Γιάννης Στουραΐτης

Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις

PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007

Συγχωρέστε με, αλλά όλες αυτές οι “Παγκόσμιες Ημέρες υπέρ ή κατά …οτιδήποτε“, θεωρώ ότι είναι ένα ύποπτο κατασκεύασμα που λειτουργεί, πονηρά, κάπως έτσι:

Έχοντας να αντλήσουμε από την τεράστια δεξαμενή των, ατομικών και, κυρίως των συλλογικών,  παθολογικών συμπεριφορών του πολυδιαφημισμένου Είδους μας, διαλέγουμε ένα μείζον ζήτημα που απασχολεί, ή θα έπρεπε ν’ απασχολεί, την λεγόμενη, Ανθρωπότητα.

Γνωρίζοντας εκ προοιμίου ότι οι λύσεις ή είναι ανέφικτες ή συνεπάγονται τεράστιο, κάθε είδους, κόστος, (που τις καθιστά ανέφικτες), το προβάλλουμε, υποκριτικότατα, για μία μέρα κάθε χρόνο, με ποικίλους τρόπους, στα όποια μέσα μαζικής επικοινωνίας διαθέτουμε, ότι “…να, εμείς, δεν αδιαφορούμε, και όχι μόνο, αλλά κάνουμε και καμπάνια υπέρ ή κατά…“, εφησυχάζουμε βάζοντας την συνείδησή μας για ύπνο, ότι “…να, εμείς το κάναμε το καθήκον μας…” και μετά, το αφήνουμε στην άκρη ξεχασμένο, όχι μόνον επωάζοντας, αλλά ενισχύοντας την παθολογία που το γέννησε!

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, μέσα στο τέλμα, θεριεύει το θεριό, κι άντε μετά του χρόνου, να επανέλθουμε, ψευτο-μεσσίες, για να ξαναθυμίσουμε στους χειμαζόμενους συνανθρώπους μας την ύπαρξη του προβλήματος!

Διότι, σε ό,τι, αφορά  τις λύσεις, πώς ν’ αντιμετωπίσεις το θεριεμένο θεριό;

Εμείς πάντως το καθήκον μας το κάναμε και πήραμε κι ένα προσωρινό συγχωροχάρτι, (μέχρι τον επόμενο χρόνο!)…

Τι μ’ έπιασε πάλι κι άρχισα την γκρίνια;

Να, αυτή η εντελώς ξευτιλισμένη Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καπνίσματος!

Βρε συ, σύνελθε, αυτήν την “γιορτάζουμε” στις 31 Μαΐου!

Πριτς!

Εγώ την θυμάμαι κάθε Φθινόπωρο, που, τρώγοντας το σνακ μου ή πίνοντας το ποτό μου ή τον καφέ μου στα “στέκια” που μου αρέσουν, αυτά, (τα στέκια), σε ανταπόδοση της προτίμησής μου, μού επιβάλλουν την ανυπόφορη τσιγαρίλα στους χώρους που υποτίθεται ότι με υποδέχονται για να με “φιλοξενήσουν”, πάντα με το αζημίωτο…

Μου υπενθυμίζουν, πιό επώδυνα απ΄ ό,τι φαντάζεστε, ότι …ραντεβού την επόμενη θερινή σεζόν…

Και μάλιστα, πάνω που είχα αρχίσει ν’ αναθαρρεύω λίγο, βλέποντας ότι σε κάποια, έστω λίγα, μέρη είχε αρχίσει να εφαρμόζεται το μέτρο για το μη κάπνισμα σε κλειστούς χώρους, μέχρι που…

…μέχρι που, ξαναέκαναν την εμφάνισή τους τα τασάκια, καμουφλαρισμένα, (το τονίζω μετ’ εμφάσεως, κύριοι “ελεγκτές” και “επόπτες Υγείας”, καμουφλαρισμένα), και μη…

Καλά βρε παπάρα, δεν βαρέθηκες να γκρινιάζεις, μηρυκάζοντας τα χιλιοειπωμένα, (χιλιογραμμένα), σου σχόλια και να μας την σπας κάθε χρόνο με την στρυφνάδα σου;

ΟΧΙ! Δεν θα βαρεθώ ποτέ να υπερασπίζομαι το ΔΙΚΑΙΩΜΑ μου να μην ρουφάω, με το έτσι θέλω, τις τσιγαρίλες των άλλων!

Ποτέ!

Και δεν θα βαρεθώ ποτέ να στηλιτεύω και να χλευάζω τις σοφιστείες περί μονομερών “δικαιωμάτων” και “ελευθερίας” των καπνιστών.

Δεν θα δεχθώ ποτέ τον παραλογισμό

Να ΒΛΑΠΤΕΙΣ και να ΕΝΟΧΛΕΙΣ,

Να μην σε νοιάζει,

κι όταν σου το λένε,

Να προσπαθείς να βγεις και από πάνω,

με τις ευλογίες όλων αυτών που είναι εξ ορισμού υπεύθυνοι για να μην συμβαίνει αυτό το χάλι!

Ούτε θα δεχθώ και τις δικαιολογίες των επιχειρηματιών περί ελάττωσης του τζίρου τους λόγω της εφαρμογής του μέτρου. Προφανώς, και μάλλον επιπολαίως, δεν λαμβάνουν υπ’ όψη τους ότι η πλειοψηφία των θαμώνων τους δεν καπνίζουν, (αλλά και, δυστυχώς, δεν αντιδρούν στους παράνομα καπνίζοντες).

Ούτε και θα καταλάβω ποτέ με ποιόν μηχανισμό οι “ελεγκτές” βάζουν πρόστιμα στον έναν, και κάνουν τους μαλάκες με τον ακριβώς διπλανό του ή τον απέναντί του!

Δηλαδή, το καταλαβαίνω, για να μην με πείτε και αγαθό, αλλά δεν το δέχομαι, άσε που δεν μου αρκεί, καν,  η επίγνωση ότι, σε μεγάλο ποσοστό, οι “ελεγκτές” είναι καπνιστές (μορφή συνωμοτικής, σιωπηρής αλληλεγγύης;)!

Τέλος πάντων, ας πούμε ότι αυτοί οι “ελεγκτές” για ποικίλους λόγους ο καθένας τους, βασικά πονηρούς, δείχνουν μίαν, έστω και επιλεκτική, όπως και νά ‘χει αθέμιτη, επιείκεια με τους καπνιστές στα εστιατόρια, τα μπαρ κ. λπ.

Με το Νοσοκομείο τι γίνεται;

Σηκώνει επιείκεια η Δημόσια Υγεία, το Υπέρτατον Αγαθόν υπέρ του οποίου όλοι οι υποτιθέμενοι θεσμικοί, κόπτονται, (στα χαρτιά και στα μικρόφωνα);

ΠΡΟΚΑΛΩ όλους τους “αρμόδιους”, (Υπουργεία, Περιφέρειες, Δήμους, Επόπτες, κ.ά.), και ΑΠΑΙΤΩ να μου εξηγήσουν για ποιόν παράλογο λόγο δείχνουν την εγκληματική τους ανοχή στο κάπνισμα, ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΜΑΣ ;

Θα φιλοτιμηθεί κάποιος να πάρει θέση;

Αληθινή θέση.

Όχι ξύλινη, όπως τότε, στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, που είχα ξαναθέσει παρόμοια ζητήματα και με τούμπαραν, εξαπατώντας με, μέ  πολύ πονηρά στημένα σενάρια περί “αντιμετώπισης” των φαινομένων παθολογικής συμπεριφοράς των καπνιστών στο νοσοκομείο…

Ντρέπομαι που είμαι αναγκασμένος να εργάζομαι στις τριτοκοσμικές συνθήκες που μας εκθέτουν παγκοσμίως (βλέπε Κοσμοπολίτικη Ρόδος, τρομάρα μας!).

Σκεφτείτε μόνο ότι τα νεογέννητα, παίρνουν ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΑΝΑΣΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ, καθ’ οδόν προς την κούνια τους, ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΤΣΙΓΑΡΙΛΑ, (συχνά και των γονιών τους), που πλανάται στην άτυπη “αίθουσα αναμονής” έξω από τα χειρουργεία. Έχει συμβεί πλειστάκις εμπρός στα έκπληκτα μάτια μου και στα δοκιμαζόμενα πνευμόνια μου…

Επίσης λυπάμαι που έχω στοχοποιηθεί στον χώρο της εργασίας μου και πολλοί συνάδελφοί μου, γιατροί και μη, μόλις με συναντήσουν στο διάδρομο, αλλάζουν δρόμο, ή αν, κατά τύχη, βρεθούμε στο ίδιο γραφείο, προσπαθούν να κρύψουν το τσιγάρο τους από τον …μπαμπούλα. (Συναίσθημα πολύ δυσάρεστο, αντίτιμο της επιμονής με την οποία διεκδικώ τα αυτονόητα για τους ασθενείς μας και τους υπόλοιπους…).

Κάποιος μάλιστα από την Διοίκηση, [Εκπαιδευτικός, έμαθα αργότερα (!)], κόντεψε, κάποτε, να αυτοπυρποληθεί, κρύβοντας το τσιγάρο του πίσω από την πλάτη του και τον πρόδωσαν οι καπνοί από το σακάκι του!

Δεν ξέρω γιατί αλλά δεν μού ‘ρχεται να γελάσω…

Άστε που αναρωτιέμαι, στα άλλα νοσοκομεία της χώρας μας τι συμβαίνει;

Στο μεταξύ, αφήνοντας τις απορίες μου σε εκκρεμότητα, ραντεβού το καλοκαιράκι για κάνα ποτό, καφέ, σνακ, ή οτιδήποτε άλλο δικαιούνται οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι, αναπνέοντας καθαρό αέρα, είτε καπνίζουν, είτε όχι.

Και, πού ‘στε, τώρα που είπα ” αναπνέοντας καθαρό αέρα“, μην αρχίσετε πάλι τις πολύ βολικές μαλακίες περί μόλυνσης του Περιβάλλοντος!

Αν σας κόφτει τόσο πολύ το Περιβάλλον, υπάρχουν και οι εξής σημαδιακές ημερομηνίες:

Λοιπόν, έχουμε και λέμε, φτου:

22 Μαρτίου Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό,(Περιβάλλον δεν θέλατε;).

22 Απριλίου Ημέρα της Γης, (πάρτε κι άλλο Περιβάλλον για νά χετε!).

15 Μαΐου Διεθνής Ημέρα Οικογένειας, (Για όσους καπνίζουν μέσα στο σπίτι ή/και στο αυτοκίνητο, δίπλα στα μωρά τους και όσους δεν βάζουν στα μωρά/παιδιά τους ζώνη ασφαλείας μέσα στο αυτοκίνητο, ή τα καθίζουν μπροστά, αδέσποτα, στην θέση του συνοδηγού!).

23 Μαΐου Παγκόσμια Ημέρα Χελώνας, (Έλα μωρέ, τώρα!).

05 Ιουνίου Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, (Ιδού η Ρόδος – και το Νοσοκομείο της – ιδού και το πήδημα!).

16 Σεπτεμβρίου Ημέρα Προστασίας του Όζοντος, (Όλο το πακέτο για το Περιβάλλον!).

21 Σεπτεμβρίου Ημέρα της Ειρήνης, (και μην μου πείτε πως είναι άσχετη με το Περιβάλλον!).

22 Σεπτεμβρίου Ημέρα χωρίς αυτοκίνητο, (εδώ σας θέλω!).

04 Οκτωβρίου Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων, (πλην των ανθρώπων!).

10 Δεκεμβρίου Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, (να κι άλλα ζόρια, με έμμεση σχέση προς το Περιβάλλον, ουχί το Φυσικόν, αλλά το Κοινωνικόν!).

Όσοι πιστοί, σπεύσατε!

Να ευχηθώ “Καλό Φθινόπωρο”;

Άσ’το  καλύτερα…

Καλή αντάμωση!

Αφιερωμένο στην γυναικούλα μου που, όντας συστηματική καπνίστρια, δεν με ενόχλησε ποτέ με την βλαβερή της συνήθεια, επί 18 χρόνια τώρα. Το μόνο που με τρώει είναι η αγωνία μου να μην την …φάει το βρωμοτσίγαρο, με τόσους που βλέπω γύρω μου να πλήττονται καίρια από τις συνέπειες του καπνίσματος…