Δημήτρης Κατσούλας

Από τη μια μεριά οι σκόπιμες δημιουργικές ασάφειες, από την άλλη οι δηλώσεις περί λιτού βίου, καπάκι από πάνω οι ΚΥΠατζίδικες ηχογραφήσεις, το μεσαίο δάχτυλο, ναι αυτό το κωλοδάχτυλο, απανωτά το φιάσκο με τον ΦΠΑ και τόσα άλλα, φτάσαμε και στις δηλώσεις για την επιβολή τέλους στις τραπεζικές συναλλαγές.

Πόσα άλλα μπορεί πια ν’ αντέξει ο νους του ΑΚΟΜΜΑΤΙΣΤΟΥ έλληνα πολίτη;

Όταν όμως νοιώθεις την ασφάλεια μέσα από την άνετη ζωή σου,όταν έχεις τη δυνατότητα να μένεις απέναντι από την Ακρόπολη και να την θαυμάζεις στις 06:06 που βγαίνει ο ήλιος από τη βεράντα του σπιτιού σου,όταν το επαγγελματικό σου μέλλον είναι εξασφαλισμένο, όταν έχεις την πλήρη στήριξη του κόμματός σου, όταν…, όταν… όταν…, τότε έχεις και το θράσος να λες ότι κατεβάσει η κούτρα σου και να παίζεις με το φόβο και την αγωνία του κοσμάκη.

Ακούστε κύριοι: η επιθεώρηση και η σάτυρα δεν έχουν ανάγκη από συγγραφείς,ας είναι καλά ο Γιάνης και η Ζωή.

Ήθελα πάντα οι τύχες της πολιτικής μου ζωής να ήταν στα χέρια των πολιτών και κατοίκων αυτής της χώρας και όχι σε κάποιους που με την παραίτησή τους ή τη λήξη της θητείας τους, αρπάζουν το αεροπλάνο και πετάγονται κατά Αμέρικα μεριά και προσγειώνονται στις έδρες των πανεπιστημίων που ήδη τους περιμένουν.

Έπρεπε, κατά τη γνώμη μου, να υπάρχει νόμος, τουλάχιστον για τους υπουργούς, να παραμένουν στη χώρα για τα επόμενα 12 χρόνια μετά τη λήξη της θητείας τους.

Έτσι, ρε γαμώτο για να υποστούν και αυτοί τις συνέπειες των ολέθριων επιλογών τους, να ζουν την καθημερινή οργή του κόσμου, να ζουν τις ίδιες συνθήκες διαβίωσης που έτσι-σκατά-αυτοί οι ίδιοι εδημιούργησαν, να είναι σε καθημερινή βάση οκτάστηλα όλου του τύπου, κρεμασμένοι στα μανταλάκια των περιπτέρων.

Ω, θαυμαστά τα έργα σου Κύριε, εν σοφία (;) εποίησες…!