν στην Ελλάδα θα την άφηνε να σαπίσει, γιατί, και αν μπορούσε, δε θα άξιζε να ζώσει.
Και δε χρειάζεσαι πανεπιστήμιο πια, έχεις μάθει στη ζωή περισσότερα από όσα θα σε δίδασκαν δέκα πανεπιστήμια…
Μη θυσιάζεσαι, αγόρι μου, για κάτι που δεν αξίζει πια. Η ζωή όποια και νάναι, αξίζει περισσότερο από μια χαμένη υπόθεση. Ούτε μια σταγόνα αίμα σου δεν αξίζει «ο άταφος νεκρός», η Ελλάδα – μην το χαραμίζεις.
SHARE
Στηρίξτε-Ενισχύστε την iΠόρτα με τη δική σας χορηγία…
Το σκίτσο είναι του Βαγγέλη Παυλίδη
2 Σχόλια
Γιώργο σ’ ευχαριστώ για τα σχόλια σου, μερικές φορές αντίθετα, άλλες όχι τόσο αντίθετα
Η γνώμη μου είναι ότι «σε κάθε ευνομούμενη κοινωνία καθένας πρέπει να τιμωρείται για παραβατική συμπεριφορά, είτε αυτή είναι μικρή είτε μεγάλη. Δυστυχώς εκείνο που βλέπω είναι ότι η ελληνική δικαιοσύνη αντί να αρχίσει να τιμωρεί τους μεγάλους εγκληματίες αρχίζει από τους μικρούς και σταματά εκεί».
12 χρόνια ξέραμε για τα υποβρύχια που γέρνουν, η δικαιοσύνη το έμαθε όταν ο Άκης ήταν πια καμένο χαρτί. 7 χρόνια ξέραμε για τον Παπαντωνίου, τον βρήκε τώρα και τον δίκασε με αναστολή γιατί είναι μισο-καμένος. 8 χρόνια ξέρουμε για τα δις του Βατοπεδίου κι ακόμα περιμένουμε τη δικαιοσύνη. Για το Ζαχόπουλο, που επί μήνες ήταν πρώτο θέμα, τώρα κανείς δεν ακούει γι’ αυτό. Και κανένας δε νοιάστηκε ποιοι υπόγραψαν για τα δις που τώρα είναι 363. Και ούτε ένα πολιτικό εν ενεργεία δεν έλεγξαν για τις βίλες που χτίζει τη μια μετά την άλλη. Ούτε για το «μαζί τα φάγαμε» που θα έπρεπε ο εισαγγελέας να τον καλέσει την ίδια μέρα και να του πει: «Πες μας τι έφαγες εσύ, που το ομολογείς, και τι κάποιοι άλλοι γιατί θα ξέρεις αφού το λες. Όσους δεν ξέρεις θα τους βρούμε εμείς».
Ο Ρωμανός μπορεί να είναι αναρχικός, αλήτης, κωλόπεδο, τρομοκράτης ή δεν ξέρω τι άλλο. Και δε πιστεύω ότι δε θα εξαφανιστεί αν αφεθεί ελεύθερος. Αλλά πόσοι μεγαλο-εγκληματίες δεν είναι ελεύθεροι?
Το Ρωμανό όμως τον βούτηξαν σε μερικούς μήνες. Ναι κάθε παραβάτης πρέπει να τιμωρείται, αλλά όχι μόνο «οι άλλοι», και οι ημέτεροι να είναι στο απυρόβλητο.
Ο Ρωμανός είναι μια αφορμή. Οι αιτίες έρχονται. Και φοβάμαι σε τι μπορεί να καταλήξουν….
Αμάν βρε Χρήστο, έλεος!!!
Κι εμένα σπαράζει η καρδιά μου (πατέρας είμαι κι εγώ) βλέποντας ένα νέο παιδί που έχει όλο το μέλλον μπροστά του να θέλει να θυσιάσει τη ζωή του. Κατανοώ και το δικό σου σπαραγμό, αλλά από τη στιγμή που θέλεις να έχεις δημόσιο λόγο γράφοντας άρθρα, δεν επιτρέπεται να γράφεις «εν βρασμώ ψυχής» για να καπελώσεις με τα δικά σου ‘σώψυχα αυτούς που σε διαβάζουν. Θα έπρεπε πρώτα να ψάξεις το θέμα σου και να ελέγξεις αν το γραπτό σου έχει κάποια σχέση με την πραγματικότητα.
Από πού έβγαλες το συμπέρασμα ότι ο Ρωμανός «αγωνίζεται για την Ελλάδα» (και γράφεις ολόκληρο κατεβατό για να αποδείξεις ότι «δεν αξίζει» ο αγώνας για μια «τέτοια» Ελλάδα);;
Μην τρελαθούμε κιόλας! Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Ο Ρωμανός ΜΙΣΕΙ την Ελλάδα, είτε σαν κοινωνία, είτε σαν κράτος και μάχεται ΕΝΑΝΤΙΟΝ της. Το ιδανικό για το οποίο αγωνίζεται είναι η ΑΝΑΡΧΙΑ και τίποτα άλλο. Δεν έχεις διαβάσει τις επιστολές που έχει γράψει; Ή, ακόμη χειρότερα, διαστρεβλώνεις σκόπιμα την πραγματικότητα επειδή έτσι σε βολεύει;
Το τραγικό με αυτό το παιδί είναι ότι – προφανώς με αφετηρία την τραυματική εμπειρία να ξεψυχήσει στα χέρια του ο φίλος του Αλέξης από τις σφαίρες του Κορκονέα – έγινε τόσο φανατικός αναρχικός ώστε με τις πράξεις του να καταλήξει στα 20 του χρόνια στη φυλακή και να μπλοκάρει το μέλλον του που, για ένα παιδί πλούσιας οικογένειας λογοτεχνών, θα ήταν σίγουρα λαμπρό.
Θα μπορούσε να πει κανείς: το γεγονός ότι, όντας φυλακισμένος, έκατσε και διάβασε και πέρασε τις εξετάσεις στα ΤΕΙ, δείχνει ότι το παιδί έβαλε μυαλό, συνήλθε, προσπαθεί να επανενταχθεί στην κοινωνία και αγωνίζεται τώρα για το μέλλον του. ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΕΤΣΙ!!! Δυστυχώς όμως – για τον ίδιο κυρίως – ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ.
Αυτό που συμβαίνει είναι ότι απλά δεν θέλει πια να είναι κλεισμένος στη φυλακή. Κατανοητό για οποιονδήποτε κρατούμενο, πόσο μάλλον για ένα νέο παιδί. Και έδωσε τις εξετάσεις όχι επειδή θέλει σώνει και καλά να σπουδάσει (και να γίνει ενεργό μέλος σε μια κοινωνία που μισεί), αλλά διότι υπολόγιζε ότι έτσι θα δικαιούται εκπαιδευτική άδεια, θα βγαίνει επιτέλους έξω και θα συναντάει τους «συναγωνιστές» του που είναι ακόμη ελεύθεροι. Η ατυχία του ήταν βέβαια ότι μεσολάβησε η απόδραση του Ξηρού, που έκανε τους πάντες, από τον Υπουργό μέχρι τον τελευταίο εισαγγελέα, να τηρούν αρνητική στάση σε τέτοιου είδους άδειες για να μην υποστούν πάλι το ίδιο ρεζιλίκι όπως με τον Ξηρό.
Και για να μη νομιστεί ότι αυτή είναι δική μου κακόβουλη αντι-αναρχική ερμηνεία, παραθέτω εδώ αποσπάσματα από επιστολές του Ρωμανού που έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα sites:
«…απευθύνω έναν πολιτικό εκβιασμό ώστε να κερδίσω ανάσες ελευθερίας από την ισοπεδωτική συνθήκη του εγκλεισμού… Με αυτή μου την επιλογή… δίνεται η δυνατότητα να ανοίξει ένα μέτωπο αγώνα σε μια χρονική συγκυρία ιδιαίτερα κρίσιμη για όλους μας».
«Για μένα οι ληστείες τραπεζών είναι μια διαχρονική επιλογή των επαναστατών που “ξεκλειδώνει” πολλές δυνατότητες. Κατ’ αρχάς σε αποδεσμεύει από τα πλοκάμια τις μισθωτής εργασίας και τις συμβάσεις που αυτή επισυνάπτει. Απελευθερώνεται έτσι χρόνος από την καθημερινότητα σου, δίνοντας σου την επιλογή να αφοσιωθείς στα πάθη σου. Εκεί που τελειώνει η καταστροφή της χαράς αρχίζει η χαρά της καταστροφής. Ταυτόχρονα οι ληστείες τραπεζών αποτελούν και ένα αναγκαίο μέσο για να χρηματοδοτούνται πολύμορφες υποδομές του αναρχικού αγώνα με χρήματα απαλλοτριωμένα από τον εχθρό. Μιλάμε για την στήριξη αναρχικών εγχειρημάτων, αιχμαλώτων συντρόφων, αντάρτικων υποδομών. Ταυτόχρονα αποτελεί και μια έμπρακτη εναντίωση στην κοινωνική ηθική της μισθωτής εργασίας και τους κοινωνικούς της ρόλους που αναπαράγει ο καπιταλιστικός κόσμος».
«ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΑ !
ΓΙΑ ΟΣΟ ΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΝΑΠΝΕΟΥΜΕ ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ !
6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ
Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΘΑ ΤΡΙΓΥΡΝΑΕΙ ΣΤΟΥΣ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΓΙΑΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΖΕΙΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΦΩΤΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΣΕ ΚΑΨΕΙ»
Εύχομαι και ελπίζω να βρεθεί μια λύση που θα πείσει τον Ρωμανό να σταματήσει την απεργία πείνας πριν να είναι αργά. Θα είναι κρίμα να θυσιάσει ένα νέο παιδί τη ζωή του για χάρη μιας (τέτοιας…) ιδεολογίας. Η Δημοκρατία, όσο στραβή και λειψή κι αν είναι, μας παρέχει πολλές δυνατότητες για να διορθώσουμε τα στραβά της. Τα καλάζνικοφ και οι βόμβες μολότοφ δεν οδηγούν πουθενά.