Χρήστος Μαγγούτας

Τι θα πει σύμφωνο συμβίωσης;

Με ρωτούν να πω αν είμαι υπέρ ή κατά του συμφώνου συμβίωσης / γάμου. Δηλαδή είμαι ο μέγιστος κριτής, κάτι σαν ημίθεος, και έχω δικαίωμα να αποφασίσω ποιες ιδέες και ποια ζωή θα έχει ο άλλος;

Πάντα έτσι γινόταν. Άλλοι αποφάσιζαν, π.χ. ότι η γυναίκα δεν έχει δικαίωμα ψήφου γιατί «μερικές ημέρες το μήνα διαταράσσεται η ψυχική της διάθεση». Και «επειδή αυτές οι ημέρες δεν συμπίπτουν σε όλες τις γυναίκες, να μην ψηφίζουν» (επιχείρημα επιφανούς νομικού πριν από λιγότερο από ένα αιώνα).

Ήταν οι άλλοι που αποφάσιζαν ότι η γυναίκα θα πρέπει να παίρνει το επώνυμο του άντρα γιατί είναι κατώτερή του, σχεδόν σκλάβα του, κατά τη θρησκεία, και χωρίς την ευλογία της ο γάμος ήταν ανυπόστατος. Άλλοι καθόριζαν στο σύμφωνο του γάμου (τότε το έλεγαν και στεφανοχάρτι) ότι η μοιχεία θεωρείται ποινική, τιμωρητέα πράξη. (Ποτέ δεν κατάλαβα πώς ο ανώτερος κλήρος ξέρει τόσα πολλά για το σεξ, ενώ υποτίθεται ότι δεν πρέπει να ξέρει τίποτα).
Και συνεχίζεται με τη πιο ηλίθια παράγραφο συντάγματος πλην τζιχαντιστών: «Εις το όνομα της Αγίας και ομοουσίου Τριάδος» καθιερώνεται η θρησκευτική ελευθερία. Θάθελα να είμαι Αριστοφάνης, μικρότερος δεν μπορεί, να καυτηριάσω τόση γελοιότητα).

Και οι άλλοι καθόριζαν -για το καλό μας ασφαλώς – να πηγαίνουμε στο κατηχητικό, να εκκλησιαζόμαστε, να διδασκόμαστε θρησκευτικά – όλα αυτά υποχρεωτικά. Αλλά αφού έτσι ήταν και η κεφαλή: Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, ήτοι Υπουργείο Λογικής και Μυθευμάτων, για να καταντήσει σχιζοφρενικό το μυαλό του παιδιού με το να διδάσκεται ακριβώς τα αντίθετα σε μια μέρα.

Αλλού ο γάμος δε χρειάζεται καμιά συμφωνία, εκτός αν τη θέλουν οι «συμβαλλόμενοι»: Στον Καναδά μετά από μεριά χρόνια θεωρούνται Common Law Spouses με τα ίδια σχεδόν δικαιώματα. Θα μου πείτε ότι υπάρχουν οικονομικές συνέπειες. Γιατί να υπάρχουν; Δεν έχει καθιερωθεί και στην Ελλάδα η αρχή της οικονομικής ανεξαρτησίας των συζύγων; Γιατί η κ. Δήμητρα Λιάνη – Παπανδρέου ή η κόρη του Αντρέα να παίρνουν σύνταξη στα 37 και 23 χρόνια αντίστοιχα; Ανάπηρες είναι; Στον Καναδά θα τους έλεγαν: λάθος ο νόμος για τις συντάξεις, αλλά θα αρχίσετε να την παίρνετε στα 65 χρόνια σας. Γιατί οι άγαμοι πρέπει να δουλεύουν ως τα 65 κι εσείς όχι;

Εντάξει ξέρω ότι τέτοιες αποφάσεις μιας κυβέρνησης ακολουθούν το νόμο του Ιάσονα: «Ρίξε τους μια πέτρα να σκοτώνονται μεταξύ τους κι εσύ κάνε τη δουλειά σου ανενόχλητος».

Όταν μου λένε να πω αν είμαι υπέρ ή κατά του συμφώνου / γάμου – μου φαίνεται σα να μου μιλούν στο Ισλαμαμπάντ. Πού βρήκα εγώ το δικαίωμα να αποφασίσω; Θέλετε να με κάνετε αλάθητο σαν αυτούς που επί αιώνες αποφάσιζαν για τις ιδέες των άλλων;

Η μεγαλύτερη αρχή στην οποία έφτασε ο άνθρωπος είναι η περίφημη παγκόσμια αρχή του Καντ: «Μην κάνεις ό,τι δε θέλεις να σου κάνουν». Κοντολογίς καθένας έχει δικαίωμα να ζει τη ζωή του με όποιο τρόπο θέλει χωρίς να ορμούν οι ιεροεξεταστές να τον μακελέψουν επειδή είναι διαφορετικός. Δεν επιτρέπεται καμιά εξαίρεση εκτός αν αποδειγμένα η ελευθερία κάποιου βλάπτει κάποιον άλλον. Οι κοινωνίες μας θα αποκτήσουν ελπίδα για επιβίωση, αν πετύχουν το μοναδικό σύμφωνο συμβίωσης που αξίζει: καθεμιά να σέβεται την ιδιαιτερότητα της άλλης.

Όποτε, λοιπόν, κάποιος μου ζητάει να πάρω θέση υπέρ ή κατά του συμφώνου συμβίωσης / γάμου, απλά αρνούμαι, δεν είμαι δικτάτορας: καθένας έχει δικαίωμα να ζήσει αυτή τη μικρή, ωραία, μαγική, ανεπανάληπτη και εύθραυστη ζωή του, όπως τη θέλει αυτός.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The articleexpresses the views of the author

iPorta.gr

[Οι συνεργάτες της Πόρτας τοποθετούνται αυτό τον μήνα πάνω σε δυο ζητήματα: 

α) Ελάφι της Ρόδου: κέρδος με σεβασμό, αγάπη, ευθύνη.

β) Σχέση: Γάμος ή Σύμφωνο Συμβίωσης;]