Από το μπλογκ του Βαγγέλη

George Frideric Handel, του Βαγγέλη Παυλίδη

Spread the love

Βαγγέλης Παυλίδης

Μια μέρα σαν και σήμερα πριν 333 χρόνια, 23 Φεβρουαρίου 1685, γεννιόταν ο George Frideric Handel. Γεννημένος τον ίδιο χρόνο με τους Μπάχ και Σκαρλάττι θεωρείται ένας απο τους σπουδαιότερους συνθέτες του μπαρόκ που απόσπασε την εκτίμηση των ομοίων του, ό,τι καλύτερο μπορεί να ζητήσει ένας καλλιτέχνης. Είπε ο Μότσαρτ: O Χαίντελ αντιλαμβάνεται το αποτέλεσμα καλύτερα απο όλους μας. Όποτε θέλει, χτυπάει σαν κεραυνός. Είπε ο Μπετόβεν: (ο Χαίντελ) είναι ο μαέστρος όλων μας… ο μεγαλύτερος συνθέτης που έζησε ποτέ… πηγαίνετε σ’ αυτόν να μάθετε πως να δημιουργείτε το μεγαλύτερο αποτέλεσμα με τα απλούστερα μέσα… Θα έβγαζα το καπέλο μου και θα γονάτιζα στον τάφο του.

Ο Χαίντελ λοιπόν δεν έκανε μισά πράγματα, όχι μόνο στην μουσική του μα και σε σχέση με όλα τα ωραία πράγματα στην ζωή. Γιατί όχι; Οι καλλιτέχνες είναι άνθρωποι με πάθη, με παραξενιές, με έμμονες ιδέες πολλές φορές, μα πώς αλλοιώς;.. αλλοιώς δεν θα ήταν καλλιτέχνες. Πάνω απ’ όλα όμως είναι Ανθρωποι. Ερωτεύονται, παθιάζονται, γελούν, κλαίνε και, φυσικά, έχουν τις γευστικές τους προτιμήσεις.Κάποτε, λοιπόν, δέχτηκε δώρο απο έναν δούκα μια μποτίλια απο το καλύτερο Πορτ κι ένα φασιανό. Ήταν η βραδυά που η φίλη του, η Anne Dewes, είχε προσκαλέσει κάποιους θαυμαστές σε δείπνο. Λέει τώρα η μις Dews πως κάθε λίγο και λιγάκι στην διάρκεια της βραδυάς, ο Χαίντελ προφασιζόταν πως του ήρθε ξαφνικά έμπνευση και πως έπρεπε να τους αφήσει για να την σημειώσει μην την ξεχάσει. “Κανείς δεν ήθελε να διακόψει την Θεία Μούσα”, λέει η Anne Dewes “μέχρι που κάποιος απο την παρέα πήρε το θάρρος να κοιτάξει απο την κλειδαρότρυπα, όπου είδε τον Χαίντελ να πίνει απο την μποτίλια που του είχε στείλει ο δούκας.” Στην υγειά σου, George Frideric Handel!

-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-

It was on a day like today 333 years ago, 23 February 1685, that George Frideric Handel was born. Born on the same year as Bach and Scarlatti he is considered as one of the greatest composers of baroque, appreciated by his peers -the best an artist can expect.

Handel had a strong relation with all beautiful things, not only music, and why not? Artists are passionate , with whims and peculiarities… they wouldn’t be artists otherwise. Above all, though, they are Human. They laugh and they cry, they fall in love and, of course, they have their own preferences where food and drink are concerned.  So, the story goes,he received from a duke friend a bottle of the best Port wine and a pheasant. It was on an evening that his friend, Anne Dewes, had invited some admirer friends to dinner. Miss Dewes describes how every now and then during the evening, Handel would get up and dissapear for a few minutes saying he had some inspiration that he wanted to note down lest he forgot. “No one wanted to interrupt the divine muse”, says Anne Dewes, “until someone became bold enough to peep from the key hole, where he saw Handel drinking from the bottle the duke had sent”.Cheers, George Frideric Handel!

 

SHARE
RELATED POSTS
Αυγά à la Nabocoque – Eggs à la Nabocoque, του Βαγγέλη Παυλίδη
Ρόδος, Απρίλης 1480 – Rhodes, April 1480, του Βαγγέλη Παυλίδη
Η μέγγενη – The Bench Vice, του Βαγγέλη Παυλίδη

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.