Αρχείο: 19 Αυγούστου 2014

Σημείωση για τους νέους αναγνώστες μας: ο διεθνούς εμβέλειας γελοιογράφος Βαγγέλης Παυλίδης απεβίωσε στις 8.04.2018. Η θέση του στην iΠόρτα μας μένει ζωντανή. 

Βαγγέλης Παυλίδης

“Ο καλλιτέχνης, και ιδιαίτερα ο ποιητής, είναι πάντα ένας αναρχικός με την καλύτερη σημασία της λέξης. Πρέπει ν’ ακούει μόνο το κάλεσμα που σηκώνεται μέσα του απο τρείς δυνατές φωνές: τη φωνή του θανάτου, με όλο της το φοβερό προαίσθημα, τη φωνή της αγάπης και τη φωνή της Τέχνης.”

Federico García Lorca

Στις 17 ή 18 Αυγούστου 1936 o Federico García Lorca θα δολοφονηθεί από φασίστες του Φράνκο ως ένοχος δυό εγκλημάτων: ήταν Δημοκράτης και ομοφυλόφιλος (gay, στα μοδέρνα Ελληνικά). Εγώ θα πρόσθετα και ένα τρίτο: ήταν καλλιτέχνης. Ποιό απο τα τρία εγκλήματα ήταν το χειρότερο για τους φασίστες δεν γνωρίζω.Τα βιβλία του Λόρκα κάηκαν στην Plaza del Carmen της Σεβίλης και αμέσως μετά απαγορεύτηκαν απο το καθεστώς του Φράνκο. Μέχρι σήμερα ο τάφος του δεν έχει βρεθεί.

Gacela του Μαύρου Θανάτου

Θέλω να κοιμηθώ τον ύπνο των μήλων,

μακριά να φύγω θέλω απο τον θόρυβο των κοιμητηρίων. Θέλω να κοιμηθώ τον ύπνο του παιδιού εκείνου

που την καρδιά του πεθυμούσε να σκίσει μεσοπέλαγα.

Δεν θέλω να ξανακούσω πως οι νεκροί κρατούν το αίμα τους,

πως το σαπισμένο στόμα ζητά συνέχεια νερό.

Δεν θέλω ν ́ακούσω για τα βασανιστήρια που οργανώνει το χορτάρι, κι ούτε για το φεγγάρι που με μούρη ερπετού

κάνει την δουλειά του όλη πριν την αυγή.

Θέλω να κοιμηθώ για λίγο,

ένα δευτερόλεπτο, ένα λεπτό, έναν αιώνα-

μα θέλω να ξέρουν όλοι πως είμαι ακόμα ζωντανός- πως μέσα στα χείλη μου έχω μια σκάφη απο χρυσάφι – πως είμαι ο μικρός φίλος του Δυτικού ανέμου-

πως είμαι ή βαθειά σκιά των δικών μου δακρύων.

Σαν έλθει η αυγή ρίξτε απάνω μου κάποιο πανί

γιατί η αυγή θα μου πετάξει χούφτες μερμύγκια,

και βρέξτε με σκληρό νερό τα υποδήματά μου

να γλυστρούν οι σαν σκορπιού δαγκάνες της αυγής.

Γιατί θέλω να κοιμηθώ τον ύπνο των μήλων,

να μάθω ένα μοιρολόι που θα με καθαρίσει απο το χώμα- γιατί θέλω να ζήσω με εκείνο το σκιώδες παιδί

που την καρδιά του πεθυμούσε να σκίσει μεσοπέλαγα.

(Ημέτερη πρόχειρη μετάφραση από τα Αγγλικά)

On August 17 or 18 1936, Federico Garcia Lorca will be murdered by Franquista soldiers. He was guilty of two crimes: He was a Democrat and homosexual. I would also add a third one: he was an artist. Which one of the three was the worse for the Fascists we will never know. His books were burned in Granada’s Plaza del Carmen and were soon banned from Franco’s Spain. To this day, no one knows where the body of Federico

Cancela of the Dark Death

I want to sleep the sleep of the apples,

I want to get far away from the busyness of the cemeteries.

I want to sleep the sleep of that child

who longed to cut his heart open far out at sea.

I don’t want them to tell me again how the corpse keeps all its blood,

how the decaying mouth goes on begging for water.

I’d rather not hear about the torture sessions the grass arranges for

nor about how the moon does all its work before dawn

with its snakelike nose.

I want to sleep for half a second,

a second, a minute, a century,

but I want everyone to know that I am still alive,

that I have a golden manger inside my lips,

that I am the little friend of the west wind,

that I am the elephantine shadow of my own tears.

When it’s dawn just throw some sort of cloth over me

because I know dawn will toss fistfuls of ants at me,

so that the scorpion claws of the dawn will slip off.

Because I want to sleep the sleep of the apples,

and learn a mournful song that will clean all earth away from me,

because I want to live with that shadowy child

who longed to cut his heart open far out at sea.

Translated by Robert Bly